“Qëmoti e pakënduar”, poezi nga Mim Marjanaku

Mbrëmjeve të mia pi të dehem.Më pasfillon show.Ekskluzivisht shfaqmonodramën timeqë s’ka për ta parë askush –sepse … Presin! Presin ta ekzekutojnënë heshtje.HeshtjeHeshtje.Heshtje.Në dukje.Unë e njoh heshtjen në dukje.Është” Art” më vete.Prandaj pi.Pi të deh gojën.Pastaj gojaqan.Flet me muret.Shan. Zëri i një të dehurinuk dëgjohet.Është zëri i një të dehurimbyllur me çelësa.Me njëqind çelësa.Me njëqind mijë çelësa. Unë jam e dehur,amatrimëruarpara mureve të mia. Ju, të frikësuarit e tjerë –Pini si unë!DehuniFlisni!Ulërini!Villni!Madje, e di çkemi?Prishim bashkë muret ndyrë me të vjellae ja nisim një këngeqë qëmoti nuk ështe degjuar.. ObserverKult Lexo edhe: LETRA DHE KËSHILLAT QË UMBERTO ECO I LA “AMANET”...