Skënder Temali: Shkodrës sime

Poezi nga Skënder Temali Kam dalë buzë liqenit pa zbardhëTek agu nga malet po zbret,Varg më shndërrohet çdo pulbardhëDhe në shpirt e ndjej vehten poet. Liqeni i Shkodrës është djepi im,Jastek kam Taraboshin, Ruminë,Për ninull jaret, kto arie n’shkëlqimDhe nanëloken, Rozafen, mëmsinë! A ka kund në botë më t’pasur se unë,N’liqe, në lumenj e në detë,Me flamur t’shpalosur në luftëra-furtunë,Me fusha e male me kokën tek retë!? O Shkodër, të falem, në gjunjë të bie,Kaq pak kam bërë për ty në dekada,Qytet hijërandë, me nur perëndie,Në jetë të jetës mbi ty mos raftë nata! ObserverKult Lexo edhe: SKËNDER TEMALI: ME RROGËN E PARË NËNËS I BLEVA NJË SHAMI… Kur mora rrogën e parë nënës i bleva një shami,Një shami ku vajzat e kombinatit kishin hedhur...