Sekretari i Përgjithshëm i Partisë së Lirisë, Tedi Blushi, ka bërë një reagimnë rrjetin e tij social Facebook, përmes të cilit komenton qendrimin e kryeministrit Edi Rama lidhur me çështjen e zv.kryeministres Belinda Balluku, ndaj të cilës GJKKO ka vendosur masat; pezullim nga detyra dhe bllokim të pasaportës.
Duke iu referuar deklaratave të Ramës që kundërshton shkarkimin e Ballukut, Blushi kujton kohën kur kryeministri shkarkoi zv.ministren e Brendshme Rovena Voda dhe zëvendësministrin e Brendshëm Andi Mahila, ndërkohë që sot sipas tij refuzon të shkarkojë një Zv/kryeministre të kapur me “presh në dorë” për vjedhjen e qindra miliona euro.
Postimi i plotë:
𝐄𝐝𝐢 𝐑𝐚𝐦𝐚 𝐧𝐮𝐤 𝐩𝐨 𝐦𝐛𝐫𝐨𝐧 𝐚𝐬 𝐁𝐞𝐥𝐢𝐧𝐝𝐞̈𝐧 𝐝𝐡𝐞 𝐚𝐬 𝐊𝐮𝐬𝐡𝐭𝐞𝐭𝐮𝐭𝐞̈𝐧, 𝐩𝐨𝐫 𝐡𝐚𝐣𝐝𝐮𝐭𝐞̈𝐫𝐢𝐭𝐞̈ 𝐞 𝐯𝐞𝐭𝐚
I njëjti Edi Rama që shkarkoi një Zv/ministre vetëm pse pranoi dhuratë një arkë me peshk apo një tjetër pse piu një cigare në një ambient publik, sot refuzon të shkarkojë një Zv/kryeministre të kapur me “presh në dorë” për vjedhjen e qindra miliona euro.
I njëjti Edi Rama që i “dhemb zemra” për Kushtetutën, ndërkohë që ndër vite Gjykata Kushtetuese e ka çertifikuar si shkelësin më të madh të saj, nga vendimi për Teatrin Kombëtar, te ligjet e qepura me porosi për oligarkët e deri te mandati i Olta Xhaçkës.
Është i njëjti “dashnor” i Kushtetutës që Komisioni i Venecias e ka damkosur të paktën pesë herë për shkelje të saj.
I njëjti Kryeministër që donte të shkarkonte Presidentin e Republikës pse mbronte Kushtetutën, tani kërkon të mos shkarkojë Zv/Kryeministren që e çoi kilometrin e rrugëve të florinjta, që shemben si thes kashte, 5-6 herë më shtrenjtë se në vendet e BE.
Sot, Edi Rama nuk po mbron Kushtetutën.
Kërkon të mbrojë bashkëvjedhjet dhe hajdutëritë e veta me duart e Belindës, e cila mesa duket është gati t’i zbulojë të gjitha, nëse Kryeministri do të guxojë ta braktisë.Kaq është e vërteta!
Tag: njejti
-
“I njëjti Edi Ramë që i ‘dhemb zemra’”/ Mbrojtja e tij për Ballukun, reagon Blushi: Është i njëjti “dashnor” i…
-
Detaje të reja/ Tritoli në banesën e deputetit Mziu, dyshohet se i njëjti autor i vendosi lëndën plasëse dhe…
Personi që shikohet në këtë video është autori i vendosjes së tritolit në banesën e deputetit të PD Xhelal Mziu. Janë kamerat e banesave në afërsi të Mziut që kanë fiksuar lëvizjet e autorit të dyshuar.
Grupi hetimor ka dyshime se i njëjti person është autor dhe i tritolit në lokalin në Kamëz. Jo vetëm kaq, por ky person dyshohet se fshihet pas të paktën 6 tritolëve të shënuara gjatë vitit të fundit, jo vetëm në Kamëz, por edhe në zona të tjera të Tiranës.
Sipas burimeve, ka dyshime të forta se këto ngjarje kanë ndodhur nga e njëjta dorë. Kamerat e sigurisë tek të gjitha këto ngjarje fiksojnë të njëjtat lëvizje, autori maskohet si punëtor ose me rroba të errëta dhe me biçikletë largohet nga vendi i ngjarjes. Ndërkohë zbulohen detaje të reja në lidhje me tritolin tek lokali, ku për këtë ngjarje arrestuan tre persona, Jeton Lami, Florin Domi dhe Flogert Mzhika.
