Lajmidites.com

Tag: historia

  • Përkujtohet ditëlindja e Skënderbeut, ambasadori shqiptar në Shkup: Ta kujtojmë duke ndërtuar bashkimin aty ku historia ka mbjellë ndasi

    Përkujtohet ditëlindja e Skënderbeut, ambasadori shqiptar në Shkup: Ta kujtojmë duke ndërtuar bashkimin aty ku historia ka mbjellë ndasi

    Sot në Dibër është përkujtuar ditëlindja e heroit shqiptar Gjergj Kastriot Skënderbeut.

    Me këtë rast fjalë rasti para të pranishmëve pati Ambasadori i Shqipërisë në Shkup, Denion Meidani ku mes tjerash tha “le ta kujtojmë duke e ndërtuar bashkimin aty ku historia ka mbjellë ndasi, duke mbajtur besën në kohë dyshimi dhe duke qenë zëri që nuk trembet”.
    Më poshtë fjalimi i plotë i Meidanit:
    Të nderuar të pranishëm,të dashur qytetarë të Dibrës,vëllezër e motra shqiptarë,Sot jemi mbledhur për të kujtuar lindjen e një zëri që nuk u hesht kurrë.
    Gjergj Kastrioti, Skënderbeu, biri i Dibrës, emri që u bë flamur, simbol dhe frymëzim.Skenderbeu nuk luftoi për kështjella apo tituj, por për një fjalë që ne shqiptarët e kemi më të shtrenjtë se jeta: besa.
    Skënderbeu e mbajti besën me popullin, me tokën, me historinë. Dhe për këtë, ai fitoi diçka më të madhe se çdo kurorë: fitoi përjetësinë.Në një kohë kur tradhtia ishte monedhë e zakonshme, ai zgjodhi të bashkonte.
    Kur princërit grindeshin për territore, ai i thirri për një qëllim më të madh.Ai nuk i zhduku dallimet mes tyre por i vuri të gjitha në shërbim të qëndresës dhe të një ideje që nuk kishte ekzistuar më parë: një Shqipëri që flet me një zë dhe ngrihet per një qëllim.E ku më mirë se në Dibër mund të flasim për këtë qëndresë?Në këto male që i dhanë burrit shpatën, kalin dhe betimin.Në këto lugina që mbajnë ende zërin e betejave dhe erën e lirisë.Dibra nuk është thjesht vendlindja e Skënderbeut, Dibra është themeli i qëndresës shqiptare, toka ku nisi një epokë.
    Skënderbeu ishte strateg, ushtarak, vizionar.Por mbi të gjitha, ishte bashkues.Ai ndërtoi një vetëdije kombëtare, një ndjenjë se ishim bashkë dhe kur ishim pak, dhe kur ishim të rrethuar.Sot, në Ditëlindjen e tij, le të mos e kujtojmë me fjalë të thata e klishe tipike.
    Le ta kujtojmë duke ecur me dinjitet, duke folur me guxim, dhe duke mos e ulur kurrë kokën – as para padrejtësisë, as para harresës.Le ta kujtojmë duke e ndërtuar bashkimin aty ku historia ka mbjellë ndasi, duke mbajtur besën në kohë dyshimi dhe duke qenë zëri që nuk trembet.Skënderbeu nuk na la vetëm një histori për të treguar, por një udhë për të ndjekur.
    Dhe Dibra — Dibra e tij — është gjithmonë aty, në ballë, kur historia thërret.
    Lavdi Skënderbeut!Lavdi Shqiptarisë!

    Top Channel

  • Rama: Xhaferri dhe Sudja mund të ishin përsëritur në 2013-ën, por shqiptarët i thanë “JO” duke votuar PS

    Rama: Xhaferri dhe Sudja mund të ishin përsëritur në 2013-ën, por shqiptarët i thanë “JO” duke votuar PS

    Kryeminsitri Edi Rama njëherësh kryetar i PS, gjatë takimit me gratë dhe vajzat e Qarkut të Fierit, deklaroi se sot Shqipëria është transformuar krahasuar me 12 vite më parë.
    Ndërsa prezantoi tabelat me grafikë ku dukej ndryshimi mes viteve 2013 dhe 2025, kryesocialisti theksoi se falë shqiptarëve në 2013-ën historia e vendit mori tjetër rrjedhë.
    Ai tha se historia e piramidave të Sudes dhe Xhaferrit mund të ishte përsëritur sërish në vitin 2013-të nëse shqiptarët nuk do të ndryshonin historinë duke votuar Partinë Socialiste.

    “Të gjithë duhet ta dinë që piramidate  Sudes dhe Xhaferrit mund të përsëriteshin nëse në 2013-ën shqiptarët nuk do kishin vendosur t’i jepnin me votë Shqipërisë një drejtim tjetër duke na votuar neve”, tha Rama.

  • Lifestyle Libri i ri i Titanik/ Zbulohet historia e frikshme e momentit të fundit të kapitenit … ndryshon gjithçka

    Lifestyle Libri i ri i Titanik/ Zbulohet historia e frikshme e momentit të fundit të kapitenit … ndryshon gjithçka

  • Konfirmuan dashurinë në Ferma VIP, Keisi: Historia Alba-Limi qesharake!

    Konfirmuan dashurinë në Ferma VIP, Keisi: Historia Alba-Limi qesharake!

    Keisi dhe Andueli janë shprehur në spektaklin e kësaj të premte në Ferma VIP se historia e dashurisë mes Albës dhe Limit është qesharake.
    Keisi tha se beson Limin, por jo Albën. Të njëtin mendim ndau edhe Andueli.
    Ndërsa Big Basta u shpreh se as Limi dhe as Alba nuk kanë pse të japin shpjegime për ndjenjat e tyre.

    Pjesë nga biseda:
    Keisi: Më duket shumë funny e gjithë situata. Unë dje kam shkuar dhe i thashë Limit që Alba më dhimbsej. Pastaj thashë se mu duk shumë fake. Sigurisht që Limin do ta mbroja, se e kam vëlla.
    Anduel: Unë e mora si sfidë nga Agai, sepse për Albën nuk kisha kënduar kurrë. Më erdhi keq për Limin.
    Big Basta: Nuk ka asgjë të keqe, edhe nëse është lojë, por as nëse është e vërtetë. As Limi, as Alba nuk kanë pse japin shpjegime askujt. Por nëse i themi dikujt “vëlla”, duhet ta pranojmë edhe me të mirat, edhe me të këqijat, edhe kur s’na pëlqen.
    Limi: Nganjëherë jemi mirë, ndonjëherë keq. Unë e vlerësoj shumë Albën. Më pëlqen shumë. Të japim më shumë për njëri-tjetrin dhe t’i japim më shumë kohë.
    /vizionplus.tv

  • “Fëmija me flatra”, historia drithëruese e Danelës për vëllain “dragua”, misteri që ka rrënjë në mitologjinë shqiptare

