Lajmidites.com

Tag: fjalë

  • Amnistia fiskale/ ‘Rrezikojmë krizë ekonomike’, Muçollari: Derë e hapur për pastrimin e parave dhe legalizimin e evazionit fiskal

    Amnistia fiskale/ ‘Rrezikojmë krizë ekonomike’, Muçollari: Derë e hapur për pastrimin e parave dhe legalizimin e evazionit fiskal

    Nisma e qeverisë për të ashtuquajturën “paqe fiskale”, e cila parashikon faljen e rreth 1 miliard eurove në detyrime të papaguara, po përballet me kritika të ashpra nga ekspertët dhe opozita.

    I ftuar në edicionin e pasdites në Syri Tv, ligjvënësi demokrat Grigels Muçollari shprehet se mungesa e theksuar e transparencës, rrezikon ta kthejë këtë proces në një mekanizëm për pastrimin e parave dhe favorizimin e bizneseve klienteliste, duke i shkaktuar një dëm afatgjatë ekonomisë së vendit, e cila tashmë jep shenja alarmante.

    Duke folur mbi këtë çështje, Muçollari e cilësoi nismën thjesht si një “amnisti fiskale me emër të ndryshuar”, ku mekanizmi mbetet i njëjti: falja e taksave dhe gjobave të vendosura nga institucionet shtetërore.

    Problemi kryesor, sipas tij, qëndron te mungesa totale e transparencës, ku qeveria ka refuzuar të bëjë publike listën e individëve dhe kompanive që do të përfitojnë, duke u justifikuar me mbrojtjen e të dhënave personale.

    Kjo fshehtësi, sipas deputetit demokrat, ushqen dyshime të forta se procesi është një favorizim për një kategori të caktuar biznesesh, ndërkohë që penalizon sipërmarrësit e ndershëm që i kanë paguar rregullisht detyrimet e tyre.

    Veç kësaj, një amnisti fiskale pa transparencë konsiderohet si një derë e hapur për pastrimin e parave dhe legalizimin e evazionit fiskal të kryer ndër vite. Shqetësime të tilla janë ngritur edhe nga Dhomat e Tregtisë, përfshirë atë Amerikane, të cilat e shohin këtë lëvizje, si një goditje ndaj parimit të konkurrencës së lirë. **Rreziku i “katastrofës ekonomike”** Analiza e ekspertit shkon më tej, duke paralajmëruar se ekonomia shqiptare ndodhet “në prag të një katastrofe”.

    Treguesit si përkeqësimi i bilancit tregtar, inflacioni i lartë dhe rënia e prodhimit në sektorë kyç si bujqësia, janë sinjale të qarta të një krize të afërt. Në këtë kontekst, amnistia fiskale, edhe pse në afat të shkurtër mund të duket si një zgjidhje për qeverinë, në afatmesëm dhe afatgjatë do të jetë tejet e dëmshme.

     Së pari, ajo prish konkurrencën e ndershme, duke vendosur në disavantazh bizneset korrekte. Së dyti, dëmton fuqinë blerëse të konsumatorëve dhe dekurajon investitorët e rinj për të krijuar biznese të rregullta, duke nxitur një kulturë mosbesimi dhe evazioni.

    Pika më e errët e nismës, sipas Muçollarit, është se ajo nuk do të funksionojë për të gjithë shoqërinë në mënyrë të barabartë. Përkundrazi, ekziston bindja se ajo do të shërbejë vetëm për “disa klientë të qeverisë dhe njerëz të afërt me pushtetin”, duke thelluar më tej pabarazinë dhe duke minuar themelet e një ekonomie të shëndetshme.