Sipas burimeve, disa ditë përpara ngjarjes, Florin Domi, i cili ka një biznes në afërsi të lokalit, ka thirrur pronarin e lokalit Saimir Sina duke i thënë se po e kërkon Jeton Lami. Sina ka shkuar dhe e ka takuar Lamin ku ky i fundit i ka thënë që pse na kundërshton. Sina i ka thënë që nuk i njihte fare. Pas kësaj Lami i ka thënë meqë nuk na njeh do na japësh 500 mijë euro, ose do shikonte se çfarë do pësonte. Sina ka kundërshtuar duke thënë se nuk do u jepte asnjë lekë. Disa ditë pas kësaj Sina është larguar drejt Italisë ku dhe jeton. Ndërkohë, Flogert Mzhika ka shkuar dhe ka takuar dy kunetërit që e kishin marrë me qira biznesin ku u ka thënë se nuk do t’a gëzojnë dot.
Autori i tritolit dyshohet të jetë anëtar i këtij grupi, ende i paidentifikuar nga policia, por që sipas burimeve dyshohet se është i njëjti person i vendosjes së lëndës shpërthyese te Mziu dhe në disa raste të tjera. -
Poezi që kërkon durim për t’u lexuar dhe kulturë leximi për t’u kuptuar dhe përjetuar
Majlindë Sinani-Lulaj …i njëjti gur, “Littera”, Prishtinë, 2025
Nga Merxhan Avdyli
E dëshmuar si poete e talentuar, që me librin e saj të parë poetik “Muranë fjalësh”(2021) Majlinda Sinani-Lulaj vjen tash e ridëshmuar si poete me librin e saj të dytë poetik “…i njëjti gur”, i cili ka një ndërlidhje të fortë, qoftë në kuptimin konceptual, qoftë në kuptimin metaforik e simbolik. Duke qenë lexues i vëmendshëm i poezisë së Majlindës mund të them pa hezitim se idetë e saj poetike kanë një koherencë dhe një kohezion të qëndrueshëm dhe si të tilla për asnjë çast nuk mbeten të parealizuara, si në aspektin letrar e artistik, ashtu edhe në aspektin figurativ dhe estetik.
Prandaj, se Majlinda Sinani Lulaj është poete tashmë e dëshmuar, nuk ka dilemë. Unë e kam vetëm një dilemë: a është Majlinda poete “arkaike” apo poete “moderne”. Përndryshe as njëra e as tjetra nuk e bëjnë më pak ose më shumë poete. Këtë nuk e them për shkak të gjuhës së poezisë së asaj, jo, madje në asnjë mënyrë për shkak të gjuhës në kuptimin stilistik dhe figurativ, sepse gjuha e saj poetike është e përsosur, por për shkak të gjuhës së saj të shkrimit praktik, përkatësisht “gegnizimit” të tekstit poetik. Dhe, në këtë plan ajo është edhe “arkaike” edhe “moderne”.
Por, të kthehemi te libri poetik i Majlindës “…i njëjti gur”, i cili në njëfarë mënyre duket të jetë një udhëtim i brendshëm, një rrëfim i një shpirti që kërkon të kuptojë kohën, veten dhe botën që e rrethon (poezia “N’korridore kohe”). Nëpërmjet vargut poetik të Majlindës duket sikur ecim labirinteve të kujtesës, të shfaqjes së mendime dhe të ndjesive, e më përtej duke na bërë dëshmitarë të një procesi të thellë introspektimi, ku fjala poetike duket sikur shndërrohet në vendqëndrim ku ndjehesh i pushuar, i qetësuar dhe i dritësuar.
Libri i Majlindës, ndonëse me vlera të tejdukshme e të pastra letrare, artistike dhe estetike vjen, pos të tjerash, edhe për të sipërfaqësuar të vërteta, jo vetëm poetike, që shpesh rrinë të heshtura brenda nesh. Që në vargjet e para, lexuesit i del përballë një poezi, me vargje të cilat dalin nga shpirti, nga zemra dhe nuk ka frikë të prekë plagët dhe fatthënat e jetës (poezia “Jetë si përrallë”). Autorja, ndonëse e shpërfaq ajo nuk e zbukuron dhimbjen, as nuk e fsheh mallin, por i jep formë dhe fjalë, sikurse në rastin kur shprehet:
endeme s’di a jam trupa ndoshta veç erëqë rrëmoj me e gjetënji unë prej mejet’humbun kaherë
Janë këto vargje, të cilat mund të kuptohen si shprehje të fatumit të njeriut modern, të lodhur nga kohët dhe të etur për t’u rikthyer tek vetvetja.
