Emin Z. Emini: Mënyra tjetër e kujtimit të dritës

shkronjat e emrit te sajjanë kokrra të kuqe shegeshkapërderdhur në shportën e vetmisë zogj të bardhë letreme krahët e thyer në dritareqë shtegëtojnë në pakthim ndonjëherë i lexoj si shkronja të një bilete të grisurqë të çojnë në askund herë tjetër bëhen grimca frymeqë ta ndalin frymëngëllënjka vere në gotën e krisurqë përvëlojnë qelizat e gjakutdorë veseje mbi ballëqë shuan zjarrminë e mungesës gurë gacash që djegin lumenjtë e trupitflutura që pushojnë në petalet e shpirtitsheqerka të larme që shkrihen në gojë janë kristale kripe në qiejt e ngrirëgozhda breshëri që shpojnë ombrellën e kujtesës në zemrën e germavenuk është ajoas sytë e saj bojëulliri të papjekuras zërias aroma e lëkurës jam unë brenda tyreqë s’dita t’i shqiptoj asnjëherëqë s’munda t’i bëj dritësiç ajo ishte...