    Mekanizmi se si duan të bëjnë amnistinë fiskale, pasi paqja fiskale është thjesht një fjalë tjetër e gjetur, për t’i bërë PR dhe për të patur një perceptim ndryshe mbi atë çfarë çfarë po ndodh. Bëhet fjalë për një amnisti fiskale, bëhet fjalë për të falur para të taksave dhe, dhe të gjobave të vendosura nga institucionet shtetërore. Tani, ka disa elementë, e para është problemi i transparencës, e cila opozita ka këmbëngulur dhe ka kërkuar që nëse ne po bëjmë një amnisti fiskale që lidhet me disa kritere të caktuara kush ka përfituar nga amnistia, atëherë duhet të kemi publiku, por pse jo dhe deputetët, duhet të kemi publike emrat apo kompanitë të cilat kanë përfituar. Sepse e bërë në mënyrë të fshehtë pa transparencë, lind dyshimi, të jep mundësi të dyshosh për shkelje dhe për përfitime të amnistisë fiskale të kompanive të cilat mbase nuk do të duhet ta përfitonin.

    Pasi, në një mënyrë apo një tjetër, dikush që nuk paguan taksat, tatimet ëh, apo sigurimet shoqërore, është në dispozicion, nuk është në një balancë, duke u bazuar në tregun e lirë dhe të ndershëm, në raport me biznesmenët dhe sipërmarrësit e tjerë. Kështu që transparenca është një element i parë të themi kësaj të ashtuquajtur paqe fiskale, e cila duhet të ishte me patjetër. Qeveria është mbrojtur me arsyetimin se preken të dhënat personale. Por për të dhënat personale bëhet fjalë për herë kur ato janë të kryera në mënyrë të rregullt. Por mospagesa e gjobave apo detyrimeve, të themi tatimore apo të detyrimeve dhe sigurimeve shoqërore, bëhet fjalë për një borxh publik, për një gropë në buxhetin e shtetit. Bëhet fjalë për një favorizim, në një mënyrë apo një tjetër, të një kategorie të caktuar, të cilët pjesa tjetër e cila e ka paguar, e cila ka qenë e ndershme me shoqërinë edhe me shtetin, do të duhej të dinte cilat janë këto kompani që do të përfitojnë.

    Kështu që, nga momenti i parë kur nuk ka transparencë, është rrezikuar parimi bazë se kujt po i ofrohet kjo amnisti fiskale. Pastaj përtej kësaj, ka dhe dyshime shumë të forta se amnistia fiskale pa transparencë, patjetër që i jep mundësinë e pastrimit të parave, jep mundësinë e evazionit fiskal të bërë ndër vite dhe më pas, të amnistisë ndaj këtyre veprave penale. Që jo më kot janë shqetësimet të dhomave të biznesit, duke përfshirë dhe Dhomën Amerikane të Tregtisë, por dhe shqetësimet e opozitës dhe shqetësimet e shumë bizneseve të tjera të cilët kanë qenë shumë të rregullta me shtetin, kanë qenë shumë të rregullta me shoqërinë dhe me detyrimet që kanë ato për të paguar taksa ndaj shoqërisë shqiptare. Ekonomia shqiptare sot është në prag të një katastrofe të madhe.

    Të gjitha treguesit e tregojnë këtë gjë. Duke patur parasysh edhe bilancin tregtar, ku eksportet çdo tremujor, raporti mes importeve dhe eksporteve do tremujor përkeqësohet në nivele shumë alarmante. Duke patur parasysh inflacionin i cili rritja e çmimeve po vazhdon, po rritet dhe nuk po kuptohet arsyeja pse, ndërkohë që dhe raporti mes euros dhe dollarit është shumë i çuditshëm. Për herë të parë, kontributi i, mes sektorit privat dhe atij shtetëror, shkon nga krahu i atij shtetëror. Që do të thotë që kompanitë private dhe tregu privat po prodhon më pak sesa duhet të prodhonte. Ndërkohë që sektorët të cilët e furnizonin ekonominë me punësim, me dhe me të ardhura dhe me rritje të GDP-së, që bëhet fjalë për bujqësinë dhe blegtorinë, po shkon drejt rënies. Kështu që, unë shoh dhe gjykoj që Shqipëria është afër një krize ekonomike, në qoftë se nuk do të merren masa të menjëhershme.

  • Shumica i përdorin aty ku s’duhet, ja kur duhet të vihen thonjëzat…

    Shumica i përdorin aty ku s’duhet, ja kur duhet të vihen thonjëzat…

    Nga Rami Memushaj

    Thonjëzat janë shenja grafike që tregojnë se fjalët ose fjalitë e mbyllura në to nuk janë të një natyre me tekstin. Në praktikën shqipe të shtypshkrimit përdoren dy lloje thonjëzash: të traditës (« ») dhe më të rejat ( ˵˶).

