Duke vdekur ngadalë

Poezi nga Xhevdet Bajraj Isha i shtrirë si trevjeçarnë livadhin pranë shtëpisë në Banjë(herë të Malishevës e herë të Therandës)kur i pashë për herë të parëretë e stërmëdhatë bardhaqë po lëviznin në qielldhe na kërcënonin të na përpijnëe të vazhdojnë me ne tutjeapo së paku të bien mbi nembi shtëpinë tonë që e kishim me qiradhe të na rrafshojnë me tokëIshte frika ime e parëe madheqë ma fshive me buzëqeshjeduke më shpjeguar që ato sjellin paqeato ua shuajnë etjen luleve e grunajavezogjve dhe kafshëvetokës Frikën e dytë të madhe e përjetovaderisa isha katër vjeçpo ashtu në fshatin Banjëkur një ushtar gjermannën qiellin e hapurnga ekrani i autokinemasënga të gjithë të pranishmit atymë kishte zgjedhur muapër të ma drejtuar automatikun Filmi është si ëndërr e keqe...