Plakja mund të mos jetë e pashmangshme!

Janë disa baza biologjike që lidhen me plakjen, dhe për këtë arsye studiuesit po hetojnë manipulimet qelizore, transfuzionet e gjakut të ri dhe përbërjet kimike që mund të imitojnë dietat me kalori të ulët.
Në vitin 1997, një grua franceze me emrin Jeanne Calment vdiq në moshën 122 vjeç. Ajo ishte personi më i vjetër i verifikuar në botë, sipas Grupit të Kërkimeve të Gerontologjisë. Zakonet e saj të përditshme përfshinin pirjen e një gote verë dhe pirjen e një cigareje pas vakteve (ajo gjithashtu hante 2.5 paund çokollatë çdo javë).
 
“Askush tjetër nuk ka jetuar më shumë se 120 vjet që kur ajo vdiq,” thotë Venki Ramakrishnan, biologu fitues i Çmimit Nobel dhe autori i librit “Pse Vdesim”. Ndërkohë që numri i qindvjeçarëve po rritet çdo vit, numri i njerëzve që jetojnë më shumë se 110 vjet nuk ekziston. “Kjo sugjeron se ndoshta ka një kufi natyror për jetëgjatësinë njerëzore.”
Nëse një kufi i tillë ekziston, është një kufi i vendosur nga evolucioni biologjik. “Evolucioni dëshiron të sigurohet që gjenet tuaja të kenë mundësinë maksimale për t’u transmetuar,” thotë Ramakrishnan. “Nuk i intereson sa gjatë jeton.” Kjo shpjegon, për shembull, pse duket se ka një korrelacion midis madhësisë së kafshëve dhe pritshmërisë së tyre të jetës—në përgjithësi, sa më e madhe të jetë specia, aq më gjatë jeton.
Shumica e mizave jetojnë nga një deri në dy ditë. Fluturat monarkë mund të jetojnë për muaj. Balena e Bregut të Veriut jeton më shumë se 200 vjet. Peshkaqenët e Grenlandës mund të jetojnë më shumë se 500 vjet. “Nëse je një specie më e vogël, nuk ka kuptim të shpenzosh shumë burime për mirëmbajtjen dhe riparimin e trupit sepse gjasat që të hash ose të vdesësh nga uria janë të larta,” thotë Ramakrishnan. “Speciet më të mëdha, nga ana tjetër, do të kenë avantazhin e më shumë kohës për të gjetur partnerë dhe për të prodhuar pasardhës.”
Disa specie, megjithatë, duket se janë të përjashtuara nga ky rregull. Hydra, një kafshë e vogël ujore me 12 tentakula, duket se nuk plaket fare. Meduza e pavdekshme madje mund të plaket mbrapsht.
“Kjo sugjeron se plakja nuk është e pashmangshme dhe se mund të jemi në gjendje të shmangim kufijtë tanë natyrorë nëse ndryshojmë biologjinë tonë,” thotë Ramakrishnan.
Kjo është arsyeja pse kuptimi i bazave biologjike të plakjes dhe vdekjes është një temë e nxehtë kërkimi sot. Shkencëtarët po përpiqen të zbulojnë se si të manipulojnë proceset qelizore të plakjes—për shembull, si të shkatërrojnë qelizat senesente (qelizat e plakura që shkaktojnë inflamacion), ose si të riprogramojnë qelizat për t’i kthyer në një gjendje më të hershme të zhvillimit. Gjatë dekadës së fundit, më shumë se 300,000 artikuj shkencorë rreth plakjes janë botuar, ndërsa miliarda dollarë janë kanalizuar në më shumë se 700 startupe për jetëgjatësi, përfshirë Altos Labs, Human Longevity, Elysium Health dhe Calico.
Një nga rrugët më premtuese të kërkimit përfshin zbulimin e përbërjeve kimike që mund të imitojnë efektet e një diete me kalori të ulët, e cila është njohur si një nga mënyrat më të mirënjohura për të ngadalësuar plakjen. Një përbërje e tillë është rapamicina, e zbuluar për herë të parë në tokën e Ishullit të Pashkëve, për shkak të vetive të saj antifungale.
“Më vonë zbuluan se ishte gjithashtu një antitumor dhe anti-inflamator i fuqishëm,” thotë Ramakrishnan. “Është gjithashtu imunosupresant, kështu që mund të bëjë njerëzit të prirur ndaj infeksioneve dhe të ngadalësojë shërimin e plagëve. Duhet të gjejmë atë pikën e ëmbël mes mungesës së efekteve anësore dhe përfitimeve [kundër plakjes].”
Studiuesit e jetëgjatësisë janë gjithashtu të njohur me një trup kërkimor që tregon se gjaku i ri mund të rinovojë trupat e vjetër—të paktën te minjtë. Ky zbulim erdhi kur studiuesit së pari lidhën kirurgjikisht sistemet e qarkullimit të gjakut të një miu të ri dhe një të vjetër—një teknikë e quajtur parabiozë—dhe vëzhguan se kjo procedurë ngadalësoi simptomat e plakjes, duke zgjatur jetëgjatësinë e kafshës më të vjetër me 10 për qind. Ramakrishnan vëren se ndërsa shkencëtarët ende po përpiqen të identifikojnë faktorët në gjakun e ri që shkaktojnë këtë efekt, “ka kompani që kanë nxituar dhe kanë filluar të ofrojnë plazmë të re për miliarderët.”
“Ndërkohë që presim që të gjitha këto gjëra të ndodhin, ka gjëra që mund të bëjmë.” Ramakrishnan vëren. “Kjo është ndoshta e ngjashme me këshillat që ju dhanë gjyshërit tuaj. Hani në mënyrë të moderuar, hani dieta të shëndetshme, merrni mjaftueshëm gjumë dhe ushtroni. Del se secila prej tyre ndikon te dy të tjerat, kështu që është vërtet një cikël i virtytshëm. Nëse i bëni të gjitha njëkohësisht, funksionon më mirë se çdo ilaç në treg, nuk ka efekte anësore dhe është falas.”
Burimi