Llojet e mëngjesit nuk kanë vetëm avantazhe, çrregullimi i të ngrënit

Sa ndikon nëse jemi tipa të mëngjesit apo të mbrëmjes në shfaqjen e çrregullimeve të të ngrënit? Sipas një studimi të ri, një “vendosje” e tillë e thjeshtë e trupit mund të ndikojë në mënyrën se si ne trajtojmë ushqimin dhe mënyrën se si e perceptojmë trupin tonë.
Më konkretisht, njerëzit që vuajnë nga anoreksia nervore priren të zgjohen herët, ndryshe nga shumë çrregullime të tjera mendore që shpesh shoqërohen me kronotipet e mbrëmjes, si depresioni dhe skizofrenia. Studimi, i publikuar në JAMA Network Open, gjen gjithashtu një lidhje midis anoreksisë nervore dhe rritjes së rrezikut të pagjumësisë.
Duke përdorur analizën gjenetike, studiuesit zbuluan një lidhje të dyanshme midis gjeneve të lidhura me anoreksi nervore dhe llojit të orës së mëngjesit. Këto gjetje sugjerojnë një perspektivë të re mbi anoreksinë nervore dhe mund të hapin rrugën për terapitë e bazuara në ritmin cirkadian për parandalim dhe trajtim.
Hulumtimet e mëparshme kanë sugjeruar një lidhje të mundshme midis çrregullimeve të të ngrënit dhe orës së brendshme të trupit, ose orës cirkadiane, e cila kontrollon një gamë të gjerë funksionesh biologjike, si gjumi, dhe prek pothuajse çdo organ në trup. Në studimin aktual, studiuesit nga Spitali i Përgjithshëm i Massachusetts (MGH), në bashkëpunim me University College London dhe University of Republic në Uruguay donin të kuptonin më tej korrelacionin midis anoreksisë nervore, ritmit cirkadian dhe karakteristikave të ndryshme të gjumit, duke përfshirë pagjumësinë.
Ata gjetën një lidhje të dyanshme midis gjeneve të lidhura me anoreksinë nervore dhe gjeneve të lidhura me kronotipin e mëngjesit (zgjimi i hershëm dhe gjumi i hershëm). Me fjalë të tjera, gjetjet sugjerojnë se nëse dikush është një person i mëngjesit, ai mund të jetë më i rrezikuar nga zhvillimi i anoreksisë nervore, por edhe anasjelltas, gjendja mund të çojë në zgjimin më herët.
“Gjetjet tona implikojnë anoreksi nervore si një çrregullim të mëngjesit, ndryshe nga shumica e sëmundjeve të tjera psikiatrike, por mbështesin lidhjen midis anoreksisë nervore dhe pagjumësisë siç është vërejtur në studimet e mëparshme”, tha autori kryesor Dr. Hassan S Dashti, asistent kërkimor në Departamentin e Anesteziologjisë i Kujdesit Kritik dhe Mjekësisë së Dhimbjes në MGH dhe asistent profesor i anestezisë në Shkollën Mjekësore të Harvardit.
Shkaku i sëmundjes është ende i paqartë, ndërsa trajtimet janë të kufizuara dhe kanë shkallë të rikthimit deri në 52%. Së fundi, vlerësohet të ketë shkallën e dytë më të lartë të vdekshmërisë në mesin e sëmundjeve psikiatrike.
Burimi