Ismail Syla: Gruaja

(Përkufizime poetike) 1.Në fillim nuk qe fjala, ishte Ajo.Qëndroi pezull si pluhur drite mbi ujë. Ra në tokë si urdhër i shkruar në aromë. Çdo qenie rreth saj ndjeu tërheqjeqë ende nuk kishte emër as fjalë. Kur pa që u dridh bota rreth e rrotulle kuptoi që ndodhi prania e saj. 2.Dendësi pranie që nuk pyet në je gatiu bë dritë jete që nuk i bindet diellit. Dridhje e ëmbël që përshkon eshtratpendim i bukur i strehuar në palcë. Sarkofag i bukurisë që vdes çdo ditëpër të lindur më arrogante. Dhe ajrin e bëri tronditje erëmuese. 3.Më shumë se prekje,...