Poezi nga Martin Camaj Sonte më lajmëruen se ka vdekë një njeriPrandej jam i trishtueshëm, Lule. Dashunia ashtë e vetmja shtyllë guriKur andej gardhit fluturojnëShëgjetat e akullit.Dy zemra bashkë janë ma rrufeprojseSe dy shpata tu për tuMe teha përjashta Ideja e sosjes, Lule,kur je ti pranë ik si shpend i egërandej kah vjen terri. / KultPlus.com

Gjatë natës e tërë lëndina me lule u vesh.U stepa. Mbeta shtang nga aroma që deh.Tërë jetën druajta të mos jem gjallë e ulok.Mos vdis para se me vdekë, mik, vëlla, shok! Fusha e mbuluar me bar të dendur gufon.E në bar lumi – si shokë e kaltër vallëzon.Vetëm aq? E blerta shokë? I kaltri […]

Poezi nga Havzi Nela Kur të mësoni se kam vdekë,Kur të thoni: “Ndjesë pastë”A e dini se çfarë kam hjekëUnë poeti zemërzjarrtë. Kur të pyesni: “Ku e ka vorrin?”Kur t’kërkoni me ma gjetë,Thoni: “Ai urrej mizorin”Thoni: “Dheu s’ka me tretë!” Thoni: “Ai e deshi jetën,Jeta n’vuejtje e dërmoiThoni se ka mbrojtë të drejtënGrusht tiranësh nuk […]