Petrit Ruka: E shkreta, nëna ime!

Petrit Ruka Poezi nga Petrit Ruka E shkreta, nëna ime,tre ditë e tre netë në koma,vdiq në një nga datëlindjet e mia… Shuhej e shuhej zemra në ekranin mbi kokë,mbajtur me rrjeta tubash plastike,s’i dilte më tërë oksigjeni i gjithë botës,E lutej të shkonte,ne se linim të ikte. Binin vijëzat e shpirtit, të kaltra, në ekran,drejt zeros bursa e jetës së sajnë bisht të grafikut,vëllai biolog, i studiuar Parisit,ia dorëzonte një nga një titujt panikut… Ç’të bëjnë më mjekët me përzierje kimikatesh,vrapojnë drejt meje – ilaçi i fundit,i vogli i nënës.Unë hyj sërish që t’u dhuroj ca minuta,po unë s’jam mjek,...