Ka varë 147 ushtarë/ Kush është “Fantazma”, snajperisti ukrainas që po terrorizon rusët?!

Sekreti i një snajperisti të mirë është të kesh durim për të pritur…

“Vrasja e një ushtari armik është si një punë normale  Unë sigurohem që ai të jetë brenda rrezes dhe askush nuk mund të më dallojë dhe kam mundësinë të largohem. Puna më e pastër është ta përfundoni atë me një goditje të saktë. Më pas nuk kam asnjë mendim të dytë: nëse nuk i vras ​​rusët, ata do të më vrasin mua”. Sasha e quan veten “Fantazma”, teksa njësia e tij quhet “Fantazmat e Bakhmut”.
Ne e takuam atë në periferi të Pokrovsk në orën 11:00, në një mëngjes të ftohtë e të lagësht, me një qiell të vrenjtur, një erë të fortë që ul termometrin shumë nën zero; në sfond zhurma e ndërprerë e bombardimeve. Sasha lindi 40 vjet më parë në Kiev. Gruaja e parë u nis për në Moskë në vitin 2013 me vajzën e tyre Vladislava, e cila tani është 13 vjeç. Ai është rimartuar dhe gruaja e tij e re jeton në Kiev së bashku me vajzën e tij të dytë, Anastasia, 8 vjeç.

Por kjo është për të garantuar Vladislava se ai tani nuk dëshiron të njihet. Ai shpjegon: “Rusët mund ta kërkojnë dhe ta dëmtojnë për të më ndëshkuar. Shërbimet e tyre sekrete janë shumë të kujdesshme”. Arsyeja? Ai është një nga snajperët më të mirë ukrainas: Që nga 17 muaj ai ka vrarë personalisht 147 ushtarë rusë dhe në përgjithësi me njësinë e tij në të njëjtën periudhë ai tejkaloi 1200 “objektivat e eliminuar”. Ata janë të gjithë ushtarë profesionistë, kanë marrë pjesë në betejat më të rëndësishme që nga shkurti i vitit 2022: Bucha, Irpin, zona e Mariupolit, Sumy dhe Fronti i Veriut, dhe më pas gradualisht deri në Kharkiv, përleshjet në Bakhmut dhe Avdiivka.
Sasha, braktisi punën e tij si inxhinier për të shkuar në betejat në zonën e Donetsk. Ai pothuajse u vra në rrethimin e Debaltsevo. Ata janë veteranë të njohur dhe për këtë arsye marrin një nga pagat më të larta në ushtrinë ukrainase: mbi 4500 euro në muaj, ndonjëherë të pasura me “bonuse” për sukseset e tyre.
Duket e lehtë për të rrëfyer veprimet e tyre duke i praruar me tonet epike të dueleve me snajper. Midis letërsisë së luftës dhe kinematografisë, që nga Lufta e Parë Botërore, figura e gjuajtësit të mprehtë, një anarkist i vetmuar në detin e pangjyrë të ushtrive, ka frymëzuar gjithmonë autorë, fotografë, gazetarë dhe regjisorë. Por ai qëllimisht përpiqet të përshkruajë në mënyrë të thatë dhe faktike.
“Sekreti i një snajperisti të mirë është të kesh durim për të pritur. Të qëllosh shumë është e kotë, në fakt, mund të jetë shumë e rrezikshme. Zakonisht nisemi në patrulla me 8 persona: 2 snajperë, 2 operatorë komunikimi dhe drone, një përgjegjës për evakuimin e shpejtë, 3 me mitralozë për mbulim. Mbi supe mbajmë çanta shpine që peshojnë mbi 30 kilogramë, në dimër edhe më shumë për shkak të pajisjeve të ngrohta. Misionet zgjasin më shumë se 48 orë: ne i lëmë xhipat 5-6 kilometra nga zona operative dhe marshojmë në heshtje, të ndarë, shpesh duke tejkaluar linjat e frontit rus.
Jemi të palëvizshëm dhe të kamufluar për dhjetëra orë në të njëjtën kohë, termovizorët në pushkë na lejojnë shikueshmëri të përsosur edhe gjatë natës”, tregon ai.
Në nëntor 2023, një snajper ukrainas arriti të godasë një këmbësor rus nga një distancë rekord prej 3.8 kilometrash. Më e mira personale e Sashës është rreth një kilometër e gjysmë, por shumica e gjuajtjeve të tij janë midis 300 dhe 500 metra.
Në Pokrosk gjërat nuk po shkojnë aspak mirë. Ai thotë: «Rusët sulmojnë gjatë gjithë kohës. Ata duket se kanë një numër të pafund dronësh, pothuajse të gjithë më të lartë se tanët. Nuk e di si do të përfundojë”. /Përshtati “Pamfleti” nga “Corriere Della Sera”
Burimi