Gazanët që jetojnë në kushte ‘të padurueshme’, thotë OKB
Gazanët janë të detyruar të jetojnë në ndërtesa të bombarduara ose kampe pranë grumbujve gjigantë të mbeturinave, tha të premten një zëdhënës i Kombeve të Bashkuara, duke denoncuar kushtet “të padurueshme” në territorin e rrethuar.
Louise Waterridge nga UNRWA, agjencia e OKB-së që mbështet refugjatët palestinezë, përshkroi kushtet “jashtëzakonisht të rënda” të jetesës në Rripin e Gazës.
“Është vërtet e padurueshme,” u tha ajo gazetarëve në Gjenevë, përmes një lidhjeje video nga qendra e Gazës.
Waterridge, i cili u kthye të mërkurën pas katër javësh jashtë territorit, tha se edhe në atë kohë situata ishte “përkeqësuar ndjeshëm”.
“Sot, duhet të jetë më e keqja që ka qenë ndonjëherë. Nuk dyshoj se nesër përsëri do të jetë më e keqja që ka qenë ndonjëherë,” tha ajo.
Gati nëntë muaj pas luftës midis Izraelit dhe Hamasit, tha Waterridge, Rripi i Gazës ishte “shkatërruar”.
Ajo tha se ishte “tronditur” kur u kthye në Khan Yunis në Gaza qendrore.
“Ndërtesat janë skelete, nëse fare. Gjithçka është rrënoja,” tha ajo. “Dhe megjithatë njerëzit po jetojnë përsëri atje.”
“Nuk ka ujë atje, nuk ka kanalizime, nuk ka ushqim,” tha ajo. “Dhe tani, njerëzit jetojnë përsëri në këto ndërtesa që janë guaska boshe,” me çarçafë që mbulojnë boshllëqet e lëna nga muret e rrënuara.
Pa banjo, “njerëzit po e lehtësojnë veten kudo që të munden”.
“Shtimi i mjerimit”
Lufta në Gaza filloi me sulmin e Hamasit në jug të Izraelit më 7 tetor, i cili rezultoi në vdekjen e 1200 personave, kryesisht civilë, sipas shifrave izraelite.
Ofensiva hakmarrëse e Izraelit ka vrarë më shumë se 37,700 njerëz, kryesisht civilë, sipas të dhënave nga Ministria e Shëndetësisë në Gazën e drejtuar nga Hamasi.
Waterridge tha se lufta për të sjellë karburant në Gaza dhe për ta shpërndarë atë në mënyrë të sigurt po ndikonte në aftësinë për të ofruar ndihma.
“Pa karburant, përgjigja humanitare me të vërtetë ndalet,” tha ajo.Palestinezët përballen me nxehtësinë e verës të rrethuar nga ujërat e zeza, mbeturinat
Rreth 150 metra (490 këmbë) larg vendit ku ajo po fliste, tha ajo, një grumbull prej rreth 100,000 tonësh mbeturina po krijohej, me tenda të improvizuara të vendosura rreth e qark.
“Popullsia po jeton në mesin e saj,” tha ajo. “Me rritjen e temperaturave, me të vërtetë po shton mjerim në kushtet e jetesës”.
Miqtë “të panjohshëm”
Waterridge tha se para luftës, njësitë sanitare do të pastronin të gjitha mbeturinat nga kampet e refugjatëve në vendet e deponive.
Tani, ankesat drejtuar autoriteteve izraelite për qasje në vendet e deponive u refuzuan shpesh, tha ajo.
Dhe mungesa e karburantit nënkuptonte që edhe kur u lejua aksesi, kamionët nuk mund të hynin për të pastruar rrëmujën.
Waterridge tha se pasiguria ushqimore në territor po kishte një efekt të dukshëm në popullatë.
“Kur shoh kolegët e mi, miqtë e mi këtu, ata janë dukshëm të panjohur, sepse duke pasur një qasje kaq të paqëndrueshme në ushqim për kaq shumë kohë, ju filloni të plakeni, dukeni jo të shëndetshëm, lëkura juaj ndryshon ngjyrën”, tha ajo.
“Duke pritur vdekjen”
Të enjten panë evakuimet e para mjekësore nga Gaza në Egjiptin fqinj që kur kalimi kufitar Rafah u mbyll në fillim të majit, kur forcat izraelite pushtuan anën palestineze.