    “Fëmija me flatra”, historia drithëruese e Danelës për vëllain “dragua”, misteri që ka rrënjë në mitologjinë shqiptare

    Në një nga rrëfimet më të ndjera që kanë prekur publikun gjatë programit Ferma VIP, Danela ndau një pjesë të errët dhe njëkohësisht misterioze të historisë së saj familjare – një histori që për shumë shqiptarë nuk është e panjohur, por e rrëfyer prej brezave si një legjendë e pazakontë: “fëmija me flatra”.
    Sipas Danelës, një vit para se ajo të vinte në jetë, nëna e saj humbi një djalë, vëllain e saj të madh, për të cilin thuhej se kishte lindur me flatra. “Dragua”, siç e quanin, ishte një fëmijë që familja e ruante me fanatizëm nga sytë e të tjerëve. Thuhej se askush nuk duhej t’ia shihte krahët, ndryshe do ta pësonte keq – një frikë që, në fund, u konkretizua tragjikisht: ai humbi jetën në një aksident. Emrin Danela e mori pikërisht nga ai, që sipas nënës, i ishte shfaqur në ëndërr për ta njoftuar se do të lindte një vajzë.
    Kjo histori nuk është e vetme. Në fakt, në rrjetet sociale, flitet shpesh mbi këtë temë dhe histori të ndryshme që njerëzit kanë dëgjuar, kryesisht nga gjyshërit.

    Miti i dragoit në folklorin shqiptarNë traditën shqiptare, dragoi përfaqëson forcën mbrojtëse, të mirën, dhe shpesh paraqitet si kundërshtari i përbetuar i kuçedrës, përfaqësueses së së keqes. Në disa zona, sidomos në jug të Shqipërisë, besohet se një fëmijë që lind “me këmishë” (me një shtresë të hollë lëkure apo pendë nën sqetull) është në fakt dragua i lindur. Në këto mite, këta fëmijë kanë aftësi të mbinatyrshme dhe mund të luftojnë forcat e errëta.
    Madje, ka edhe shprehje të rrënjosura në këtë besim, si “t’u thafshin krahët” – që, nëse i thuhet një dragoi, besohet se i sjell vdekjen.
    At Shtjefën Gjeçovi, studiuesi i madh i folklorit shqiptar, shpjegon se ata që lindin me flatra të arta nën sqetull janë të zgjedhurit, luftëtarët e së mirës. Në letërsinë kombëtare, si në veprat e Gjergj Fishtës, dragoi është një figurë madhështore që simbolizon guximin, mbrojtjen dhe fuqinë e pastër shpirtërore.

    A është ky thjesht mit apo ekziston një bazë shkencore?Pavarësisht natyrës mistike të këtyre tregimeve, disa studiues besojnë se këto mund të jenë interpretime popullore të anomalisë së rrallë gjenetike.
    Në vitin 2015, historia e një foshnje me sindromën Congenital Melanocytic Naevi u bë virale – shenja të mëdha në shpinë, që formonin një pamje të ngjashme me flatra. Në media u përshkrua si “foshnja-engjëll”. Raste të tjera të ngjashme janë raportuar në vite, përfshirë deformime që duken si sqep, ose pjesë të trupit me formë të pazakontë.
    Kjo i bën shumë të mendojnë se legjenda e “fëmijës me flatra” mund të jetë një përpjekje e hershme për të shpjeguar biologjikisht të pashpjegueshmen, në një kohë kur mjekësia ishte e pamundur dhe çdo gjë e pazakontë lidhej me forca hyjnore ose demonike.
    Historia e Danelës sjell në vëmendje një copëz të pasur të kulturës sonë shpirtërore – aty ku dhimbja personale, misteri dhe miti ndërthuren. Ajo nuk është thjesht një rrëfim për një vëlla të humbur, por një ftesë për të reflektuar mbi mënyrën sesi kultura shqiptare i ka përjetuar dhe ruajtur këto figura të jashtëzakonshme: dragoin, mbrojtësin e së mirës, lindur ndonjëherë si një fëmijë me flatra.
    /vizionplus.tv

  • Berisha takohet me Kryepeshkopin Joan: U munduan ta fshijnë dhe pluralizmin, por sot ai është i fortë, edhe pse kaloi prova të mëdha

    Berisha takohet me Kryepeshkopin Joan: U munduan ta fshijnë dhe pluralizmin, por sot ai është i fortë, edhe pse kaloi prova të mëdha

    Kreu i PD, Sali Berisha zhvilloi një takim me Kryepeshkopin Joan pas vizitës në Kishën Ortodokse.

    Berisha: Punën e madhe të çmuar që bëni në vazhdim të veprës së pavdekshme të Imzot Janullatos, i cili punoi me një përkushtim të jashtëzakonshëm dhe ngriti nga rrënojat.
    Historia e Krishtit Mbret, është ripërsëritur në Shqipëri, sepse edhe këtu u mendua që ta rrafshonin fenë dhe besimin fetar, por ju u ngritët nga hiri, e ngritët dhe sot është perfomancë të shkëlqyer, me një mbështetje të gjerë të besimtarëve, me të gjitha institucionet.
    Në Shqipëri, përpoqën ta fshijnë dhe pluralizmin, por morën dhe do të marrin atë që meritojnë.
    Sot pluralizmi është i fortë, kaloi prova të mëdha dhe kam besim të madh që shpresa, optimizmi dhe e ardhmja do të jenë ajo që meritojnë dhe do kenë shqiptarët.
    Më pas ai dha edhe një deklaratë jashtë kishës.
     Berisha: U përpoqën ta fshijnë dhe opozitën, por u ringjall dhe sot është me e fuqishme se kurrë, që të përzejë antikrishtin nga trojet shqiptare
    Urimet më të përzemërta, nderimin më të madh Fortlumturisë së Tij, Joani dhe të gjithë klerit ortodoks shqiptar, të gjithë besimtarëve ortodoks të Shqipërisë, këtë ditë ringjallje.
    Ringjallja, në një farë mënyre, të duket se ka një djep edhe në Shqipëri.
    Ringjallja e Krishtit është ngjarja më e madhe në historinë e qytetërimit perëndimor.
    Por edhe ringjallja e besimeve fetare nga këta burra të përkushtuar pafundësisht që i ngritën ato nga shkrumbi, nga hiri i diktaturës dhe i shndërruan sot në institucione të dashura, të respektuara, të fuqishme që japin një ndihmesë shumë të madhe, si në mësimet e shenjta ashtu dhe në shkollimin, në ndihmën e atyre që janë më në nevojë.
    Një ndihmë të pazëvendësueshme.
    Kështu që, në një mënyrë, historia e tyre është historia e ringjalljes.
    Pra, është dëshmi e pavdekësisë.
    Në fakt e ka një analogji edhe me opozitën shqiptare.
    U përpoqën ta fshijnë nga faqja e dheut, u ringjall, u ringjall dhe sot është me e fuqishme se kurrë, që të përzejë antikrishtin nga trojet shqiptare.

