Pse njeriu nuk mund ta dijë se çdo të ndodhë me të?

Nga Ivan Turgeniev Të nesërmen, kur po shkoja te Gaginët, nuk e pyeta veten, në kisha rënë në dashuri me Asjën, por gjithë kohës mendoja për të; fati i saj me fuste në mendime, i gëzohesha afrimit tonë të papritur. E ndieja se vetëm nga dita e djeshme e njoha, deri atëherë ajo më kthente shpinën. Dhe ja, kur u hap para meje, me çfarë drite magjepsëse u ndriçua pamja e saj. Sa e re ishte për mua kjo pamje, sa hire të fshehta futeshin me droje në të… Gjithë gjallëri, ecja nëpër rrugën e njohur, duke vështruar pa pushim shtëpinë që zbardhonte së largu; unë jo vetëm që nuk mendoja për të ardhmen, por por as për të nesërmen, gjithsesi ndihesha mirë. Asja u...