Studimi: Humbja e muskujve rrit rrezikun e demencës
Çdo humbje në muskujt e temporalisit, që ndodhen në kokë,mund të jetë një shenjë paralajmëruese e sëmundjes së Alzheimerit, sipas shkencëtarëve amerikanë.
Por ata thonë se ushtrimet fizike, trajnimi me rezistencë dhe mbështetja ushqimore për të moshuarit mund të ndihmojnë në parandalimin e shfaqjes së kësaj gjendjeje dobësuese.
Ekipi kërkimor shpjegoi se muskujt skeletorë përbëjnë rreth një të tretën e masës totale trupore të një personi. Muskujt janë të lidhur me kockat dhe mundësojnë një gamë të gjerë lëvizjesh. Por, me kalimin e moshës, njerëzit fillojnë të humbasin masën e muskujve skeletorë.
Për shkak se humbja e muskujve skeletorë, e lidhur me moshën, shpesh shihet tek të moshuarit me demencën e Alzheimerit, ekipi kërkimor synoi të shqyrtojë nëse humbja e muskujve temporalis, një masë e humbjes së muskujve skeletorë, lidhet me një rrezik të shtuar për demencën e Alzheimerit tek të moshuarit.Muskujt temporalis përdoren për të lëvizur nofullën e poshtme.
Studime të mëparshme kanë treguar se trashësia dhe sipërfaqja e muskujve temporalis mund të jenë një tregues i humbjes së muskujve në të gjithë trupin.
Dr. Kamyar Moradi, autor kryesor i studimit nga Shkolla e Mjekësisë e Universitetit Johns Hopkins në Baltimore, tha: “Matja e madhësisë së muskujve temporalis si një tregues i mundshëm i statusit të përgjithshëm të muskujve skeletorë ofron një mundësi për vlerësimin e muskujve skeletorë pa kosto ose barrë shtesë për të moshuarit që tashmë kanë bërë MRI të trurit për ndonjë gjendje neurologjike, siç është demenca e lehtë.
“Ky është studimi i parë i madh që tregon se humbja e muskujve skeletorë mund të kontribuojë në zhvillimin e demencës.”
Dr. Moradi përdori ekzaminimet MRI të trurit për të matur humbjen e muskujve skeletorë në 621 pjesëmarrës, me një moshë mesatare prej 77 vjeç, të cilët nuk kishin demencë. Studiuesit segmentuan manualisht muskujt bilateral të temporalisit në imazhet MRI dhe llogaritën sipërfaqen e përgjithshme të prerjes (CSA) të atyre muskujve. Pjesëmarrësit u kategorizuan në dy grupe të dallueshme: CSA e madhe (131 pjesëmarrës) dhe CSA e vogël (488 pjesëmarrës). Bazuar në analizën e tyre, një CSA më e vogël e temporalis lidhej me një rrezik më të lartë të demencës.
Gjithashtu, CSA më e vogël lidhej me një rënie më të madhe në rezultatin e memories, pyetësorin e aktivitetit funksional dhe volumin strukturor të trurit gjatë periudhës mesatare të ndjekjes prej 5.8 vitesh.
Dr. Marilyn Albert, bashkëautore e studimit, tha: “Ne zbuluam se të moshuarit me muskuj skeletorë më të vegjël kanë rreth 60% më shumë gjasa për të zhvilluar demencë, duke u përshtatur për faktorë të tjerë të njohur të rrezikut.”
Por ajo theksoi se zbulimi i hershëm përmes MRI të disponueshme të trurit mund të mundësojë “ndërhyrje në kohë” për të adresuar humbjen e muskujve skeletorë, si aktiviteti fizik, trajnimi me rezistencë dhe mbështetja ushqimore.
Dr. Shadpour Demehri, bashkëautor i studimit, shtoi: “Këto ndërhyrje mund të ndihmojnë në parandalimin ose ngadalësimin e humbjes së muskujve dhe, në vijim, në uljen e rrezikut të rënies kognitive dhe demencës.”
Gjetjet u prezantuan në takimin vjetor të Shoqatës Radiologjike të Amerikës së Veriut (RSNA) në Çikago. / Medical Express – Syri.net
Burimi
