Odiseu, një vazhdim modern, pjesa 1

Poezi nga Nikos Kazantzakis Më pas mishi u tret, shikimet u ngurtësuan, rrahjet e zemrës u ndalën,dhe mendja e madhe kërceu në majë të lirisë së saj të shenjtë, fluturoi me krahë bosh, pastaj drejt nëpër ajër u ngjit lart dhe u çlirua nga kafazi i saj i fundit, liria e saj. Gjithçka si mjegull e brishtë u shpërnda derisa vetëm një britmë e guximshme për një moment të shkurtër mbeti e varur në ujërat e qeta të errësirës: “Përpara, djemtë e mi, lundroni përpara, sepse flladi i Vdekjes fryn me erë të mirë!”/KultPlus.com