Temat që shpalosen në librin poetik “… i njëjti gur” janë të thella dhe universale. Ato përfshijnë kohën që rrjedh pa na pyetur fare, kujtesën që mundohet të ruajë atë që nuk duhet harruar, mallin që peshon mbi shpirt dhe kërkimin e vazhdueshëm të identitetit të rrezikuar nga humbja. Koha te kjo poezi nuk është vetëm matje e ditëve; ajo është edhe peshë, edhe barrë, edhe plagë dhe në të njëjtën kohë është një mundësi “poetike” për t’u rilindur. Në një pjesë të madhe të vargjeve autorja e rikthen kohën në një hapësirë të dukshme, të identifikueshme, të gjallë, ku njeriu endet, humb dhe e rigjen veten, si te poezia “Portret” apo te poezia “N’korridore kohe”.
Në këtë dimension shpirtëror, poezia e Majlinda Sinani-Lulajt është mjaft e guximshme: ajo merret me çështje të mëdha ekzistenciale, duke u marrë edhe me dramën e brendshme, jo vetëm individuale (poezia “Kur përfundon flaka e kësaj nate” apo poezia “I njëjti gur”). Prandaj, më shumë se një rrëfim i thjeshtë poetik personal, ky libër shndërrohet në një zë përfaqësues për të gjithë njerëzit, sidomos për ata që e kanë ndier humbjen, vetminë, mallin dhe nevojën për të mos u dorëzuar kurrë.
Të kthehemi pak te gjuha e poezisë, e cila është një nga dimensionet e fuqishme të librit. Autorja, pavarësisht pajtimit apo mospajtimit tonë, ka zgjedhur dialektin gegë, ndoshta jo për shkak të nostalgjinë, si dialekt i origjinës, i fëmijërisë, por si mjet të natyrshëm për të thënë të vërtetat më intime. Prandaj, nganjëherë të duket se gegërishtja këtu nuk është thjesht vetëm dialekt, por është një gjuhë poetike e ngrohtë, e gjallë, me fjalë që autorja konsideron se tingëllojnë bukur, duke i dhënë vargut një muzikalitet të ndjeshëm dhe një thjeshtësi origjinale. Dhe, për më shumë, bukuria e këtij libri është edhe vetë titulli tepër goditës “… njëjti gur”, një titull ky “jogegë”.
Ndërkaq, në aspektin e ndërtimit figurativ të vargut, mund të themi se sidomos metaforat e shtrira përgjatë vargjeve të librit janë shumë të pasura dhe tepër të ndjeshme: “malli si zhubra këmishe që i shton brazdat në ballë”, “korridore kohe ku endet shpirti”, “vogëlsia e qenësisë që ngujon në terr”. Po kështu duhet theksuar se vargu i Majlindës nuk përbëhet nga ndonjë skemë klasike e rimës, e cila aty del rrjedhshëm; por vargu i saj, duke qenë i lirë, është i rrjedhshëm, ritmik dhe i ndjeshëm.
Sidoqoftë vëllimi poetik “…I njëjtë gur”, nuk është një libër që duhet të lexohet thjesht dhe shpejt. Ai kërkon durim për t’u lexuar, kulturë leximi për t’u kuptuar, lexim kritik për t’u përjetuar dhe aftësi për të hyrë në një botë ku idetë, mendimet dhe fjalët janë të mbushura me jetë dhe ndjeshmëri ndaj përjetimeve. Është një libër poetik që ta plotëson dhe ta përmbush shijen letrare dhe estetike. Lexuesit të thjeshtë dhe të vëmendshëm i krijohet përshtypja se ai vetë është brenda frymës së këtyre vargjeve. Kemi këtu një lidhje kauzale të lexuesit me poezinë.
Edhe sa i përket gjuhës, përkatësisht fjalës shqipe libri poetik i Majlindës “.. i njëjti gur”, në njëfarë mënyre është edhe një gur i rëndësishëm dhe i çmuar i vendosur në themelet e krijimtarisë së saj poetike dhe një kontribut i çmuar në panteonin e poezisë bashkëkohore shqipe.
