Liderët e BE ndajnë postet kryesore: Ursula von der Leyen, António Costa dhe Kaja Kallas

Ursula von der Leyen, António Costa dhe Kaja Kallas janë piketuar të udhëheqin Bashkimin Evropian në pesë vitet e ardhshme.
“Tym i bardhë” në Bruksel.
27 liderët e Bashkimit Evropian kanë rënë dakord për udhëheqjen politike të bllokut për pesë vitet e ardhshme: Ursula von der Leyen si presidente e Komisionit Evropian, António Costa si president i Këshillit Evropian dhe Kaja Kallas si Përfaqësuese e Lartë për Punët e Jashtme dhe Politikën e Sigurisë.
Udhëheqësit miratuan gjithashtu të enjten Axhendën Strategjike, një dokument me ambicie të gjera që synon të drejtojë punën e ardhshme të tre të emëruarve.
Kandidaturat e Von der Leyen dhe Kallas nuk janë përfundimtare dhe ende kërkojnë konfirmim nga Parlamenti Evropian. 
Kurse Costa, një ish-kryeministër i Portugalisë, zgjidhet automatikisht nga ish-paraardhësit e tij. Ai do të marrë detyrën më 1 dhjetor.
“Unë do të doja të shpreh mirënjohjen time për liderët që miratuan emërimin tim për një mandat të dytë,” tha Von der Leyen. “Jam shumë e nderuar”.
“Me një ndjenjë të fortë misioni do të marr përgjegjësinë për të qenë presidenti i ardhshëm i Këshillit Evropian”, tha Costa, duke falënderuar familjen e tij socialiste dhe qeverinë portugeze për mbështetjen e tyre. “Unë do të jem plotësisht i përkushtuar për të promovuar unitetin midis të 27 vendeve anëtare dhe do të fokusohem në vënien në rrugën e duhur të Axhendës Strategjike.”
“Kjo është një përgjegjësi e madhe në këtë moment tensionesh gjeopolitike,” tha znj. Kallas në një deklaratë, duke premtuar se do të punojë “me kënaqësi” me Von der Leyen dhe Costa. “Do të jem në shërbim të interesave tona të përbashkëta”, shtoi ajo. “Evropa duhet të jetë një vend ku njerëzit janë të lirë, të sigurt dhe të begatë.”
Negociatorët e partisë kishin nënshkruar paraprakisht marrëveshjen me tre drejtime gjatë një telefonate të martën dhe paraqitën propozimin e tyre të enjten në mbrëmje. Pas një debati mes të gjithë krerëve të shteteve dhe qeverive, marrëveshja mori bekimin zyrtar.
Bisedimet midis partive të qendrës kishin zemëruar ata që mbetën mënjanë, veçanërisht kryeministrin italian Giorgia Meloni, i cili kritikoi mënyrën “surreale” në të cilën ishte përmbledhur paketa e vendeve të punës. Meloni, e cila sundon ekonominë e tretë më të madhe të bllokut, bëri thirrje për përfshirje më të madhe dhe diskutime më të thella.
“Më duket se, deri më tani, ka pasur një mosgatishmëri për të dhënë llogari për mesazhin e dhënë nga qytetarët në kutinë e votimit,” tha Meloni në prag të samitit.
Viktor Orbán i Hungarisë ishte më i ashpër, duke e quajtur marrëveshjen “të turpshme”.
Ankesat e tyre publike ishin në kontrast me gjakftohtësinë e dukshme të personaliteteve të tjera, si Olaf Scholz i Gjermanisë dhe Emmanuel Macron i Francës, të cilët synonin ta përfundonin procesin në një mënyrë të shpejtë dhe pa e komplikuar.
“Ne po jetojmë në kohë të vështira. Ne po përballemi me sfida të mëdha, jo më pak luftën e tmerrshme të agresionit të Rusisë kundër Ukrainës. Prandaj është e rëndësishme që Evropa të përgatitet tani për detyrat që duhet të trajtohen,” tha Scholz pas mbërritjes.
Diplomatët në Bruksel ishin të shqetësuar se, për shkak të mjedisit të paqëndrueshëm gjeopolitik që rrethon bllokun, imazhi i liderëve që bëjnë pazare për pozicione të paguara mirë për orë të tëra do të dukej i cenueshëm.
Këto shqetësime, së bashku me mungesën e alternativave të besueshme, i bënë negociatat më të lehta dhe ndihmuan që pozicionet të bashkoheshin rreth tre emrave.
“Demokracia nuk ka të bëjë vetëm me bllokimin, demokracia ka të bëjë me atë që dëshiron të punojë së bashku dhe këto tre grupe janë të gatshëm të punojnë së bashku në të mirë të të gjithë evropianëve,” tha Alexander De Croo i Belgjikës, duke qortuar kritikat e Melonit.
“Ajo që na nevojitet në pesë vitet e ardhshme është stabiliteti politik dhe aftësia për të vepruar shpejt”.
Në fund, Meloni votoi kundër Kostës dhe Kallas, dhe abstenoi për Von der Leyen, thanë disa diplomatë për Euroneës, një veprim kryesisht simbolik për të shprehur pakënaqësinë e saj. Nga ana e tij, Orbán votoi kundër Von der Leyen, abstenoi për Kallas dhe mbështeti Kostën.
E pyetur për abstenimin e Melonit, Von der Leyen tha se ishte “e rëndësishme të punohej mirë” me Italinë “si me të gjitha vendet e tjera anëtare”.
“Ky është një parim për mua, të cilin e ndjek gjatë gjithë kohës”, theksoi ajo.
Burimi