    Top Channel

  • VIDEO/ Tabaku tregon historinë e avokates në Tiranë: Shtresa e mesme po zhbëhet nga sistemi i pandershëm

    VIDEO/ Tabaku tregon historinë e avokates në Tiranë: Shtresa e mesme po zhbëhet nga sistemi i pandershëm

    Kandidatja për deputete e PD-së në Tiranë, Jorida Tabaku, solli në vëmendje historinë e Marselës. Ajo është një avokate dhe notere që përfaqëson mijëra profesionistë të ndershëm të shtresës së mesme që luftojnë çdo ditë me një sistem ekonomik të padrejtë. ”Marsela me dy diploma, me studime në Itali, hapi një zyrë të vogël notarie në Tiranë. Por tarifat e larta, tatimet e papërballueshme dhe detyrimet ndaj urdhrave profesionalë e çuan në kufijtë e mbijetesës”,-tha Tabaku.
    Për të ndonëse Gjykata Kushtetuese rrëzoi ligjin për taksimin e profesionistëve të lirë, Marsela dhe shumë të tjerë vazhdojnë të paguajnë taksa dhe detyrime të padrejta. Ato kanë mbetur me 2 apo 3 klientë në muaj dhe të ardhurat nuk u mjaftojnë as për të përballuar jetesën. ”Historia e Marselës është shumë profesionistëve të ndershëm që e nisin ditën herët dhe e përfundojnë vonë, por që nuk arrijnë të sigurojnë një të ardhme me dinjitet për familjet e tyre. Është historia e shtresës së mesme në Shqipëri, shtyllës kurrizore të ekonomisë, e cila sot është lënë në harresë”.

    Historia e Marselës është historia e shumë avokatëve e profesionistëve të lirë në Shqipëri që përballen çdo ditë me sfida të pamundura ekonomike dhe me një sistem që nuk i mbështet, por i ndëshkon. Me dy diploma dhe me studime të kryera në Itali, Marsela u kthye në Shqipëri për të ndërtuar të ardhmen e saj. Hapi një zyrë të vogël notarie në Tiranë, me shpresën se përmes punës së ndershme do të mund të siguronte një jetë më të mirë për veten dhe dy vajzat e saj. Por përballja me realitetin shqiptar ishte e ashpër.

  • “Shtresa e mesme është lënë në harresë, ky realitet duhet të ndryshojë”/ Kandidatja Tabaku reagon me një histori të…

    “Shtresa e mesme është lënë në harresë, ky realitet duhet të ndryshojë”/ Kandidatja Tabaku reagon me një histori të…

    Kandidatja për deputete e Partisë Demokratike në Tiranë, Jorida Tabaku, me një video të publikuar në rrjetet sociale solli në vëmendje historinë e Marselës  një avokate dhe notere që përfaqëson mijëra profesionistë të shtresës së mesme që luftojnë me një sistem ekonomik të padrejtë.
    “Marsela me dy diploma, me studime në Itali, hapi një zyrë të vogël notarie në Tiranë. Por tarifat e larta, tatimet e papërballueshme dhe detyrimet ndaj urdhrave profesionalë e çuan në kufijtë e mbijetesës. Historia e Marselës është historia e shumë profesionistëve të ndershëm që e nisin ditën herët dhe e përfundojnë vonë, por që nuk arrijnë të sigurojnë një të ardhme me dinjitet për familjet e tyre. Është historia e shtresës së mesme në Shqipëri – shtyllës kurrizore të ekonomisë, e cila sot është lënë në harresë”, – vijoi Tabaku.
    Ajo u zotua se kjo situatë do të ndryshojë dhe se Partia Demokratike ka një plan të qartë për të çliruar profesionistët e lirë nga padrejtësitë fiskale dhe për të vendosur shtresën e mesme në qendër të politikave ekonomike. Historia e Marselës është historia e shumë avokatëve e profesionistëve të lirë në Shqipëri që përballen çdo ditë me sfida të pamundura ekonomike dhe me një sistem që nuk i mbështet, por i ndëshkon.
    Me dy diploma dhe me studime të kryera në Itali, Marsela u kthye në Shqipëri për të ndërtuar të ardhmen e saj. Hapi një zyrë të vogël notarie në Tiranë, me shpresën se përmes punës së ndershme do të mund të siguronte një jetë më të mirë për veten dhe dy vajzat e saj. Por përballja me realitetin shqiptar ishte e ashpër. Tarifat e larta, tatimet e rënda dhe detyrimet ndaj urdhrave profesionalë e bënë të pamundur që Marsela të mbijetonte financiarisht. Ajo, si shumë të tjerë, u përball me një treg të ngarkuar me konkurrencë të pandershme dhe dosje që zvarriten për vite të tëra në gjykata, pa asnjë garanci për rezultat. Edhe pas vendimit të Gjykatës Kushtetuese që shpalli të pavlefshëm ligjin e taksimit për profesionet e lira, për Marselën dhe shumë kolegë të saj nuk ka ndryshuar asgjë. Ato pak të ardhura që siguron nga 2 apo 3 klientë në muaj, vazhdojnë të gërryhen nga një regjim tatimor abuziv dhe një sistem që refuzon të dëgjojë.
    “Historia e Marselës është historia e shtresës së mesme  njerëz të ndershëm që punojnë me orë të gjata, me përkushtim dhe profesionalizëm, por që nuk arrijnë të sigurojnë një të ardhme të qëndrueshme për familjet e tyre. Ky realitet duhet të ndryshojë. Për Marselën, për vajzat e saj dhe për të gjithë ata që duan të jetojnë me dinjitet në vendin e tyre. Ka ardhur koha që Shqipëria të vendosë në qendër njerëzit e punës, profesionistët e ndershëm dhe shtresën e mesme që është shtylla e një ekonomie të shëndetshme”.
     

  • Video/ Nga një udhëheqës te tjetri: Kur historia përsëritet si parodi

    Video/ Nga një udhëheqës te tjetri: Kur historia përsëritet si parodi

    Ai u bë lëmsh me shifrat, duke u kthyer dhe ne meme ne rrjetet sociale dhe duke u krahasuar me diktatorin Enver Hoxha.  Në një moment, përmendi shifrën 170 mijë euro si pension mesatar, çka mund të tingëllojë realiste në ndonjë tjetër planet, por jo ndokund në tokë.
    Gafa pas gafe, fjali pa fillim e pa fund, arsyetime që i kupton vetëm ai vetë – Berisha po e çon fushatën drejt një spektakli grotesk, ku qeshja është e vetmja mënyrë për të mos qarë.
    Në fund të ditës, Saliu mund të premtojë edhe pension në bitcoin, por ajo që i mbetet publikut është e qeshura… dhe sigurisht, memet pa fund./ Tema

  • Dafina Zeqiri i kundërpërgjigjet Labit: Njerëz që doni të merrni pjesë nga historia ime