    Këto të fundit mund të jenë dyshe ose njëshe. Kur në një tekst me citate, citime, ligjëratë të drejtë, tituj botimesh, emra ose emërtime të përveçme, ka edhe shpjegime të kuptimit të një fjale apo përkthimi i një fjale shqip, mund të përdoren dy palë thonjëzash: të traditës për të parat, kurse më të rejat për shpjegimet e kuptimeve apo përkthimet e fjalëve.

    1.      Thonjëzat përdoren në ligjëratën e drejtë dhe në citime për të veçuar fjalët që riprodhohen nga fjalët e autorit ose nga teksti ku janë futur (shih f.259-264). 2.       Vihen në mes thonjëzash parullat kur jepen në tekst: Ndërkohë dje janë botuar lajme lidhur me shpërndarjen në Tiranë të trakteve që bënin thirrjen: « Të largohet mbreti nga Shqipëria ».  

    3.       Mbyllen në thonjëza fjalë të përdorura me kuptim ironik: Sidoqoftë, çdo njeri e merr me mend se, në këtë rast, mjeshtri « u zu me presh në duar ».

    Këta njerëz janë të vetëquajturit «ekspertë ». ! Shqiptarë dhe «ekspertë» !Po ekspertë në ç’degë? Në gjithë degët e botës, dhe në ca të tjera përveç të gjithëve. (F.Konica) 4.       Mbyllen në thonjëza fjalë e shprehje që janë marrë prej dikujt për t’i dhënë më shumë forcë e vërtetësi a saktësi asaj që thuhet e në raste të tjera për ta bërë më të fortë polemikën: Me anë të një antiteze në mbyllje të skicës, kur ai flet për « horizonte të reja » e «botë ylberore», autori lë të kuptohet se shpëtimi i gruas shqiptare është çështje e së ardhmes…

    5.       Mbyllen në thonjëza pseudonimet dhe nofkat:

    Për të kryer atentatin u ngarkua partizani me pseudonimin «Krokodili », i cili nuk ishte nga ai fshat. Kush e di ç’qesëndi ka ndier Musa  efendiu, kur e mësoi se e thërrisnin «Shtërg »! 6.       Mbyllen në thonjëza emrat e përveçëm a sintagmat emërore që emërtojnë: a) gazeta, revista, libra, vepra artistike: Në gusht të vitit 1884, kur doli numri i parë i revistës «Drita »-«Dituria»  revista «Flamuri i Arbrit», që drejtohej nga arbëreshi Jeronim de Rada, bënte vitin e dytë të botimit. Duke lexuar romanin «Gjenerali i ushtrisë së vdekur », spikat më së miri përpjekja e autorit për të nxjerrë nga fakti kuptimin.

    b) rrugë, shëtitore, sheshe, instituione kulturore-arsimore, ndërmarrje, anije, njësi të luftës etj,: Pas pritjes në hotel «Rogner », të ftuarit bënë një shëtitje më këmbë në shëtitoren «Dëshmorët e Kombit ». Të shtunën në stadiumin kombëtar «Qemal Stafa» u ndeshën «Partizani» dhe «Teuta». Përkujtohen betejat heroike të batalioneve partizane «Thoma Lula», «Thanas Ziko» e «Lefter Talo» dhe të njësive të tjera të kësaj brigade që lindi midis krismave. c) markat e produkteve të ndryshme, si të cigareve, pijeve, makinave etj.: Ishte një paketë e bardhë me cigare «Diamant» të mbështjella me kristaf dhe të hekurosura. Një makinë tip «Tojota » ndaloi para hotelit dhe prej saj zbritën dy të panjohur.

    e) emra konvencionalë, sidomos të sferës ushtarake: Planet «Zjarr » dhe «Shpella sekrete» ishin përgatitur me kujdes nga « Furtuna» përpara se të «arratisej».

    d) tituj, urdhëra, medalje: Për punën e palodhur në edukimin e brezit të ri iu dha urdhri «Naim Frashëri» i Klasës II. Veprat e autorëve që u nderuan me çmimet e Republikës e me titujt e lartë «Artist i Popullit», «Skulptor i Popullit», etj, janë të lidhura pazgjidhmërisht me gjeninë krijuese të popullit.

