Majlinda Nana Rama: Ç’të jem pa ty?

Në fillim ishe ti,pastaj më shpike nga ajri (sa për vete)…por kur moti i bashkimit spërkaste ndarjenti u trembedhe guximshëm hyre në frikën timedhe u strukeu struke me krenari të ligjshme burridhe eshtrat tona u ndërdyshënpër t’u bërë strehëza të njëri – tjetrite m’u përzieve në gjak,në trup e mish m’u bëre erë juge,në hijet që na fali dielli i guritvendose kohët tonakohë mbi kohë,flladitëse ato,si dhimbjet e lamtumiravepastaj,ofshamatm’i mbërtheve gozhdë në kryq të dritës…se ti e sheh edhe vetëka përmallim mes nesh,ka puthje të pashpallura…por,ti vazhdo të rrish aty nëpër damarë të ethshëm gruajesigurisht unë do ta ruaj strukjen tëndesa kohë ti ngrohesh në zjarrin tim…dhe ki mendjense zjarret nuk zgjasine ndoshta do ndjesh nevojën të vraposh pas një tjetër flake…E mos harro,se ti...