    Dafina Zeqiri i kundërpërgjigjet Labit: Njerëz që doni të merrni pjesë nga historia ime

    Showbiz E Enjte, 17 Prill 2025 21:01
    Moderatori i njohur kosovar, Labinot Gashi ka folur rreth marrëdhënies së tij të ftohur me këngëtaren Dafina Zeqiri. I ftuar në emisionin “Krejt n’debat” në RTV Dukagjini, Gashi sqaroi se raporti mes tyre është përfundimisht i mbyllur. ”Nuk kemi asnjë raport, nuk flasim, nuk jemi as follow në Instagram”,-u shpreh ai, duke lënë të kuptohet se ftohja ka qenë e thellë dhe e pandreqshme.
    Moderatori tha se ndjehet i lënduar dhe i zhgënjyer nga Dafina, duke nënvizuar se mungesa e tij në ditëlindjen e saj të fundit ishte shenjë mosmirënjohjeje. ”Kam bërë shumë për të. Kam ngrënë bukë me të, i kam qëndruar pranë për vite, por një gjë e vogël i ka lënë përshtypje. E quajta mosmirënjohëse, për ditëlindjen që organizoi. Si është e mundur që një njeri që i ka qëndruar afër për dekada, të mos jetë pjesë e asaj dite, ndërsa ishin aty njerëz që s’kanë qenë kurrë afër saj? Njerëz që ishin në Big Brother”.

    Reagimi i Dafina Zeqirit nuk vonoi. Në mënyrë elegante, por me një ton të qartë, ajo zgjodhi të përgjigjet përmes një postimi në Instagram Story, pa përmendur emra, por duke dhënë një mesazh të fortë për ata që mundohen të ndërhyjnë në paqen e saj. ”Udhëtimi për të ardhur deri këtu ku jam sot ka qenë i mbushur me dashuri, mësime dhe rritje me suksesin vjen edhe zhurma, njerëz që duan të marrin një pjesë nga historia jote, ta rishkruajnë të vërtetën tënde ose të vënë në dyshim zgjedhjet e tua”.

  • Rama tallet me PD: Më shumë kandidatë gjetën në Big Brother, sesa në ‘Primare’…

    Rama tallet me PD: Më shumë kandidatë gjetën në Big Brother, sesa në ‘Primare’…

    Duke folur sot për opozitën, kryeministri Edi Rama tha se historia e kënetës ka marrë fund dhe nuk mund të vijë kurrë në pushtet.
    “Në asnjë ekran nuk e nxjerr dot kënetën jo përpara se nuk bën vaki, por as aq afër nesh sa të mund të flitet për një rikthim imagjinar të kënetës në krye të vendit. Ka ikur historia e kënetës, ka marrë fund.
    Është e mbyllur, është historia e trishtueshme e atyre që vazhdojnë e besojnë kënetën, e atyre njerëzve të kënetës që u futën me kokë më primare dhe më shumë nxori Big Brother kandidat në listat e kënetës sesa nga Primaret, për të përfaqësuar kënetën e bufin.”, tha Rama.

  • Reçak:Historia e një krimi lufte, nga William G. Walker u promovua në Washington

    Reçak:Historia e një krimi lufte, nga William G. Walker u promovua në Washington

    Në Washington, studiues dhe diplomatë nderuan ambasadorin William Walker me një takim ku u promovua libri i tij Reçak: “Historia e një krimi lufte”. Oratorët vlerësuan këtë libër jo vetëm si një dëshmi historike e ngjarjeve tragjike që ndodhën në Kosovë, por e quajtën atë një testament që kapërcen kufijtë e kujtesës dhe dokumenton të vërtetën e dhimbjes dhe sakrificës së popullit të Kosovës. Libri thanë ata është një thirrje e fuqishme që historia të mos përsëritet.Ata po ashtu thanë se libri “Historia e një krimi lufte” na fton të reflektojmë mbi rolin jetik të individëve si Ambasadori William G. Walker, të cilët me guxim dhe përkushtim shkruajnë të vërtetën në momentet më të errëta të historisë.“Historia e një krimi lufte” është libri i ambasadorit William G. Walker i cili u promovua në prag të 26 vjetorit të masakrës së 15 janarit 1999 në Reçak, nga libraria Dukagjini , në Prishtinë, ndërkohë u promovua i shoqëruar me një bashkë bisedim sot në Washington D.C., nën kujdesin e Ambasadës së Republikës së Kosovës dhe kujdesin personal të Ambasador Ilir Dugollit.Me rastin e promovimit të librit të ri “Reçaku – Një rrëfim për një krim lufte,” Ambasada e Republikës së Kosovës në Uashington, D.C. thotë se pati nderin e veçantë të organizojë një diskutim të veçantë me autorin, Ambasadorin William G. Walker, shkruhet në statusin e saj në Facebook.Në këtë promovim morën pjesë Dr. Paul Williams, Profesor i së Drejtës dhe Marrëdhënieve Ndërkombëtare në Universitetin Amerikan, ish drejtori i sektorit të Euroazisë të Zërit të Amerikës, Dr. Elez Biberaj, zoti Mike Phillips, Jeson Steinbaum, gazetarët e Zërit të Amerikës, Laura Konda , Shaqir Salihu, gazetari Arsim Çeku, si dhe veprimtarët e komunitetit nga Washingtoni.Sab Gashi , Lulizim Shabiu, Qemail Shabani.Mori pjesë edhe përkthyesi excluzive i ambasadorit Walker Hasan Salihu, i ardhur posaqërisht nga Prishtina.Sipas njoftimit të kësaj ambasade thuhet se Ambasadori Walker, dëshmia e të cilit ishte thelbësore për të tërhequr vëmendjen ndërkombëtare ndaj krimeve të luftës të kryera në Kosovë, ndau mendimet e tij mbi ngjarjet që formësuan rrjedhën e historisë moderne të Kosovës.Në njoftimin e saj ambasada ka shprehur mirënjohjen e tyre të thellë për Dr. Paul Williams, Profesor i së Drejtës dhe Marrëdhënieve Ndërkombëtare në Universitetin Amerikan dhe një ndër ekspertët eminentë për të drejtën ndërkombëtare dhe zgjidhjen e konflikteve, për moderimin dhe udhëheqjen e një bisede kuptimplotë.Gjithashtu organizatoru ka falënderuar të gjithë ata që iu bashkuan reflektimit të këtij momenti kritik të historisë, dhe shprehin mirënjohjen më të thellë për Ambasadorin Walker, për përkushtimin e tij të palëkundur ndaj drejtësisë dhe së vërtetës.“Reçak: Historia e një krimi lufte”, nga William G. WalkerReçak: “Historia e një krimi lufte”nuk është vetëm një dëshmi historike e ngjarjeve tragjike që ndodhën në Kosovë, është një testament që kapërcen kufijtë e kujtesës dhe dokumenton të vërtetën e dhimbjes dhe sakrificës së popullit të Kosovës, është një thirrje e fuqishme që historia të mos përsëritet.Gjithashtu libri “Reçak: Historia e një krimi lufte” na fton të reflektojmë mbi rolin jetik të individëve si Ambasadori William G. Walker, të cilët me guxim dhe përkushtim shkruajnë të vërtetën në momentet më të errëta të historisë.Reflektimi mbi këtë figurë na frymëzon e na forcon bindjen se ndryshimi fillon nga forca qoftë edhe e një njeriu të vetëm, nga aktet e guximshme kur ato mbrojnë të drejtën dhe të vërtetën që përpiqen ta heshtin e ta shuajnë.