    7.       Në vepra shkencore vihet në thonjëza përkthimi a shpjegimi i një fjale të huaj ose përkthimi në gjuhë të huaja i një fjale të shqipes.  Fjala kustodhi ˵roje˶ nuk mund të merret si një indic për burim prej arbërishtes së Italisë, sepse ajo ka qenë edhe e greqishtes së koinesë. (E. Çabej) Në veprën e Bogdanit hasen edhe nja dy emra të tjerë me burim foljor, si: ˵scienza, krahas të ditunë ˵instructio˶ dhe të paditunë ˵ignoranza˶… (Shkëputur nga libri “Shqipja standarde-Si ta flasim dhe ta shkruajmë nga autori Rami Memushaj) Përgatiti: ObserverKult

    ——————-

    Lexo edhe:

    CHARLIE CHAPLIN: NUK NDIEJMË SA DUHET… NA MUNGON NJERËZILLËKU…

  • Mira Konçi: E pathëna fjalë (Teksti dhe kënga)

    Mira Konçi: E pathëna fjalë (Teksti dhe kënga)

    E pathëna fjalë (Teksti dhe kënga)

    Kur largoheshNë çdo mëngjes janë disa fjalë.PëshpëritjaDo të më presësh..?…Ciao.E di që më keMe vete ti gjithmonë,E të paktat fjalë më mjaftojnë.Kur lëndohesh,Në çdo shikim ka një “më fal”.Herë s’kuptohesh,Çfarë të bënë të kthehesh prapë.Ti më tjetërson,Ti më kthen fëmijë,Më mjaftojnë të paktat fjalë që thua ti.

    Do ekzistojSa bota vetë dhe Unë e ti.Do ekzistojSa e pafund kjo histori.Por diçka nuk të thuhet kurrë nga ne të dyE pathëna fjalë e fundit ” lamtumirë”.Do ekzistojSa bota vetë e Unë e ti…Po as unë as ti nuk do të dimë ta njohim JoDomethënien e të fundit “lamtumirë”.

    Kur mungoheshE me tremb mos je dikuDhe vetmiaGjen nje shteg e vjen prapë këtu.Imazhi yt pa fjalëE di që më mendonEdhe heshtja kaq e gjatë më mjafton.

    Do ekzistojSa bota vetë dhe Unë e ti.Do ekzistojSa e pafund kjo histori.Por diçka nuk do të thuhet kurrë nga ne të dyE pathëna fjalë e fundit ” lamtumirë”.Do ekzistojSa bota vetë e Unë e ti…Po as unë as ti nuk do të dimë ta njohim JoDomethënien e të fundit “lamtumirë”.

    ObserverKult

    Kliko edhe:

    FJALËT E FUNDIT TË ADELINËS: NUK MË NDIHMUAN, DO MË GJEJNË NË VARR

  • Prokuroria arreston 6 zyrtarë të bashkisë Tiranë, ja përse akuzohen

    Prokuroria arreston 6 zyrtarë të bashkisë Tiranë, ja përse akuzohen

    Prokuroria e Tiranës firmos masa ndaluese ndaj zyrtarëve të Bashkisë Tiranës Bëhet fjalë për shembjen e pallateve nën zonën e Kombinatit në kuadër të procesit e rindërtimit.
    Burimet thonë se bëhet fjalë për të paktën 6 masa arresti në shtëpi dhe detyrim për paraqitje.
     

