A mund ta përmirësojë kërcimi humorin te pacientët me Parkinson?

Pacientët me sëmundjen e Parkinsonit mund t’i largojnë ndjenjat negative përmes kërcimit, zbulon një kërkim i ri. Sipas shkencëtarëve, kërcimi ul depresionin e lidhur me këtë gjendje dobësuese. Përfitimet mund të vërehen në mënyra të ndryshme, përfshirë imazherinë e trurit. 

Bashkautori i studimit, dr. Joseph DeSouza nga Universiteti York, tha: “Ishte shumë emocionuese të shihje që kërcimi kishte një efekt pozitiv në qarqet e humorit në tru, gjë që mundëm ta vëzhgonim përmes imazherisë. Këto përmirësime që mundëm t’i shihnim në rezonancën magnetike të trurit u raportuan gjithashtu nga pjesëmarrësit përmes anketave. Studimi ynë është i pari që demonstron këto përfitime përmes këtyre dy metodave të zbulimit.” 

Studimi, i botuar në Journal of Medical Internet Research, ndoqi 23 pjesëmarrës në programin “Sharing Dance Parkinson’s” të Shkollës Kombëtare të Baletit të Kanadasë, të cilët ishin diagnostikuar me Parkinson, si dhe 11 persona të shëndetshëm, disa prej të cilëve ishin të afërm të pacientëve. 

Pjesëmarrësit ndoqën mësime kërcimi një herë në javë për tetë muaj, të cilat përparuan nga lëvizjet e thjeshta të këmbëve dhe gjunjëve te lëvizjet interpretative, valsat dhe koreografitë më të ndërlikuara. 

Studiuesit u përqendruan në një nyjë në tru, cingulumin subkalloz (SCG), e cila në kërkime të mëparshme ka dalë se është e lidhur me depresionin. Ekipi mati nivelet e humorit dhe depresionit te të gjithë pjesëmarrësit duke përdorur një shkallë të njohur, para dhe pas çdo seance, dhe kreu rezonanca të rregullta magnetike në Universitetin York. 

Ata zbuluan se pas çdo seance kërcimi, nivelet e depresionit të raportuara ranë, dhe efekti ishte kumulativ nga njëra seancë në tjetrën, me përmirësime “të rëndësishme” pas tetë muajsh. 

Ekipi gjithashtu zbuloi se rezonancat magnetike treguan sinjale të reduktuara në një zonë të korteksit ballor të lidhur me rregullimin emocional dhe se te një nëngrup i vogël i pjesëmarrësve, një ulje e rëndësishme e niveleve të depresionit lidhej me ndryshimet në nyjën SCG. 

Bashkautorja Dr. Karolina Bearss, një ish-studente e doktoratës në York dhe tani profesoreshë në Universitetin Algoma, Kanada, tha: “Ne në thelb treguam se sinjali i varur nga niveli i oksigjenit në gjak në SCG zvogëlohet gjatë kërcimit me kalimin e kohës. Kjo do të thotë që SCG nuk funksiononte aq shpejt sa do të funksiononte nëse ju do të kishit depresion.” 

Ekipi i kërkimeve shpjegoi se Parkinsoni është një sëmundje neurodegjenerative progresive. Para diagnozës, ekziston një fazë “prodromale” që mund të zgjasë nga dy deri në dhjetë vjet dhe karakterizohet nga humor i ulët, madje edhe para se të shfaqen simptoma të tjera, si dridhjet. 

Dr. Bearss tha: “Njerëzit me sëmundjen e Parkinsonit priren të kenë simptoma të shumta që nuk lidhen vetëm me lëvizjen; ka shumë simptoma që përfshijnë çrregullime mendore dhe sociale, një prej tyre është depresioni.” 

Ky kërkim i ri ndërtohet mbi një studim trevjeçar të mëparshëm të ekipit që zbuloi se trajnimi i kërcimit ndihmon njerëzit me Parkinson me kontrollin motorik, humorin dhe funksionet e tjera të jetës së përditshme. 

Mendohet se kërcimi ka një përfitim të dyfishtë, pasi muzika aktivizon qendrat e shpërblimit të trurit, ndërsa lëvizja ndikon në qarqet shqisore dhe motorike. 

Dr. DeSouza, i cili ka vallëzuar me pjesëmarrësit në program për 14 vjet, thotë se megjithëse kërcimi nuk është një trajtim për Parkinsonin, përfitimet janë të qarta. 

Ai shtoi: “Nuk po përpiqemi të shërojmë Parkinsonin me kërcim. Ajo që po përpiqemi të bëjmë është të ndihmojmë njerëzit të jetojnë një cilësi më të mirë jete. Kjo vlen si për ata që vuajnë nga sëmundja, ashtu edhe për familjet e tyre që kujdesen për ta, edhe ata ndiejnë përfitime duke u ndjerë më mirë.” / Talker News – Syri.net
Burimi