  • Egli dhe Gjesti dyshojnë: Historia e abuzimit të Laertit është gënjeshtër

    Egli dhe Gjesti dyshojnë: Historia e abuzimit të Laertit është gënjeshtër

    Aktori Laert Vasili, zbuloi një ngjarje tragjike nga fëmijëria e tij. Ai tha se në moshën 9-vjeçare ishte përdhunuar nga një komshi dhe se kishte heshtur për këtë histori për plot 42 vite.
    Egli dhe Gjesti kanë ngritur dyshime të forta lidhur me vërtetësinë e kësaj historie. Gjatë një bisede të zhvilluar sot në oborrin e shtëpisë, ata shprehën skepticizëm, duke lënë të nënkuptohet se rrëfimi i Laertit mund të jetë një strategji për të fituar empatinë e publikut.

    “Një histori e tillë, e dhimbshme dhe e thellë, prek direkt zemrat e shqiptarëve… të futet si thikë në zemër. Dhe pastaj, ti dukesh si viktimë”, u shpreh Egli.

  • Spartak Ngjela: 7 prilli dhe tradhtia e Ahmet Zogut, ja çfarë do të ndodhte me Shqipërinë nëse…

    Spartak Ngjela: 7 prilli dhe tradhtia e Ahmet Zogut, ja çfarë do të ndodhte me Shqipërinë nëse…

    Avokati Spartak Ngjela rrëfen një nga momentet më të turpshme të historisë sonë politike dhe ushtarake: ikjen e një mbreti që nuk luftoi, por zgjodhi arratisjen. Duke e parë këtë akt si themel i deformimit historik të Shqipërisë moderne, Ngjela ngre pyetje të mëdha mbi dinjitetin, përgjegjësinë dhe mungesën e vizionit kombëtar. A do kishte qenë ndryshe historia e Shqipërisë nëse Zogu do të kishte qëndruar? A do kishte ekzistuar komunizmi nëse Shqipëria do e kishte përballuar me armë pushtimin? “Në 7 prill të vitit 1939 Shqipëria u pushtua nga Italia fashiste. Në Durrës ajo u prit me armë vetëm nga oficeri hero Mujo Ulqinaku, me një grup luftëtarësh. Kurse mbreti i Shqipërisë Ahmet Zogu, një ditë më parë kishte ikur nga Shqipëria. Dhe nuk duhet të harrojmë se mbreti ishte njëherësh edhe komandanti i përgjithshëm i ushtrisë shqiptare.
    Ja, një të tillë rast të turpshëm nuk e ka kaluar asnjë vend tjetër në Evropë, kur ky ka qenë përballë një pushtimi nga një shteti i huaj. Si mund të arratiset nga vendi i tij, ditën e pushtimit, mbreti që ka qenë kryetar i atij shteti! E kuptoni tani se si ka degraduar historia kombëtare në Shqipëri?!  Dhe ky ishte mbreti i Shqipërisë.  A keni parë të ketë lënë ndonjë gjë të shkruar? Asgjë. Sepse ishte një hiçasgjë në kuptimin intelektual. Dhe duhet ta keni parasysh gjithmonë se ky ka rrëzuar me ushtritë e Beogradit njeriun më të madh që ka nxjerrë deri tani populli shqiptar: Fan Stilian Noli; i cili, si kryeministër ishte zgjedhur me votën e popullit shqiptar.  Dhe koha kështu vijoi, se edhe Enver Hoxhën Serbia e solli në pushtet në Shqipëri. Por…  Historia për një akt të turpshëm antikombëtar të një mbreti apo të një kryeministri të një shteti të pavarur, duhet thënë dhe treguar gjithmonë, në mënyrë që një akt i tillë antikombëtar të mos përsëritet më në historinë e këtij shteti.
    Koha historike është një rrëfim për të vërtetën, dhe, një fakt historik, që është i turpshëm për një kryetar shteti, duhet treguar gjithmonë. Si ka mundësi që, një ditë para pushtimit nga një shtet tjetër, mbreti i Shqipërisë të arratiset nga Shqipëria dhe ushtria e shtetit të shpërbëhet! E kuptoni tani se si u zhvillua kjo historia jonë nga një akt i tillë? Nëse mbreti do të kishte drejtuar ushtrinë shqiptare në prillin e vitit 1939, historia e Shqipërisë do të ishte historia e një shteti evropian. Kjo sepse, e gjithë rinia heroike shqiptare që kërkoi armë masivisht në prillin e vitit 1939, do kishte nisur luftën kundër fashizmit italian. Dhe kjo rini që luftoi nën drejtimin e partisë komuniste për çlirimin e Shqipërisë, do të kishte luftuar po njëlloj e drejtuar nga mbreti i tyre që iku në një drejtim të paditur. Por, pikërisht përballë një fakti të tillë, historia jonë do të ishte një tjetër histori.
    Kjo sepse komunizmi nuk kishte shans që të vinte në pushtet në Shqipëri, kurse Ahmet Zogu do të ishte sot jo një mbret ikanak që la atdheun e tij dhe u arratis për të mos iu përgjigjur me luftë pushtuesit italian, por do të ishte, sigurisht, një hero kombëtar. Ja, kjo është përgjegjësia historike e çdo kryetar-shteti që është e do të vijë në Shqipëri, sepse ikanaku nga detyra shtetërore përballë një rreziku kombëtar, është një fantazëm historike dhe asgjë më shumë…”, shkruan Ngjela.
     

