Gjergj Luca jap i pari shembullin konkret në zbatimin e thirrjes së qeverisë për lirimin e hapësirave publike

Ka diçka të shenjtë në hapësirën publike. Ajo nuk është thjesht një rrugë, një trotuar apo një shesh i zënë. Është fryma e përbashkët e qytetit, vendi ku njerëzit lëvizin, ndalen, përshëndeten, pushon një fëmijë, kalon një nënë, ndjek rrugën një i moshuar. Hapësira publike e përbashkët e përditshmërisë sonë, një territor që nuk u përket individëve, por të gjithëve njëherësh, një pronë shpirtërore, fizike dhe etike. Pikërisht për këtë arsye, kur një njeri vendos të heqë dorë nga diçka që s’e kishte për vete, ai nuk bën thjesht një akt ligjor, ai bën një akt mirësjelljeje qytetare dhe dinjiteti...