Libri “…I njëjtë gur”, pos të tjerash paraqet edhe një udhëtim poetik në brendinë njerëzore, një rrëfim për kohën, hapësirën dhe kujtesën, për dhimbjen dhe shpresën.
Me këtë libër, Majlindë Sinani-Lulaj dëshmon se poezia vazhdon të mbeten dhoma ku mundet vetmia dhe ku njeriu arrin të gjej forcën për t’u përballur me sfidat e jetës, se poezia është një hapësirë ku ideja, përmes fjalës figurative, shndërrohet jo vetëm në gur për t’u mbështetur, por edhe në dritë për të mos humbur rrugën.
Dhe në fund, ta urojmë autoren që libri i saj “…i njëjti gur” i vendosur në panteonin e poezisë sonë të bëhet pjesë e një udhe të gjatë krijuese për të, me lexues të kultivuar dhe me vlerësim të merituar.
ObserverKult
Lexo edhe:
NGA MURANA TE GURI I NJËJTË
-
Nga murana te guri i njëjtë
Nga: Mërgim Bekteshi
Derisa Herakliti e shihte gurin si pjesë të rendit të pandryshueshëm të kozmosit, poetja Majlinda Sinani përçon të njëjtin varg filozofik në librin e saj të dytë, “…I njëjti gur” (Shtëpia Botuese Littera, 2025). Ky simbol i njëjtë shfaqet edhe në librin e parë, Muranë fjalësh, ku gurët përfaqësonin përvuajtjen, kujtimet dhe analogjitë historike, ndërsa në librin e dytë ata zhvillohen në një dimension më intim e meditativ mbi kohën, mungesën dhe marrëdhëniet njerëzore. Gurët, për poeten, nuk janë thjesht objekte të inorganizuara, por bartin peshën e përjetësisë dhe reflektimit shpirtëror.
Në Muranë fjalësh, gurët vijnë si “muranë” që ndërtojnë kujtesën kolektive e personale, duke u bërë metaforë e barrës historike e shpirtërore. Në librin e dytë, gurët shfaqen ndryshe: si shenja të një meditimi të thellë, që lidhet jo vetëm me historinë, por me përjetimin e drejtpërdrejtë të mungesës dhe kalueshmërisë. Në këtë mënyrë, poetja ruan një linjë poetike të pandërprerë, por gjithashtu shpalos një zhvillim të qartë krijues. Libri “…I njëjti gur” është i ndarë në dy tufa, të cilat simbolizojnë ndarjen figurative të gurit në dysh, si në kërkimin e thesareve të fshehur në historinë njerëzore. Çdo tufë ka karakterin e vet dhe një fokus tematik të qartë.
I.
Pjesa e parë e librit hapet me një pezullim kohor dhe atmosferë misteri: “pa e ditë / maj’i emnit / m’i mban pezull stintë” (fq. 9). Qysh në fillim, poetja ndërton bazën për reflektimin mbi rrjedhën e kohës, humbjen dhe pasigurinë, duke e paraqitur individin si një entitet në pezullim midis së tashmes dhe së shkuarës. Ky pezullim nuk është i rastësishëm: është nisja e një meditimi të gjatë, që përmes vargut të lirë do ta shoqërojë lexuesin përgjatë gjithë tufës së parë. Në këtë pjesë, kujtimet dhe përjetimet e brendshme ndërthuren me natyrën dhe universin. Përdorimi i figurave poetike është i thellë dhe preciz; imazhe si: “ditë t’zbrazuna / si andrra t’pame” dhe “avujsh n’xhama / e hidhen n’trastë” (fq.12), krijojnë një ndjesi boshllëku dhe pritshmërie të humbur.
Poetja ndërton gjithashtu peizazhe ku mungesa njerëzore është absolute: “mungesa e njerëzores / n’përgjumjen e kohës që untshëm përpinë” (fq.27). Ky varg e shfaq botën si një realitet të ftohtë, të zbrazët dhe pa shenjë jete, ku “fjala s’ka cak / as mendja / n’talljet e pafundta”. Këtu kuptohet se mungesa nuk është vetëm emocionale, por edhe filozofike: një boshllëk që përpin gjithçka, deri edhe fjalën.