  • Historia e Musine Kokalarit në Tv5 Monde

    Historia e Musine Kokalarit në Tv5 Monde

    Historia e Musine Kokalarit ka qenë në vëmendjen e gazetares Eva Morletto dhe TV5 Monde.Ndërsa  nuk është hera e parë që kjo gazetare shkruan për Shqipërinë, duket se gjatë vizitës në vendin tonë, e orientuar nga sipërmarrësi Dritan Gremi, ajo ka zbuluar edhe historinë e intelektuales Musine Kokalari dhe raportin e saj të paepur me regjimin.
    Nga Eva Morletto Musine Kokalari: Shkrimtarja e harruar e Shqipërisë
    Historia ka qenë gjithmonë shumë bujare me protagonistët e saj meshkuj dhe tepër diskrete me heroinat e saj. Është një emër që meriton të shfaqet në një nga këto botime, të cilat sot hedhin dritë mbi gratë e bëra të padukshme nga një kujtesë selektive e udhëhequr nga patriarkia: ai i Musine Kokalarit, shkrimtares së parë femër në Shqipëri.
    Në një rrugicë në Tiranë, mes aromave të luleve mesdhetare dhe i mbrojtur nga trafiku i kryeqytetit, një muze shumë i vogël, i krijuar nga sipërmarrësi vendas Dritan Gremi, i kushtohet skulptorit Agim Rada, shpirtit të lirë dhe armikut të diktaturës.
    Dritan Gremi është në krye të një perandorie të turizmit mjekësor në Tiranë. I ri, ai ishte një emigrant pa para në Itali dhe e di se çfarë do të thotë të ikësh nga një diktaturë. Sot një pjesë të pasurisë së tij ia kushton betejës kundër totalitarizmit, përmes veprave dhe vendeve kushtuar kujtesës, siç është ky muze. Dritan Gremi dëshiron të tregojë çdo portret, çdo shkronjë, çdo libër që rrëfen historinë e një vendi që mbeti i izoluar për pesëdhjetë vjet, dhe të gjitha objektet që mund të evokojnë gjestet e heronjve të vetmuar të sakrifikuar nga regjimi.
    Ndër fotot, pikturat dhe letrat që mund të shohin vizitorët e rrallë, bie në sy një imazh, portreti bardh e zi i një gruaje shumë të bukur, me sy të zinj të mëdhenj e ekspresivë, të veshur me një shprehje stoike dhe të thellë që sfidon tmerrin që e rrethon. Kjo është foto nga gjyqi i Musine Kokalarit.
    Biografia
    E lindur më 10 shkurt 1917 në Adana të Turqisë, në atë kohë pjesë e Perandorisë Osmane, Musine Kokalari i përket një familjeje me origjinë nga Gjirokastra, një fshat i pasur me trashëgimi historike, i fshehur në malet shqiptare. Ajo ishte tre vjeç kur prindërit vendosën të ktheheshin në Shqipëri. Që fëmijë zhvilloi qysh herët pasionin për të lexuar dhe kalonte orë të tëra në librarinë që vëllai i i saj i madh Vesimi sapo kishte hapur në Tiranë.
    Dikur e rritur, ajo u largua për të përfunduar studimet në Romë, ku takoi grupe studentësh antifashistë dhe antikomunistë. Pas kthimit në vend, në vitin 1939 ajo botoi veprën “Siç më thotë nënua plakë”, dhjetë rrëfime të frymëzuara nga përditshmëria e grave të Gjirokastrës, në zemër të një shoqërie mizogjene dhe patriarkale, të shënuara nga traditat stërgjyshore si ajo e kanunit, kodi i të drejtës zakonore të një vendi mesjetar, të cilit I refeohen ende sot disa zona rurale dhe që nënkupton nënshtrim dhe heshtje përballë autoritetit mashkullor.
    “Siç më thotë nënua plakë” është libri i parë i shkruar dhe botuar nga një grua në Shqipëri dhe fjalët e tij shihen si një tekst feminist themelor. Si për të rehabilituar emrin e Musine Kokalarit, të përfshirë nga cunami i ngjarjeve historike dhe të rënë në harresë flagrante dhe të padrejtë, qyteti i tij i lindjes Gjirokastër i kushton asaj një muze, i cili do të është hapur në pranverën e 2024-ës.

    Represioni
    Në vitet ’40, libraria e vëllait Vesim, ku ëndërronte dhe ushqehej me librat si fëmijë, u bë vendtakimi i intelektualëve, artistëve dhe shpirtrave të lirë të çdo lloji. Kjo tërheq dyshimet e Partisë Komuniste. Enver Hoxha, diktatori paranojak, sapo kishte marrë pushtetin në vitin 1944 dhe e mbajti me grusht të hekurt deri në vdekje. Në këtë vit të mallkuar, dy vëllezërit më të mëdhenj të shkrimtares u arrestuan dhe u ekzekutuan pas një gjykimi të shkurtuar.
    Dy vjet më vonë, pasi i shkroi një letër Forcave Aleate me qendër në Tiranë, duke kërkuar zgjedhje të lira, Musineja u arrestua nga policia e regjimit. Legjenda thotë se Hoxha ra në dashuri me të, duket se diktatori i kërkoi të martohej me të dhe ajo nuk pranoi. Kjo “jo” dhe idetë e saj politike në kundërshtim me komunizmin i dhanë asaj zbritjen në ferr. E sigurt është se shkrimtarja shqiptare dhe diktatori mbanin një korrespondencë të gjerë kur Musine ishte studente në Romë; të dy ishin miq, përpara se Hoxha të bëhej diktatori që kujton historia.
    Vitet e errëta
    Musine Kokalari kaloi tetëmbëdhjetë vjet në burg, iu nënshtrua torturave, më pas u dërgua në qytetin e Rrëshenit, në veri të vendit dhe u detyrua të punonte si pastruese rrugësh. Gjatë paraburgimit, ajo kurrë nuk hoqi dorë nga bindjet e saj dhe mbajti një shkëmbim të gjallë epistolar me Hannah Arendt.
    Pas daljes nga burgu, ajo u ndalua të shkruante dhe mbeti e tillë për pjesën tjetër të jetës së saj, megjithëse u gjetën disa dorëshkrime klandestine. Ajo vdiq nga kanceri në vitin 1983. Shteti shqiptar i refuzoi çdo ndihmë mjekësore.
    Represioni
    Hoxha e kishte shndërruar atdheun e tij në një lloj Koreje Veriore të Evropës, e izoluar nga vendet e Traktatit të Varshavës pas mosmarrëveshjeve strategjike. Shqipëria është kthyer në një korridor të viteve të errëta, ku zyrtarët e makinës shtetërore ishin aty për të shtypur çdo impuls për liri, çdo copëz kulture, çdo dëshirë për individualizëm apo vullnet të lirë.
    Pranë portretit të Musinesë, në muzeun e vogël kushtuar Agim Radës, ndodhet një pikturë, një pikturë vaji e cila shpreh qartë terrorin që helmoi jetën e artistëve dhe intelektualëve nën diktaturë.
    Aty shihet një grup partizanësh që formojnë një grumbullim të vogël: burrat me uniformë duket se po bisedojnë mes tyre. Piktori në fjalë donte të vinte në dukje ushtarët e Hoxhës, por zelli i tij patriotik e bëri të keqen. Zyrtarët e regjimit vendosën në fakt që pikturës i mungonte një element simbolik që ishte thelbësor në sytë e tyre… një zjarr kampi, një emblemë e unitetit dhe forcës së komunizmit shqiptar.
    Piktori u arrestua kështu, zëri i tij u shua përgjithmonë, kujtimi i tij u bë hi.
    Ggjurma e përdhunimit”
    Ashtu si shkrimtarët e famshëm hebrenj në Gjermaninë e  viteve 1940 që u zhdukën në harresë, ashtu ndodhi edhe me artistët e shkrimtarët shqiptarë që guxuan të sfidonin regjimin ose thjesht të shprehnin artin e tyre. Ky lloj fati ishte i zakonshëm për mijëra kundërshtarë politikë për të cilët nuk dihet më asgjë, si Musine Kokalari, apo ata që u dërguan në burgun e keq të Spaçit, në mes të maleve të thata në qendër të vendit.
    Regjisori Niko Ajazi, i cili aktualisht po bën një film për këtë qendër paraburgimi, shpjegon sesi familjarët e të burgosurve, pasi kishin humbur të gjitha të drejtat, u persekutuan. 7 km e fundit e rrugës që të çon në burg duhej të mbulohej në këmbë – një shteg i mbiquajtur “gjurma e përdhunimit”. Gratë që vizitonin baballarët ose bashkëshortët e tyre të ndaluar në Spaç mund të grabiteshin dhe përdhunoheshin gjatë rrugës, ndërsa autorët nuk dënoheshin.
    Pesha e “kanunit”
    Nëse gratë janë ende të pambrojtura në Shqipëri sot, ato ishin dhjetë herë më të pambrojtura nën regjimin komunist. Edhe sot Shqipëria vuan nga efektet e dëmshme të kanunit në jetën e banorëve të saj, kontrolli i grave është shumë i fortë dhe në shumë familje rurale është babai ai që duhet të pranojë që gruaja ose vajzat të shprehen.
    Çfarë mund të themi për guximin ekstrem që tregoi Musine Kokalari në vitet 1940, përballë diktaturës së Hoxhës, përballë virilizmit të tij të mpirë dhe mizor, përballë një shoqërie ku mizogjinia ishte ankoruar natyrshëm në tradita? Musineja ishte një grua, në një vend ku gratë llogariteshin pak, ishte shkrimtare, në një regjim që urrente shkrimtarët, ishte e lirë, në një vend ku liria nuk kishte të drejtë të ekzistonte.
    “Unë nuk jam komuniste dhe nuk është krim… Nuk kam pse të jem komuniste që ta dua vendin tim,” thirri ajo gjatë gjyqit të saj. Ajo e dinte se duke thënë këto fjalë, jeta e saj po kthehej drejt ferrit. Ajo e dinte se, si grua, dënimi i saj do të ishte vetëm më i ashpër. Por ajo u shpreh duke shikuar drejt në sy kundërshtarët e saj, e qetë, si në këtë foto bardh e zi që e bën të pavdekshme.
     

