(Rreth librit “Shkrepje të rralla fotografike”) Nga Shpend Topollaj Plot 58 vjet më parë, djegia e një filmi celuloid, më dha mundësinë që për t`u justifikuar, t`i shkruaj një vajze, e cila sapo kishte nisur gjimnazin dhe që priste fotografitë që kisha bërë me disa të afërm, ku ishte dhe ajo, një letër prej katër faqesh, çka u bë edhe shkaku që prej kohësh që s`mbahen mend, Tatjana të jetë gruaja ime. Çfarë nuk do të jepja, sikur në albumet e shumta që kam, të ishin dhe ato fotografi fatkeqe. Kjo më ngjau edhe një herë tjetër, kur tek unë erdhën një natë Ismail Kadareja me Helenën dhe njërën vajzë. Unë, mesa duket isha një fotograf i pazoti, prandaj gjithmonë më vjen ndërmend thënia e...