‘Më plak mërzitja që vetmia më sjell’

Vetmia Poezi e shkruar nga Millosh Gjergj Nikolla – Migjeni Më plak mërzitjaqë vetmia më sjell;përbuzja, urrejtjatë gjith sendet m’i mbështjellqë kam shumë anmiqtë liqnë këto sende pa shpirt,Nuk flasin. As sy s’kanë.Po mue më bahetse aty janëvetëm që të më plasinzemrën. Së paku, të më shajnë:I mallkuem!Së paku, të anë tallin:I uruem!Së paku, të më këndojnë:I yni zot!Ose të më thonë:Jeton kot!Të flasin, të flasin se fjalë duenë kët vetmi me ndigjue. Ose të më tregojnë historinëe tyne, autobiografinë:ndoshta ty do gjej gjasimme jeten time pa tingllimqë në vetmi po e kalojdhe s’po dij a rroj e s’rroj. Sendet heshtin. sa të pamëshirë!Më bajnë dhe mue të hesht me pahirë,pse gojë s’kanëdhe nuk flasin,aty janëvetëm të më plasinzemrën teme që po vuendhe në mërzi...