“Maragjyl”, poezi nga Arti Lushi

Shtëllunga e tymit dhe një vështrim prej Golda MeirPa e humbur sensualitetin.Zori që s’ndjejmë për shegët e çara në pemë-Avlli e ujdisur për bukuriE një fqinji që e njeh veç për fytyrë dhe kollë. Mandej heshtje dhe pezulli e bjerrë.Libri përmbys në tryezë,Si filxhani i fatit. Ai hyn potershëm në dhomë.E ndava gruan, bërtet. Ia thashë të gjitha.Jemi bashkë më në fund.E përqafon me pahirDhe ajo e ngrirë, mendon“Po unë çfarë të bëj me ty tani?” ObserverKult Lexo edhe: MIRË, POEZI NGA ARTI LUSHI