Kërkoi lirinë nga akuza për bashkëpunim me nazistët, gjykata gjermane rrëzon pretendimet e 99-vjeçares që punoi si sekretare e komandantit të SS

Një gjykatë gjermane ka refuzuar një apel të një gruaje 99-vjeçare e cila u dënua si ndihmëse në më shumë se 10,500 vrasje gjatë rolit të saj si sekretare e komandantit SS të kampit të përqendrimit nazist Stutthof gjatë Luftës së Dytë Botërore.

Gjykata federale e drejtësisë la në fuqi dënimin e Irmgard Furchner, e cila u dënua me dy vjet me kusht në dhjetor 2022 nga një gjykatë shtetërore në Itzehoe, Gjermania veriore.
Ajo u akuzua se ishte pjesë e aparatit që ndihmoi të funksiononte, kampin pranë Danzig, tani qyteti polak i Gdansk. Ajo u dënua si ndihmëse në vrasje në 10,505 raste dhe ndihmëse në tentativë vrasje në pesë raste.

Në një seancë gjyqësore federale në Leipzig muajin e kaluar, avokatët e Furchner hodhën dyshime nëse ajo ishte vërtet ndihmëse e krimeve të kryera nga komandanti dhe zyrtarë të tjerë të lartë të kampit, dhe nëse ajo kishte qenë vërtet në dijeni të asaj që po ndodhte në Stutthof.
Gjykata e Itzehoe tha se gjyqtarët ishin të bindur se Furchner “e dinte dhe, nëpërmjet punës së saj si stenografe në zyrën e komandantit të kampit të përqendrimit Stutthof nga 1 qershori 1943 deri më 1 prill 1945, mbështeti qëllimisht faktin se 10,505 të burgosur u vranë mizorisht”.
Prokurorët thanë gjatë procedurës fillestare se gjyqi i Furchner mund të jetë i fundit i këtij lloji. Megjithatë, një zyrë e posaçme e prokurorisë federale në Ludëigsburg, e ngarkuar me hetimin e krimeve të luftës të epokës naziste, ka thënë se tre raste të tjera janë në pritje me prokurorët ose gjykatat në pjesë të ndryshme të Gjermanisë. Me çdo të dyshuar tani në një moshë shumë të avancuar, gjithnjë e më shumë lindin pyetje mbi aftësinë e tyre për t’u gjykuar.
Çështja Furchner është një nga disa vitet e fundit që u ndërtua mbi një precedent të krijuar në vitin 2011 me dënimin e ish-punëtorit të automobilave në Ohajo, John Demjanjuk, si një ndihmës në vrasje, me akuzat se ai shërbeu si roje në kampin e vdekjes Sobibor. Demjanjuk, i cili mohoi akuzat, vdiq përpara se apeli i tij të mund të dëgjohej.
Gjykatat gjermane më parë kërkonin nga prokurorët që të justifikonin akuzat duke paraqitur prova për pjesëmarrjen e një ish-gardiani në një vrasje specifike, shpesh një detyrë pothuajse e pamundur.
Megjithatë, prokurorët argumentuan me sukses gjatë gjyqit të Demjanjuk në Mynih se ndihma për funksionimin e një kampi ishte e mjaftueshme për të dënuar dikë si ndihmës për vrasjet e kryera atje. Një gjykatë federale më pas la në fuqi dënimin e vitit 2015 të ish-rojës së Aushvicit Oskar Gröning për të njëjtin arsyetim.
Furchner u gjykua në gjykatën për të mitur sepse ajo ishte 18 dhe 19 vjeç në kohën e krimeve të supozuara, dhe gjykata nuk mund të përcaktonte pa dyshim “pjekurinë e mendjes” së saj në atë kohë.
Fillimisht një pikë grumbullimi për hebrenjtë dhe polakët jo-hebrenj të larguar nga Danzig, Stutthof u përdor më vonë si një “kamp arsimor pune” ku punëtorët e detyruar, kryesisht qytetarë polakë dhe sovjetikë, dërgoheshin për të vuajtur dënimet dhe shpesh vdisnin.
Nga mesi i vitit 1944, dhjetëra mijëra hebrenj nga geto në Balltik dhe nga Aushvici mbushën kampin, së bashku me mijëra civilë polakë të përfshirë në shtypjen brutale naziste të Kryengritjes së Varshavës.
Të tjerë të burgosur në Stutthof përfshinin të burgosur politikë, kriminelë të akuzuar, njerëz të dyshuar për aktivitete homoseksuale dhe Dëshmitarë të Jehovait. Më shumë se 60,000 njerëz u vranë në kamp.

Top Channel
Burimi