Neviana Shehi: Migjeni në prag të mendimit

Ka net që Migjeni më vjen në heshtjejo si hije poetëshpor si pyetje: ç’ështe njeriu? Kur fjala i ngel në buzee shpirti kërkon një emër tjetërpër dhembjenai ulet pranë mejesi një mendim i lashtëqë nuk njeh kohë as trupveç rrotullimin e pashpjegueshëmte vuajtjes në zemër të botës. Mjerë njeriume pëshpërit i dëshpëruarjo se posedon pakpor se nuk e di ç’është. Dhe fryma e tij më kujtonse varfëria e vërtetënis nga brenda. Në duar mban një libër transparentlibër ku kapitujt janëide që nuk shkruhenpor rriten e rritenderisa marrin krahëpër të ikur prej neshdhe bëhen histori… Kërkoj në dritësi në një matës të padukshëmtë së vërtetës. Kur agimi ceku dritaren timeMigjeni ish larguar pa zhurmësi mendimi që gjen përgjigjendhe nuk ka më nevojë të flasë. ObserverKult Lexo...