  • “Rrugëtimi ynë një bekim…”, Rama: Pa BE-në nuk do ishim këta që jemi sot

    “Rrugëtimi ynë një bekim…”, Rama: Pa BE-në nuk do ishim këta që jemi sot

    Kryeministri Edi Rama ishte pjesë e tryezës së takimit Inaugurues të Komitetit të Përbashkët Konsultativ me Komitetin Ekonomik dhe Social të BE. Gjatë fjalës së tij kreu i qeverisë u ndal tek rrugëtimi i Shqipërisë në BE. Sipas tij historia nuk ka qenë gjithmonë në krahun e vendit tonë, rrugëtimi në BE ka qenë i dhimshëm, por pa BE-në Shqipëria nuk do të ishte ajo që është sot dhe nuk do të bënte ato që ka arritur deri tani. Prandaj kryesocialisti Rama e cilëson integrimin në BE si një bekim.
    “Rrugëtimi ynë është një bekim për të shfrytëzuar të gjitha instrumentet e BE-së për të fituar një transformim të thellë. Nëse shkon në shkuarën e Shqipërisë, në dhimbjen e errësirë, ka ngjashmëri me vende që bota dhe Evropa Perëndimore janë përpjekur të ndryshojnë rrjedhën e historisë. Këto ndërhyrje kanë ndryshuar, nuk kanë bekimin që të kenë krah Bashkimin Europian dhe të jenë në mes të saj. Të kenë mënyrën se si ndërtohet një vend demokratik. Pa BE-ne, mbështetur në historinë tonë, mbështetur në atë që na është dhënë nga historia jonë, kurrë nuk do të ishim në gjendje të bëjmë atë që jemi.
    Rrugëtimi është mjaft i dhimbshëm, por ne po përpiqemi dhe po ia dalim me sukses në përballimin e dhimbjes dhe po i japim forcë vetes t’ia dalim mbanë pa u dorëzuar. Ky takim na jep kënaqësi sepse është tablo konkrete, një ngjarje. Faleminderit që keni qenë sindikal duke thyer tavanet e xhamit në Bruksel për ne. Nuk e di se cila do të jetë puna juaj e ardhmen, por duhet të dini që Shqipëria do ju gjejë një punë. Nëse Brukseli hakmerret ndaj jush, ejani në Shqipëri, do ju ofroj çdo punë që dëshironi. Nëse Brukseli hakmerret ndaj jush, ejani në Shqipëri, do ju ofroj çdo punë që dëshironi përveç simes”, tha Ram

  • “Besojmë pa kushte në procesin e anëtarësimit”/ Rama: Jemi rritur në ferr, BE është shpëtimi nga historia për ne

    “Besojmë pa kushte në procesin e anëtarësimit”/ Rama: Jemi rritur në ferr, BE është shpëtimi nga historia për ne

    Kryeministri Edi Rama, gjatë takimit të dytë të nivelit të lartë “Shqipëria 2030 në BE – Rruga e Reformave”, theksoi se anëtarësimi në Bashkimin Evropian mbetet i vetmi drejtim për Shqipërinë, duke e cilësuar BE-në si “shpëtimin nga historia”.
    Ai pranoi se Kuvendi nuk është ende në nivelin e duhur për këtë proces dhe se do të duhet të luajë një rol të dyfishtë, si në politikëbërjen e brendshme, ashtu edhe në mbikëqyrjen e reformave përtej anëtarësimit.
    “Ne nuk kemi një alternativë tjetër. BE nuk është thjesht një bankomat, por familja ku mund të ndihemi të sigurt dhe të ndërtojmë një të ardhme të qëndrueshme. Nuk e shohim BE-në me sytë e së shkuarës, por si perspektivën e vetme të Shqipërisë,” u shpreh Rama, duke shtuar se dera e hapur për anëtarësim duhet shfrytëzuar pa humbur kohë.
    “Kuvendi i Shqipërisë nuk është në lartësinë ku duhet të jetë dhe ku ky proces mund dhe do ta çojë. Sepse Kuvendi i Shqipërisë do të jetë për një kohë të gjatë në një rol të dyfishtë, rolin e politikbërës së brendshme dhe koordinimit dhe mbikëqyrjes që shkon përtej dhe vetë anëtarësimit. Kroacia është anëtare prej shumë vitesh dhe ka akoma në Kuvend një strukturë që ndjek çështje që lidhen me transparencën dhe sundimin e ligjit. Këtë strukturë e ka pasur që para se të bëhej anëtare dhe me sa kuptojmë është një strukturë e nevojshme dhe efikase. Ne nuk kemi asnjë zgjedhje tjetër dhe nuk duam asnjë zgjedhje tjetër.
    Ne kemi vetëm një zgjedhje, vetëm një plan, vetëm një rrugë, që është BE. Për ne është shumë e qartë, ne nuk jemi perëndimorë të përkëdhelur nga fati. Nuk jemi rritur aty dhe ashtu si janë rritur ata që janë rritur në Evropën e viteve ’70-’80. Ne jemi rritur në ferr dhe e dimë shumë mirë se BE është shumë më tepër se një bankomat. BE është vendi i shpëtimit tonë nga historia dhe e kemi të qartë se BE është këndi nga ku duhet të shohim historinë tonë. Nuk e shohim BE-në me sytë e së shkuarës. Dera që është hapur duhet shfrytëzuar sa pa u mbyllur dhe unë jam këtu për ta konfirmuar këtë fuqimisht. Besojmë pa kushte në këtë proces, e dimë shumë mirë që BE nuk është një park ku shkohet për qejf, por një familje jo e lehtë për të qenë pjesë, por ama është e vetmja familje ku ne mund të jemi përfundimisht të sigurtë dhe ku mund të kemi një të ardhme të pakërcënuar përditë nga e shkuara”, tha Rama.

