SHBA, zgjedhjet presidenciale/ ‘Më 5 nëntor do të votoj kundër gjenocidit’

Bilal Irfan, Al Jazeera

Në fillim të këtij viti, ndërsa gjenocidi po shpalosej në Gaza, fillova të punoja vullnetarisht me organizata të ndryshme mjekësore që ndihmonin palestinezët. Shkova në një mision në Bregun Perëndimor të pushtuar dhe mbështeta profesionistë mjekësorë nga distanca në Gaza. Mësova dhe udhëzova fëmijët palestinezë, mbështeta grupe që ofronin kujdes mjekësor për pacientët pediatrikë dhe geriatrikë me kancer, sëmundje kronike dhe çmenduri, dhe drejtova bashkëpunime kërkimore mbi modelet e sëmundjeve dhe lëndimeve në Gaza dhe Bregun Perëndimor.

Ajo që shkruaj më poshtë bazohet vetëm në pikëpamjet dhe përvojat e mia dhe nuk pasqyron pozicionin e ndonjë organizate në të cilën kam qenë i përfshirë.

Puna ime në Palestinë dhe me palestinezët ka ndikuar thellësisht në mënyrën se si unë e shoh politikën e brendshme amerikane dhe se si do të votoj në zgjedhjet e ardhshme presidenciale.

Nëse ka një rezultat kryesor nga puna ime dhe misioni i fundit në Palestinë këtë verë, është se krimet izraelite të raportuara janë vetëm një pjesë e vogël e asaj që ndodh në të vërtetë. Shumë prej tyre nuk janë të dokumentuara, sepse kamerat dhe telefonat merren ose shkatërrohen, ose viktimat kanë frikë nga hakmarrja në formën e dhunës së drejtpërdrejtë ose dënimit kolektiv nëse flasin.

Është me të vërtetë pothuajse e pamundur të konceptohet përmasat e dhunës strukturore dhe fizike që ushtrohet mbi këtë popullatë në baza ditore, dhe zgjuarsia e krimeve të kryera ndaj tyre.

Jeta palestineze është e ndërprerë dhe e sekuestruar nga qindra pika kontrolli të përhershme dhe të përkohshme, që mbushin Bregun Perëndimor të pushtuar. Ato mund t’i pengojnë palestinezët të shkojnë në shkollë ose në punë, të ndalojnë kamionët me mallra, duke përfshirë ushqimin që prishet, të arrijnë në destinacionet e tyre dhe të pengojnë transportin e njerëzve që kanë nevojë urgjente për ndihmë mjekësore. Ekonomia palestineze është plotësisht e varur nga autoritetet izraelite, të cilat shpesh marrin vendime që shtypin ose falimentojnë bizneset palestineze.

Ushtarët izraelitë bastisin rregullisht qytetet dhe fshatrat palestineze në Bregun Perëndimor të pushtuar, duke thyer shtëpitë, duke arrestuar palestinezë dhe ndonjëherë duke vrarë civilë. Përveç kësaj, shtëpitë, tokat dhe pronat e tjera palestineze sulmohen, shkatërrohen dhe sekuestrohen nga kolonët hebrenj të mbrojtur nga ushtria izraelite.

Dhuna ndaj fëmijëve është gjithashtu një dukuri e përditshme. Trupat izraelite kanë shënjestruar fëmijët palestinezë gjatë sulmeve të tyre të rregullta në Bregun Perëndimor të pushtuar, duke vrarë 165 gjatë vitit të kaluar. Shumë janë gjithashtu të arrestuar dhe abuzuar, duke përfshirë seksualisht, nga ushtarët izraelitë ose stafi i qendrës së paraburgimit. Fëmijët palestinezë që takova më kanë treguar për ushtarët izraelitë që fiknin cigaret në krahët, faqet dhe pjesët e tjera të trupit të tyre.

Në Gaza, tmerret janë edhe më të papërshkrueshme. Numri aktual zyrtar i vdekjeve prej më shumë se 43,000, nuk pasqyron në asnjë mënyrë shkallën e vërtetë të vuajtjes dhe vdekjes njerëzore. Ajo që ky numër nuk tregon janë vdekjet dhe dëmtimet që ndryshojnë jetën ose kushtet ndaj të cilave palestinezët tani janë të ndjeshëm, për shkak të kufizimit të ushqimit nga Izraeli, furnizimeve bazë mjekësore si materialet sterile dhe antibiotikët, si dhe ilaçet shumë të nevojshme për të sëmurët kronikë. Ky mjedis i infeksionit dhe kequshqyerjes së pakontrolluar është gjithashtu një dënim me vdekje për shumë gra shtatzëna dhe foshnjat e tyre. Kjo është efektivisht ekuivalente me parandalimin e lindjeve, që përbën një krim gjenocidi.

Mes dehumanizimit të plotë të palestinezëve nga Izraeli, por edhe nga aleatët e tij në politikën dhe median amerikane, shumë amerikanë ndihen të shkëputur nga ajo që po ndodh në Gaza dhe Palestinë në tërësi. Por e vërteta është se amerikanët janë gjithashtu viktima të fushatës gjenocidale izraelite të mbështetur nga Amerika.