  • Mediat britanike vlerësojnë Brojën për paraqitjen e parë si titullar

    Mediat britanike vlerësojnë Brojën për paraqitjen e parë si titullar

    Armando Broja e nisi për herë të parë titullar këtë sezon, megjithatë ende vijon të mos gjejë golin. Paraqitja e tij ndaj Njukasëll sot në 86 minuta që ishte në fushë, ka marrë vlerësime pavarësisht humbjes 2-1.
    Sulmuesi u sakrifikua shpesh edhe në mbrojtje në momentet kur ekipi ishte në vështirësi pasi kishte mbetur me 10 lojtarë, ndërsa bëri në mënyrë të pandalur presing te mbrojtja kundërshtare duke kërkuar të rifitonte topin.
    Ndaj për këtë paraqitje, portali “Burnley Express”, i cili mbulon zakonisht klubin në fjalë, i ka vendosur notën 7 sulmuesit.

    “Bëri mirë në ndeshjen e tij të parë si titullar në kampionat me Bërnlin duke luftuar dhe konkurruar për gjithçka. Kishte një mundësi në fillim kur një bllokim i tij u kthye drejt portës”, shkruante portali në fjalë duke vlerësuar paraqitjen e Brojës për përpjekjen që kishte bërë në këtë takim ndaj një rivali të fortë si Njukasëll.

  • Diplomacia e heshtur/ Pse reagimi i SHBA për çështjen e Ballukut duhet të jetë tronditës për Ramën

    Diplomacia e heshtur/ Pse reagimi i SHBA për çështjen e Ballukut duhet të jetë tronditës për Ramën

    Kur e dërguara me punë e SHBA në Tiranë, Nancy VanHorn mbërriti në kryeministri në gusht të këtij viti, qeveria ishte bërë gati për vizitën që thuhej se do realizonte Edi Rama në shtator në SHBA, në kuadër të takimit vjetor të asamblesë së OKB-së.

    Vizita e saj në kryeministri zgjati pak minuta, diçka që mundt të duket e pazakontë, por që është normale kur Departamenti i Shtetit kërkon të përcjellë një mesazh të fortë dhe të prerë.

    Ndërsa nuk dihet se çfarë mesazhi ka dërguar VanHorn, ajo që dihet është se Edi Rama nuk e vizitoi Amerikën, duke habitur edhe rrethin e tij të ngushtë.

    Të enjten, Ambasada Amerikane, përmes mesazheve koncize për zhvillimet e rëndësishme në Shqipëri, bëri një reagim për çështjen e Belinda Ballukut.

    “Pavarësia e institucioneve të drejtësisë në Shqipëri mbetet thelbësore për bashkëpunimin e vazhdueshëm SHBA-Shqipëri në luftën kundër krimit transkufitar. Ne nuk kemi komente mbi çështjet ligjore në vazhdim”, thuhej në mesazh.

    Teksa shprehjet si ‘pavarësia e institucioneve është thelbësore’ dhe se ‘nuk komentojnë çështjet ligjore’ janë diçka standarde, ajo që bie në sy se është në pak fjalë, përmendet krimi transkufitar.

    Vetëm pak ditë më parë, Sekretari i Shtetit, Marko Rubio e kishte përmendur luftën ndaj karteleve të drogës dhe krimit transnacional në mesazhin për Pavarësinë e Shqipërisë.

    Kurrë ndonjëherë nuk kishte ndodhur që këto mesazhe të jepen në këtë formë, duke vërtetuar hapur se mes Edi Ramës dhe Uashingtonit jo vetëm ka një thyerje, por gjërat janë shumë më keq.

    ‘Naming and signaling’ (emërtimi dhe sinjalizimi) është një strategji ku përdoren fjalë kyçe për të vënë në dukje atë që është problemi dhe fajtori më i madh njëkohësisht.

    Ky formulim i diplomacisë së heshtur sinjalizon qartë për lidhje mes niveleve të larta të qeverisë dhe veprimtarive kriminale me karakter ndërkombëtar.

    Kur SHBA përdor termin “transnational crime”, shpesh i referohet trafikimit të drogës, pastrimit të parave, korrupsionit me lidhje ndërkombëtare, etj.

    Nëse SHBA përdor fjalë me peshë në deklarata kaq të shkurtra, ato nuk janë kurrë të rastësishme. Në diplomaci, veçanërisht nga Uashingtoni, çdo fjalë peshohet dhe është pjesë e një strategjie komunikimi të koduar.

    Përsëritja e këtyre termave në një kohë të shkurtër është një paralajmërim.