  • “Jemi rritur në ferr”, Rama: Fati nuk na ka përkëdhelur, BE-ja shumë më tepër se një bankomat! Shpëtim nga historia

    “Jemi rritur në ferr”, Rama: Fati nuk na ka përkëdhelur, BE-ja shumë më tepër se një bankomat! Shpëtim nga historia

    Kryeministri i vendit, Edi Rama ditën e sotme ishte i pranishëm në takimin e dytë të nivelit të lartë “Shqipëria 2030 në BE – Ruga e Reformave”.
    Rama e bëri të qartë se është koha për të shfrytëzuar derën që na është hapur drejt Bashkimit Evropian dhe tha se besojnë pa kushte në këtë proces.
    Duke u ndalur tek e kaluara, kreu i qeverisë tha se nuk ka qenë e lehtë. Shqiptarët “kanë jetuar në ferr” dhe nuk kanë “qenë të përkëdhelur nga fati”, prandaj BE është shpëtimi nga historia e së kaluarës, theksoi kryeministri.

    Rama: Ne nuk jemi perëndimor të përkëdhelur nga fati. Ne nuk jemi rritur ashtu si ata që janë lindur në Evropën e viteve ’70-‘80. Jemi rritur në ferr dhe ne e dimë shumë mirë që BE është shumë më tepër se një bankomat. Ne e dimë shumë mirë që BE është shpëtimi ynë nga historia jonë. Ne e kemi shumë të qartë që BE është edhe këndi nga ne duhet të shohim vetë historinë tonë. S’mund ta shohim BE me sytë e të shkuarës duhet të shohim të shkuarën me sytë e BE. Prandaj dera që është hapur duhet të shfrytëzohet pa u mbyllur. Ne besojmë pa kushte në këtë proces. E dimë shumë mirë që BE nuk është një park ku shkohet për qejf, është një familje jo e lehtë për të qenë pjesë por ama është e vetmja familje ku ne mund të jemi përfundmisht të sigurt dhe ku mund të kemi një të ardhme të pa kërcënuar nga e shkuara./vizionplus.tv

  • Turistët e parë të linjës Izrael- Shqipëri mbërrijnë në Tiranë, Rama: Historia na lidhi ngushtë në kohërat më të vështira

    Turistët e parë të linjës Izrael- Shqipëri mbërrijnë në Tiranë, Rama: Historia na lidhi ngushtë në kohërat më të vështira

    Kreu i qeverisë Edi Rama ka ndarë në rrjetet sociale pamje nga momenti i mbërritjes në Tiranë të turistëve të parë të linjës Izrael-Shqipëri.

    Rama shprehet se “historia na lidhi ngushtë në kohërat më të vështira”, ndërsa shton se kjo linjë do të shtojë edhe një burim të ri rritjeje, dhe do të lehtësojë bashkëpunimet në të gjitha fushat.
    Mirë se vini në Shqipëri. Kënaqësi të mikprisja vizitorët e fluturimit të parë të linjës direkte Izrael – Shqipëri, që do të mundësojë forcimin e lidhjes mes dy popujve që historia i ka lidhur ngushtë në orët më të vështira të kohrave, si edhe do t’i shtojë Shqipërisë Turistike një burim të ri rritjeje, ndërkohë që do të lehtësojë bashkëpunimet në të gjitha fushat”, shkruan Rama.

    Top Channel

  • Gjergj Luca: Cili nga ne është më “i çmendur” që urtëson debatin politik?

    Gjergj Luca: Cili nga ne është më “i çmendur” që urtëson debatin politik?

    Në epokën e spektaklit politik, Gjergj Luca nuk mund të mos zgjedhë edhe ai një rol protagonizmi. Atipiku dhe ekscentriku Luca, i shoqëruar nga dy prej figurave më kontroverse të debatit publik, Bled Mane dhe Ilir Demaliaj, vijon pelegrinazhin e tij në amfiteatrin e groteskut politik, në Gramsh. Aty, në fasadat e fabrikës së përpunimit të peshkut, Luca ka stampuar kulmet e historisë politike, duke e shndërruar këtë hapësirë industriale në një galeri grafitesh, ku legjendat revolucionare zënë vendin e tyre. Midis tyre, Che Guevara dhe Fidel Castro, me parullën e tyre të pavdekshme “Viva la Revolución”, që në këtë kontekst, më shumë se një slogan historik, bëhet një reflektim ironik mbi realitetin shqiptar.

    Gjergj Luca, me intuitën e tij për spektaklin dhe provokimin, i ndan rolet në këtë paralele historike dhe ironike. Me Syçin (Ilir Demaliajn) si bashkëbisedues, lind pyetja: kush është Guevara dhe kush Castro? Një lojë identitetesh dhe simbolikash, një improvizim ku historia e revolucionarëve kubanë dhe grotesku politik shqiptar përzihen në një narrativë të re, ku e kaluara dhe e tashmja bëjnë rezonancë me njëra-tjetrën.Por historia nuk flet vetëm në muret e kalasë së Rozafës në Shkodër. Në këtë skenografi të improvizuar, edhe muret e Rozafës shqiptare – ato të Labinotit, Maliqit dhe Përrenjasit – kanë historinë e tyre për të treguar. Dhe në Gramsh, mes pikturave murale, komandantët Guevara dhe Castro qëndrojnë krah për krah me Fahriun dhe Syçin, duke e bërë më të qartë se kurrë se historia nuk shkruhet vetëm nga fituesit, por edhe nga ata që e interpretojnë atë.AV