Dhjetëra amerikanë me origjinë palestineze janë vrarë në Gaza dhe Bregun Perëndimor. Autoritetet izraelite kanë ngacmuar, arrestuar dhe rrahur në mënyrë arbitrare amerikanët, dhe në mënyrë rutinore i kanë mohuar hyrjen në misionet mjekësore amerikane në Gaza dhe Bregun Perëndimor.

Edhe amerikanët pa prejardhje palestineze janë ngacmuar (përfshirë mua), janë qëlluar dhe vrarë. Së fundmi, 26-vjeçari Aysenur Ezgi Eygi u qëllua për vdekje nga një snajper izraelit pranë Beita, Nablus.

Në Bregun Perëndimor, pashë amerikanë dhe shtetas të tjerë të huaj që u bërtisnin nga ushtarët izraelitë, u fërkoheshin pasaportat me organet gjenitale të një ushtari, përpara se t’ua hidhnin në fytyrë dhe u ndalohej hyrja në postblloqe.

Në një rast, ndërsa prisja të kaloja një pikë kontrolli, nisa një bisedë me një ushtar izraelit, i cili më tha se kishte marrë pjesë në stërvitje të përbashkëta me një departament policie në Ohio, ku ai dhe shokët e tij ushtarë mësuan kontrollin e popullsisë dhe procedurat e pikave të kontrollit të pushtimit ushtarak për oficerët e policisë amerikane.

Ishte e bezdisshme të dëgjoja këtë, por më kujtoi se nuk janë vetëm Shtetet e Bashkuara që eksportojnë teknologji të dhunës dhe vdekjes në Izrael, por edhe anasjelltas. Policia e dhunshme në SHBA, e cila prek në mënyrë disproporcionale komunitetet e margjinalizuara, është formuar nga përvoja izraelite e nënshtrimit kolonial të popullit palestinez.

Në të vërtetë, shkëmbimi i njohurive, ideve, armëve dhe inteligjencës mbështet dominimin e strukturës perandorake të SHBA-së dhe ushtrimin e supremacisë racore, kulturore, ekonomike dhe ushtarake në SHBA, në Izrael dhe gjetkë në botë.

Palestinezët e njohin këtë simbiozë dhe e shohin SHBA-në, si një partner të barabartë në shtypjen e tyre koloniale. Një mjeke amerikane më tregoi se si një paciente në Gaza hyri në histerizëm kur pa flamurin e SHBA-së në pastrimet e tij dhe familja e saj duhej ta frenonte, që ajo të mund ta operonte pa anestezi për shkak të mungesës së një ilaçi të tillë.

Është koha që amerikanët të pranojnë gjithashtu se mbështetja e pakushtëzuar e SHBA-së për Izraelin jo vetëm që po dëmton dhe vret palestinezët, por është gjithashtu e dëmshme për popullatën amerikane gjithashtu. Administrata Joe Biden-Kamala Harris ka bërë gjithçka për të shtypur opozitën ndaj gjenocidit në vend, duke demonizuar lëvizjen pro-palestineze dhe duke treguar shpërfillje për rritjen e tmerrshme të krimeve të urrejtjes kundër amerikanëve arabë dhe myslimanë.

Nëpërmjet veprimeve të saj kundër gjykatave ndërkombëtare dhe Kombeve të Bashkuara, si dhe shtrëngimit të shteteve të tjera, ajo në mënyrë aktive po minon rendin juridik ndërkombëtar, i cili kërcënon të fshijë konceptin e kodifikuar të të drejtave të njeriut. Miratimi i brutalitetit racist, kolonial dhe krimeve kundër njerëzimit i normalizon këto mizori dhe në mënyrë të pashmangshme, do të inkurajojë një dhunë të tillë kundër pakicave dhe grupeve të cenueshme këtu në SHBA.

Unë kam qenë i përfshirë dhe kam qenë një mbështetës aktiv i votimit “të paangazhuar” në zgjedhjet paraprake demokrate, duke shpresuar se kjo mund ta shtyjë administratën aktuale të ndryshojë kursin ndaj Izraelit.

Por presidenti dhe zëvendëspresidenti i SHBA-së injoruan mesazhin, që qindra mijëra votues të tyre u dërguan në fillim të këtij viti. Si kandidatja e re demokrate, Harris ka bërë gjithçka për të artikuluar angazhimin e saj të palëkundur ndaj Izraelit. Ajo ka lejuar talljen e votuesve dhe organizatorëve të Partisë Demokratike, që përpiqen të rrisin ndërgjegjësimin për Gazën, të mbyllin protestuesit kundër gjenocidit në mitingje dhe të dëbojnë demokratët myslimanë nga ngjarjet e saj.

Gjatë një ngjarjeje në bashkinë e qytetit në tetor, Harris tha se ka njerëz që kujdesen për “këtë çështje”, por gjithashtu kujdesen për “uljen e çmimit të sendeve ushqimore”. Unë jam një nga ata që kujdesem shumë më tepër për mundësinë reale, që jeta palestineze të fshihet nga Gaza fare, sesa çmimi i ushqimit në SHBA.

Më 5 nëntor, unë do të votoj kundër gjenocidit dhe këtë do ta bëj jo vetëm duke pasur parasysh gjendjen e popullit palestinez, por edhe me fatin e bashkëkombësve të mi amerikanë. Është një akt dashurie dhe kujdesi, dhe unë jam mjaft i përkushtuar ndaj tij./ Al Jazeera.
Burimi