Fjala

Poezi nga Martin Camaj, prej vëllimit poetik “Palimpsest” Në fjalë sqarohet qiell e dhé bashkë: ajo âshtë një strajcë e në tê mundemi  me bartë stinët e motit, akull e zjarm.  Pa atê, një lëvizje në ftyrë, buzëqeshja,  do të vështrohej si një grimasë.  Për një kukuk! dhe qyqja shndërrohet me gjithë pupla në drû e del e i këndon  kohës n’orën e murit: këndej nis edhè muzika  e lidhet me dritën e gjithësisë,  dashuninë,  pa krahasim me asnjë fjalë tjetër./KultPlus.com