Shazim Mehmeti Shëtisja, mbramë mbasdarke,n’Prishtinë, me bac Azem Galicën.Qielli mbi Prishtinë ishte mërzitshëm.Fort mërzitshëm ishte edhe baca.Vetullat i ishin kërleshun, si duj thekni.E pyeta: “Përse je kaq mërzitshëm, bac Azem?Mos vallë, pse s’merren veshkëta bilbilat e politikës?”“Jo”, tha, “mërzitshëm jam, për nji gja ma t’vogël.”Heshta, prita pak, dhe ma tha ai, me gojë t’vet:“Mërzitshëm jam, […]

Shazim Mehmeti Fekton nji thikë vetëtime;volinës së qiellit i këputet nji tel;zogjtë e natës e humbin paqën;nji pishë bregdeti, luhatet, sheh, si i afrohet bregutnji anije e bardhë me vela që ka marrë flakë;era natake e gushtit, i ve nji zjarr plazhit,dhe asaj pishe që asht n’përgjërim;tutje ranës, ulun mbi nji gur,zemra e nji plaku […]

Shazim Mehmeti Bahu mëngjes i ujtë, bahu i lumtun, shndrit!Pajtohu me faktinse lumtunia nuk asht nji gjendje e përhershme,por veç do çaste që duhet me i ndijue,kur t’vijnë rastësisht!Shkëputu nga krahasimet me të tjerë dhe me përrethjen,përqendrohu te vetja!Atyne që i ke përreth teje,jepjua dritën tande, baji t’lumtun,dhe gëzimi ka me t’ardhë vetiu!Shkëputju të shkuemes, […]