    Dhe pas paralajmërimeve, zakonisht vijnë veprimet.

    Shihni rastin e Venezuelës.

  • Emil Lafe: Me rastin e Ditës së Gjuhës Shqipe

    Emil Lafe: Me rastin e Ditës së Gjuhës Shqipe

    Genc Leka

    Genc Leka: 23 mars 1941 – 17 korrik 1977Genc Leka – një pasion për gjuhën shqipe i vrarë mizorishtDuke rilexuar librin Genc Leka, Vepra. Botimet “Almera”. Tiranë, 2009, 558 f.

    Nga Emil Lafe

    Njeriu dhe koha

    Nuk e kam njohur kurrë nga afër Genc Lekën, por emrin ia kisha dëgjuar si një nga bashkëpunëtorët më të zellshëm e më premtues të Institutit të Historisë e të Gjuhësisë, i cili në vitin 1972 u nda në dy institute të veçanta: Instituti i Gjuhësisë dhe i Letërsisë dhe Instituti i Historisë. Këto dy institute kanë pasur një aktiv të gjerë bashkëpunëtorësh, që gjurmonin, mblidhnin e studionin fjalët e shprehjet popullore, doket e zakonet në krahinat e ndryshme letërsinë gojore, elemente të kulturës shpirtërore, e materiale të popullit, kujtime e dëshmi ngjarjesh historike, Herë pas here këta bashkëpunëtorë vinin në Institut, me ndonjë çantë të vjetër, ku mbanin fletoret e tyre të shënimeve dhe gjithçka tjetër, hynin nëpër zyrat me druajtjen e zakonshme që të pushton kur e di që aty është Olimpi i shkencës albanologjike me Perënditë e tij, siç na janë dukur neve të gjithëve profesorët tanë të Universitetit, që na morën më pas për dore në hapat tanë të parë në të përpjetat e rrugës e rrugës së kërkimit shkencor.

    Në kohën kur Genc Leka filloi bashkëpunimin me Institutin e Historisë e të Gjuhësisë deh deri në fundin e tij tragjik e të dhimbshëm, i jepej rëndësi e madhe masivizimit të shkencës dhe krijimit të bërthamave shkencore në rrethe. Në raportet e analizave vjetore të punës masivizimi i shkencës zinte një vend të veçantë, vlerësohej puna e bashkëpunëtorëve, përmendeshin më të dalluarit dhe shtroheshin detyra për t’i shtuar radhët e tyre dhe për të ngritur në një nivel më të lartë kualifikimin e tyre shkencor. Zhvilloheshin edhe aktive ose analiza të veçanta për masivizimin e shkencës. Në këto raste kisha dëgjuar edhe emrin e Genc Lekës si njëri ndër bashkëpunëtorët e dalluar të Institutit tonë. Por vetëm më 2009 pata rastin të njoh punën e tij dhe vetë autorin përmes kësaj pune të kryer me përkushtim mallëngjyes për gjuhën shqipe si thelbi shpirtëror i Shqiptarësisë, si shprehje simbolike e kombit dhe e atdheut. Duke punuar për ta përgatitur për botim atë pasuri të mrekullueshme që Genci pati mbledhur për dymbëdhjetë vjet, siç shkruan edhe vetë, nga mendja dhe zemrat e njerëzve me të cilët jetoi e punoi, të cilëve u njohu mençurinë e zemërgjerësinë, herë-herë më janë përlotur sytë kur e përfytyroja përpara togës së pushkatimit atë natë të 17 korrikut 1977. Bashkë me Genc Lekën dhe Vilson Blloshmin (1948–1977) ishte vrarë edhe besimi, që na pëlqente t’ia ushqenim vetes, se atdheu ynë po ecte në rrugë të mbarë. Dënimi dhe pushkatimi i dy djemve të Bërzeshtës në lulen e rinisë nuk u popullarizua, nuk u organizuan mbledhje “për të demaskuar dhe dënuar veprimtarinë sabotuese të një grupi armiqësor”, nuk u kërkua “të solidarizoheshim” me “dënimin e tyre të merituar” dhe të ishim vigjilentë. Ngjarja megjithatë u mor vesh dhe u përhap mbytur-mbytur , një fjalë sot, një fjalë nesër. Nuk kishte asnjë fakt të besueshëm për “fajin” e tyre. U mor vesh se ata ishin viktima krejt të pafajshme të çmendurisë së luftës së klasave, që kishte pushtuar trurin e shtetit. Truri i shtetit kishte mprehur shpatën. Shpata e tij qëndronte pezull kudo, mjerë kujt i binte mbi krye. Jeta, sa vinte, bëhej më pa shije. Atmosferë inkuizicioni.