Një tjetër poezi domethënëse është “botë e lamshtë” (fq.29), ku poetja ndërton një realitet të përmbysur. Simbolet e natyrës e të jetës humbasin kuptimin e zakonshëm dhe lexohen ndryshe, si në një pasqyrë të shtrembëruar: “kur dheu ik nën kambë / shiu djeg / e ajri vjen randë”. Këto vargje e shfaqin natyrën si një hapësirë tensioni dhe ankthi, ku busulla përzien drejtimet dhe hëna shfaqet si hark i Artemisës. Poetja na fton ta lexojmë realitetin si një lojë të brishtë shenjash, ku gjithçka është e lëvizshme dhe e përkohshme.
Në tërësi, tufa e parë pasqyron një udhëtim introspektiv, ku poetja ndërthur elemente natyrore, filozofike dhe mitologjike për të krijuar një univers ku koha, kujtesa dhe ndjenjat bashkëveprojnë në një rrjedhë të pandërprerë. Këtu kemi një paralelizëm të qartë me Muranë fjalësh: në librin e parë gurët dhe fjalët shfaqeshin si simbol i përvuajtjes e i përjetësisë së kujtimeve, ndërsa këtu gurët e kohës dhe kujtesës shndërrohen në elemente introspektive.
II.
Pjesa e dytë fillon me vargjet:“ndoshta kurrë s’kam me e ditë / a m’rren vjeshta / a m’rrejnë sytë” (fq.50). Ky fragment e vendos menjëherë tonin e tufës: introspeksion, dyshim, pasiguri mes reales dhe imagjinares. Vjeshta këtu simbolizon ndryshimin dhe kalimin e kohës, ndërsa sytë përfaqësojnë perceptimin e brishtë njerëzor. Në këtë pjesë, poetja përqendrohet më shumë tek mungesa dhe reflektimi shpirtëror. Poezia që i jep titull librit është tregues i qartë: “mungesa jote / trukohet n’pasqyrë / e bahet vjeshtë” (fq.57). Këtu shfaqet kontradikta midis zbukurimit dhe humbjes. Mungesa, e cila zakonisht është e hidhur, kthehet në një imazh të pasqyrës, në një vjeshtë që e mbështjell shpirtin me mall e melankoli.
Vargjet e fundit të tufës, që përmbledhin tërë librin, janë ndër më të fuqishmet: “mungesa jote / grimohet ndryshe / ndër tjera stinë / e n’kalldrëm t’pritjes / m’rrethon si mur / në t’cilin / mesnata / asht gjithmonë i njëjti gur” (fq.58). Ky fund i jep librit gravitetin e përhershëm të gurit: metafora e qëndrueshmërisë, barrës dhe përjetësisë që nuk ndryshon, pavarësisht stinëve apo përvojave.
Në këtë tufë hasim edhe poezi ku reflektohet mbi marrëdhëniet njerëzore: “fjalë e heshtun”, “kujtime që ngjiten si hije”, apo “portrete t’humbuna n’kohë”. Këto fragmente tregojnë një dialog të brendshëm mes së shkuarës dhe së tashmes, ku mungesa bëhet prani dhe kujtesa merr funksion ngushëllues. Në disa poezi, poetja prek edhe dimensionin mitologjik: “hana e re / s’shihet ma buzëqeshje / por si i Artemisës hark” (fq.29). Këtu shfaqet lidhja mes përvojës personale dhe një universi më të gjerë, ku perënditë dhe mitet i japin ngarkesë simbolike emocioneve të përditshme.
III.
Majlinda Sinani përdor dialektin gegë si bazë gjuhësore, duke e pasuruar me shprehje të përditshme të transformuar për efekt poetik: “m’rren”, “n’tëndërmjemen”, “m’rrethon”, “t’blertën e shikimit”. Ky përdorim e bën vargun të ndjehet i gjallë, organik dhe i afërt me të folurën popullore, por njëkohësisht i rafinuar për efekt poetik.
Stili i saj karakterizohet nga vargje të gjata dhe të lira, shpesh pa shenja pikësimi. Kjo strukturë pasqyron rrjedhën e mendimeve dhe ndjenjave, duke krijuar një atmosferë introspektive. Përdorimi i metaforave, elementeve natyrore dhe mitologjike e ngre poezinë në një nivel filozofik, ku çdo imazh mbart një simbolikë më të gjerë.
Poetja është mjeshtre në krijimin e imazheve të shtresuara, ku një pamje natyrore bart një kuptim shpirtëror. Për shembull, metafora e “i njëjti gur” simbolizon qëndrueshmërinë e kujtimeve, por njëkohësisht është edhe metaforë e barrës së përjetshme që njeriu mbart.
