Korbi

Poezi nga Edgar Allan Poe Një mes-natë të bezdisurTek këndonja i zalisurDisa pralla dhe magjiraTë një shkence të harruar,Tek dremitnja i kapiturBefas vjen një e trokitur,Me ngadalë e goditurPërmi derë t’odës sime.“Dikush është, thashë, jashtëQë troket mi derën time –Vetëm kjo, dhe asgjë më. Ah, e mbanj nër ment fort mirë,Ishte dimr’ i ftoht’ i ngrirë,Dhe n’oxhakun shkrump të nxirëUrët shuheshin në hi.Desha të gëdhihej dita,Se më kot nga librat pritaTë më ngushëllonte dritaPër të lumurën Lenore,Vajz’ e rrallë dhe rezore,Q’i thon Engjëjtë Lenorë,Përmi dhe pa emër më. Era frynte që përjashta,Rrihte perdet e mëndafshtaDhe më ngjethte dhe më derthteTmerre...