I rrethuar nga tre anët, Kurakhove është ‘Bakhmuti’ i ri i Ukrainës

Megjithatë, nga 700 deri në 1,000 banorë vendas mbeten, shumica e tyre jetojnë në bodrumet e ndërtesave të banimit, pa ujë të rrjedhshëm, ngrohje apo energji elektrike. Vendi i vetëm për të karikuar telefonat është në bodrumin e ndërtesës që tani strehon administratën e qytetit.

Numri i saktë i njerëzve është i pamundur të përcaktohet sepse, që nga mesi i tetorit, asnjë vullnetar humanitar nuk ka ardhur në Kurakhove.

Nën sulmin e artilerisë, raketave të shumta, bombave ajrore dhe dronëve, Kurakhove është bërë Bakhmuti i ri, ndërsa Rusia vazhdon lëvizjen e saj drejt perëndimit për të kapur të gjithë rajonin e Donbasit. Të premten, presidenti ukrainas Volodymyr Zelenskyy e quajti situatën në Kurakhove, si dhe në qytetin kyç të Pokrovsk, “më sfiduesen”.

Spitali, shkollat, kopshtet, impianti i trajtimit të ujit, qendra e refugjatëve, posta, shkolla teknike dhe qendra kulturore janë shkatërruar të gjitha. Tymi varet në ajër ndërsa ndërtesat e bombarduara të apartamenteve digjen në një sfond zjarri artilerie dhe dronësh.

Artileritë e Brigadës 33 thonë se ata po gjuajnë rreth 50 predha në ditë në frontin e Kurakhove, duke treguar aktivitet kritik në operacionet sulmuese të ushtrisë ruse dhe përpjekjet e dëshpëruara të brigadës për të ndaluar forcat ruse të rrethojnë qytetin.

Autoritetet lokale mbeten në qytet, si dhe përfaqësues të policisë dhe Forcave lokale të Mbrojtjes Territoriale.

Për Artem Shchus, kreun e policisë në Kurakhove, ka pak shpresë për të mbrojtur qytetin nëse ai rrethohet.

“Nuk mendoj se është e mundur, duke pasur parasysh realitetin e luftës moderne dhe teknologjive moderne. Në atë rast, logjistika mund të kryhej vetëm me drone”, thotë ai.

Shchus e quan rrugën për në Kurakhove, e cila është e mbushur me automjete civile të djegura, “rruga e vdekjes”, për shkak të sulmeve të vazhdueshme të dronëve rusë. Pesë civilë janë vrarë teksa tentonin të largoheshin.

Asnjë furnizim nuk do të hynte në qytet pa grupin e evakuimit “Engjëjt e Bardhë”, të përbërë nga oficerë të policisë lokale dhe vullnetarë. Ata ofrojnë ndihmën e parë për të plagosurit dhe heqin trupat e të vrarëve nga granatimet, të gjitha ndërsa funksionojnë dyqanin e vetëm ushqimor të qytetit.

Engjëjt e Bardhë sjellin furnizime jetike në një automjet të blinduar të pajisur me pajisje elektronike të luftës – e vetmja mënyrë për të hyrë në qytet, dhe ende një udhëtim i mbushur me rrezik.

“Pa REB (jammers) është thjesht një short. Me të, ju mund të keni ende një shans për të mbijetuar, “thotë Shchus.

E vetmja mënyrë për të shpëtuar nga qyteti është të udhëtoni me Engjëjt e Bardhë. Çdo ditë, ata rrezikojnë jetën e tyre për të evakuuar nga gjashtë deri në 12 persona nga pjesë të ndryshme të qytetit dhe fshatrave përreth.

Megjithëse fëmijët mendohet se janë evakuuar, prindërit shpesh i fshehin ata, si nga bombat ashtu edhe nga oficerët e zbatimit të ligjit. Ndër misionet kryesore të Engjëjve të Bardhë është të gjejnë fëmijë dhe të bindin prindërit e tyre që të evakuohen.

Kur ky mision është i suksesshëm dhe fëmijët largohen nga bodrumet, shumë janë të tronditur nga gjendja e qytetit të shkatërruar, duke lënë të kuptohet se ata janë fshehur nën tokë për mjaft kohë.

Pasi i veshin fëmijët me jelekë antiplumb dhe helmeta, Engjëjt e Bardhë i çojnë në qytetin e afërt Kostyantynopil, nga ku vullnetarë të tjerë i transportojnë në pikat e regjistrimit të refugjatëve në qendrat rajonale të Dnipro ose Zaporizhzhia.

“Ne evakuojmë njerëzit çdo ditë pa u ndalur. Sapo kemi lëshuar njerëz në Kostyantynopil dhe kemi ende adresa për të kaluar sot,” shpjegon Shchus.

I pyetur për përshtatjen për të punuar në kushte të tilla sfiduese dhe të rrezikshme, shefi i policisë shqetësohet për ndikimin në ekipin e tij.

“Unë mendoj se të gjithë tashmë janë përshtatur. Unë as nuk do ta quaja ‘përshtatje’. Është më shumë si një gjendje shpirtërore jo e shëndetshme. Nuk e di se si kjo do të ndikojë tek ata shoqërisht në të ardhmen”, thotë ai. “Këta njerëz po jetojnë në kushte çnjerëzore dhe po mbijetojnë me adrenalinë. Lufta është jeta e tyre. Këto janë kushte të vështira për të punuar, por të gjithë po punojnë.”/ Euronews – Syri.Net
Burimi