IV.
Në Muranë fjalësh, gurët e fjalët ndërtojnë një mur simbolik që përfaqëson përvuajtjen dhe kujtesën historike. Poezia aty është më shumë e lidhur me dimensionin kolektiv e historik, ku lexuesi ndeshet me analogji që lidhen me identitetin dhe peshën e së kaluarës.
Në “…I njëjti gur”, poetja zhvendoset drejt një meditimi të brendshëm, më personal. Gurët tashmë nuk janë vetëm metafora e murit apo kujtesës, por bëhen shenja të kohës, mungesës dhe meditimit shpirtëror. Në këtë kuptim, Muranë fjalësh duket si një prelud, një epilog i hapur që pret vazhdimin tek libri i dytë.
Ndërsa në librin e parë gurët janë kolektivë, të vendosur në një mur fjalësh, në librin e dytë ato shndërrohen në gurë intimë, që lidhen me përjetimin personal dhe emocional. Kjo është arsyeja pse libri i dytë ka një ton më të thellë meditativ dhe melankolik.
V.
“…I njëjti gur” ofron një udhëtim shpirtëror e emocional që lidhet me vetveten, të tjerët dhe kohën. Pjesa e parë ndërton një atmosferë filozofike e meditative mbi rrjedhën e jetës dhe natyrën, ndërsa pjesa e dytë thellohet në mungesën, humbjen dhe marrëdhëniet njerëzore. Poetja përdor figurat poetike, stinët dhe elementet mitologjike për të krijuar një univers poetik të pasur, ku koha, kujtesa dhe ndjenjat ndërthuren në një rrjedhë të pandërprerë reflektimi. Lexuesi përfshihet në një rrugëtim ku përjeton humbjen, mallin dhe shpresën.
Megjithatë, një vërejtje kritike e vogël mund të lidhet me fragmentarizmin e vargjeve. Ndonjëherë lirizmi i tepruar dhe mungesa e pikësimit mund ta bëjnë poezinë më të vështirë për t’u ndjekur nga lexuesi i zakonshëm. Por pikërisht kjo është edhe forca e saj: të kërkojë një lexues aktiv, që e ndjek vargun si një proces meditativ e jo si një shprehje të drejtpërdrejtë. Në fund, Majlinda Sinani del si një poete që jo vetëm ruan vijimësinë e vargut shqip, por e lartëson atë, duke e bërë një pasqyrë të pasur të ndjenjave njerëzore dhe një dëshmi të fuqisë së fjalës poetike.
ObserverKult
Lexo edhe:
CIKËL ME POEZI NGA MAJLINDË SINANI LULAJ: E PAANË E NDRYSHKUN
-
Nesër promovohet libri “…i njëjti gur” i poetes Majlindë Sinani Lulaj
Nesër, duke filluar nga ora 17:00, në Librarinë Dukagjini (Sheshi “Nëna Terezë”, Prishtinë), do të mbahet promovimi i librit të ri me poezi “…i njëjti gur” i autores Majlindë Sinani Lulaj, botuar nga Shtëpia Botuese Littera.
Për librin do të flasin studiuesi Merxhan Avdyli dhe kritiku Mërgim Bekteshi, ndërsa takimi do të moderohet nga botuesja Donika Dabishevci .
Libri “…i njëjti gur” është një udhëtim poetik që shqyrton ekzistencën njerëzore përmes metaforës së gurit, shenjë e qëndrueshmërisë, heshtjes dhe përjetësisë.
Ju mirëpresim!
ObserverKult
-
“A është e njëjta?”/ Fansat habiten nga pamja e re e Mandy Moore
Mandy Moore shkaktoi një sensacion me paraqitjen e saj të fundit, dhe shumë fansa të saj që e kishin të vështirë ta njihnin. Reagimet në rrjetet sociale ishin të shumta, me shumë që pyesnin veten nëse ishte “i njëjti person”.
