“Mbase”, poezi nga Mim Marjanaku

Në amfiteatrin romakdikur ndesheshin,sonte këndohet nën yje. Nën këmbë shtruar historia,si qilim mbi gurë.Mbi të, njerëzit puthen. Hëna — dëshmitare fosforeshente.Në arenë, të gjallë e të vdekur bashkë. Unë s’di kush nga ne të dy ka vdekur,pështjellem këtu, në amfiteatër… Mendimi delirantse te paktën një gladiator duhej të ishte gjallë,më mundon. Mbase në një natë tjetër,yjet të verbuar, s’do shohin më asgjë. Të gjallët do kenë zilipaqen e përjetshme. ObserverKult Lexo edhe: “QËMOTI E PAKËNDUAR”, POEZI NGA MIM MARJANAKU