Nuk isha unë

Poezi nga Özdemir Asaf Përktheu Rozana Belli Një mbrëmje po vështroje nga dritarjaTerrin që binte rëndë-rëndë mbi rrugëPërpara shtëpisë tënde kaloi dikush i ngjashëm me muaZemra filloi të të rrahë fort Ai që kaloi nuk isha unë.Një natë po flije në shtratin tëndU ngrite vrikthi në botën e pazëAjo që t’i çeli sytë qe copëza e një ëndrre Dhe mes errësirash dhoma joteAi që të pa nuk isha unë.Unë qeshë shumë larg atëkohëSytë e tu iu qasën të qarës, të qarës pa arsye Qëkur fillove të mendoje për muaVeten e le të jetojë brenda dashurisëAi që e dinte këtë nuk isha unë.Po lexoje përhumbtazi një libër Njerëzit brenda tij dashuronin ose vdisninNë roman vranë një djalë të riU trembe, fillove të qaje me dënesëAi që...