Aktorja dhe këngëtarja 41-vjeçare, e njohur nga seriali “This Is Us”, eci në tapetin e kuq më 26 shtator në Step Up Inspiration Awards 2025 në Los Angeles. Moore pozoi për kamerën me një bluzë të bardhë, minifund të zi, geta dhe taka të larta. Ajo e kompletoi pamjen e saj me një buzëkuq të kuq të ndezur.Megjithatë, ajo që tërhoqi më shumë vëmendjen e publikut ishte pamja në dukje e ndryshme e fytyrës së saj. Shumë komente në X (më parë Twitter) u përqendruan në pamjen e saj të fundit. “Jam vërtet e hutuar,” shkroi një person, ndërsa një tjetër shtoi, “Nuk mund ta kuptoj se si është i njëjti person. Mandy Moore ishte e bukur nga natyra – pse do t’i nënshtrohej një ndërhyrjeje kirurgjikale deri në atë pikë sa të bëhej e panjohshme?”
Një tjetër bëri shaka, duke shkruar, “Më vjen keq, por a e ka parë ndokush Mandy Moore kohët e fundit?! Kjo është shumë larg fytyrës që kishte kur lindi.” Një i tretë vuri në dukje, “Çfarë dreqin i ndodhi Mandy Moore? A është ajo i njëjti person? Fjalë për fjalë, disa muaj larg,” ndërsa postoi foto të saj para dhe pas.
“Ende nuk mund ta besoj që ky person është Mandy Moore,” shtoi një person, ndërsa një tjetër u pajtua, duke shkruar: “Nuk ka asnjë mënyrë që kjo të jetë Mandy Moore.” -
“Erion Veliaj-shëmbylltyra e Edi Ramës”/ Vendimi sot, reagon ashpër Bardhi: I njëjti fund që pret edhe Belinda Ballukun
Kryetari i Grupit Parlamentar të Partisë Demokratike, Gazment Bardhi, ka reaguar pas mbledhjes së sotme të Këshillit bashkiak të Tiranës, ku u votua për shkarkimin e Erion Veliajt.
Përmes një postimi në rrjetet sociale, Bardhi shprehet se Veliaj iku nga posti i kryebashkiakut si funksionari simbol i korrupsionit, abuzimit dhe paligjshmërisë në krye të punëve të kryeqytetit.
Bardhi shtoi se i njëjti fund i pret të gjithë ministrat, deputetët dhe kryebashkiakët e korruptuar të qeverisë së kryeministrit Edi Rama.
Reagimi i Bardhit:
Erion Veliaj – shëmbylltyra e Edi Ramës në krye të Bashkisë Tiranë – u shkarkua sot me votat unanime të Këshillit Bashkiak Tiranë. Ai iku nga drejtimi i bashkisë më të madhe në vend pa pasur mundësi të thoshte asnjë fjalë, t’i jepte dorën askujt dhe as të thoshte lamtumirë. Ai iku si funksionari simbol i korrupsionit, abuzimit dhe paligjshmërisë në krye të punëve të kryeqytetit.
I sotshmi nuk ishte një mesazh thjesht dhe vetëm për Erion Veliajn. Shkarkimi i sotëm ishte një paralajmërim për fundin që i pret të gjithë ata zyrtarë socialistë që në shërbim të Edi Ramës kanë vjedhur votat, kanë abuzuar me pushtetin, kanë shpërdoruar detyrën dhe kanë përvetësuar pasuritë publike.
I njëjti fund që pret pas dere ministrat, deputetët dhe kryebashkiakët e korruptuar të Edi Ramës, duke filluar nga Belinda Balluku. Ora e së vërtetës dhe drejtësisë mund të vonojë. Por, e sigurt është që ajo gjithmonë vjen. Dhe kur vjen, bie pamëshirshëm mbi të gjithë ata që privilegjin e rrallë të të shërbyerit të qytetarëve e shpërdoruan për ambicien, pushtetin dhe pasurimin personal. Kur ajo orë të vijë, “ëngjëlli mbrojtës” i të korruptuarve do të mjaftohet me një psherëtimë keqardhje të jashtme dhe ngërdheshjeje të brendshme që edhe kësaj here nuk ishte ai i rradhës. -
Shkarkimi i Veliajt, Bardhi: I njëjti fund i pret të gjithë njerëzit e korruptuar të Edi Ramës
Kryetari i Grupit Parlamentar të Partisë Demokratike, Gazment Bardhi, ka reaguar pas shkarkimit të Erion Veliajt nga Këshilli Bashkiak i Tiranës.
Në reagimin e tij, Bardhi shkruan se, ‘i njëjti fund që pret pas dere ministrat, deputetët dhe kryebashkiakët e korruptuar të Edi Ramës, duke filluar nga Belinda Balluku’
Reagimi i Gazment Bardhit:
Erion Veliaj, shëmbylltyra e Edi Ramës në krye të Bashkisë Tiranë, u shkarkua sot me votat unanime të Këshillit Bashkiak Tiranë. Ai iku nga drejtimi i bashkisë më të madhe në vend pa pasur mundësi të thoshte asnjë fjalë, t’i jepte dorën askujt dhe as të thoshte lamtumirë. Ai iku si funksionari simbol i korrupsionit, abuzimit dhe paligjshmërisë në krye të punëve të kryeqytetit.
I sotshmi nuk ishte një mesazh thjesht dhe vetëm për Erion Veliajn. Shkarkimi i sotëm ishte një paralajmërim për fundin që i pret të gjithë ata zyrtarë socialistë që në shërbim të Edi Ramës kanë vjedhur votat, kanë abuzuar me pushtetin, kanë shpërdoruar detyrën dhe kanë përvetësuar pasuritë publike.
I njëjti fund që pret pas dere ministrat, deputetët dhe kryebashkiakët e korruptuar të Edi Ramës, duke filluar nga Belinda Balluku. Ora e së vërtetës dhe drejtësisë mund të vonojë. Por, e sigurt është që ajo gjithmonë vjen. Dhe kur vjen, bie pamëshirshëm mbi të gjithë ata që privilegjin e rrallë të të shërbyerit të qytetarëve e shpërdoruan për ambicien, pushtetin dhe pasurimin personal. Kur ajo orë të vijë, ‘ëngjëlli mbrojtës’ i të korruptuarve do të mjaftohet me një psherëtimë keqardhje të jashtme dhe ngërdheshjeje të brendshme që edhe kësaj here nuk ishte ai i rradhës.
-
Tjetri, i njëjti
Poezi nga Jorge Luis BorgesPërkthyer nga Edon Qesari
Tashmë s’do jem i lumtur. Mbase s’ka rëndësi.Ka plot gjëra të tjera në këtë botë;një çast i çfarëdoshëm është dhe më i thellë,më i larmë se deti. Jeta është e shkurtër,orë që zgjasin kaq shumë, njëmrekulli e vrugët na vrojton,vdekja, ai det tjetër, ajo shigjetë tjetërqë prej diellit dhe hënës dhe dashurisëna çliron. Gëzimi që më dhé,e që more mbrapsht, duhet të jetë fshirë;çka qe gjithçka do kthehet te hiçi’ vet.Më mbetet të kënaqem që jam i trishtë,zakon i kotë që më shtyn drejtJugu, drejt njëfarë porte, njëfarë cepi të rrugës./KultPlus.com
-
Bardhi: Nga satelitët fantazmë tek dronët luftarakë, Edi Rama i njëjti mashtrues si në vitin 2022
Kreu i Grupit Parlamentar të PD Gazment Bardhi ka reaguar lidhur me deklaratat e sotme të Kryeministrit Edi Rama për kontrollin me dronë të territorit për të shmangur ndërtimet pa leje.
Bardhi sjell në vëmendje përmes një video deklaratat e ngjashme të Edi Ramës në vitin 2022 ku deklaronte se kontrolli i territorit do të behet përmes dy satelitëve në kohë reale.
Reagimi i plotë i Gazment Bardhit:
Edi Rama dje dhe sot, nga satelitët fantazëm tek dronët luftarakë!
Ajo që nuk ndryshon prej 12 vitesh është epoka e mashtrimit të shqiptarëve nga Edi Rama. I njëjti mashtrim në 2022, i njëjti mashtrim edhe sot. Ndryshon vetëm “mjeti”: nga satelitët kemi kaluar tek dronët!
E gjitha për të justifikuar aferën e radhës, para të taksapaguesve që jepen për qokë personale dhe që nuk shërbejnë për asgjë! E vërteta e kontrollit të territorit është që njerëzve u shkelet syri para zgjedhjeve për t’u marrë votën, pastaj shpërthejnë “muçërit” dhe u marrin shpirtin dhe kursimet e jetës.
Për pasojë paligjshmëria nuk buron nga njerëzit. Një qeveri që u shkel syrin njerëzve për të shkelur pak ligjin në këmbim të votës nuk e zgjidh problemin as me satelitë fantazëm, as me dronë imagjinarë. Problemi është vetë Edi Rama!