    Kur lexon fjalët dhe shprehjet që Genc Leka ka mbledhur nga ata njerëz të mirë e të thjeshtë, me të cilët punoi dhe ndjeu gëzimin e punës, kur lexon letërkëmbimin e tij me prof. Androkli Kostallarin, të shfaqet përpara një djalë i ri i mençur e shumë i edukuar, i mbrujtur me pasionin e mësuesisë dhe me dashurinë për gjuhën shqipe nga mësuesit e tij të përkushtuar në të mirënjohurën shkollë pedagogjike të Elbasanit, vijuese e traditave të shkollës Normale të Luigj Gurakuqit, Aleksandër Xhuvanit dhe një vargu arsimtarësh të virtytshëm e atdhetarë. Të shfaqet përpara një djalosh plot shpresa e dëshira të larta, që përpiqet të mësojë e të mësojë sa më shumë, që krahas punës së mësuesit e ndien si detyrë të tijën të bëjë diçka me vlerë për gjuhën shqipe, të vërë edhe ai disa gurë, qoftë edhe të vegjël e të palatuar mirë, pranë atyre gurëve të patundshëm të mjeshtërve të mëdhenj të gjuhës shqipe. Dhe Genci nuk bëri pak. Fjalët e mbledhura prej tij pasuruan jo vetëm Kartotekën e Leksikut të Shqipes (KLSH – fatkeqësisht sot e pashfrytëzueshme), por edhe “Fjalorin e gjuhës së sotme shqipe” (FGjSSh 1980), për të cilin kam pasur edhe unë nderin të punoj si njëri nga katërmbëdhjetë hartuesit e tij. Duke kaluar nëpër duar mijëra e mijëra skeda, kam kuptuar atëherë sa e dobishme dhe e pazëvendësueshme ka qenë puna e mbledhësve të fjalës së popullit, puna e Genc Lekës dhe e shokëve të tij. Në letërkëmbimin e Gencit me Institutin më ka tërhequr vëmendjen, ndër të tjera, këmbëngulja e A. Kostallarit për të kërkuar sqarime lidhur me fjalët albër e albërishtë, krahas dashamirësisë dhe vlerësimit për punën e vyer të këtij djali të mbarë. Me shpjegimet e hollësishme e të përpikta të Gencit lidhur me kuptimet e përdorimet e këtyre fjalëve, ato u përfshinë për herë të parë në FGjSSh.

    Në punën e Genc Lekës si mbledhës dhe studiues i fjalëve dhe shprehjeve popullore vërehet se ai hap pas hapi zgjeroi njohuritë zgjeroi njohurit e tij shkencore në fushën e gjuhësisë dhe, po të mos ishin hijet e zeza të mëkateve klasore, që nuk i kishte bërë kurrë, ai do ta kishte vendin në mes nesh, në Institutin e Gjuhësisë. Por mbi fillin e jetës së tij ra egërsisht dhe e pamëshirshme shpata e mprehur “që u rinte armiqve te koka”. Ishte koha kur edhe ata që kishin luftuar me armë dhe kishin përballuar sakrifica të shumta për pushtetin popullor, pyesnin veten dhe shokët (sigurisht me zë të ulët, po edhe me revoltë): Pse për këtë luftuam ne?

    Genc Leka nuk ishte armik, nuk kishte kryer veprimtari armiqësore. Këtë e dinin edhe ata që e dënuan si të tillë. Ai ishte njeri i punës, i virtyteve të larta morale dhe për këtë gëzonte simpati në krahinën e tij. Ishte poet lirik me ndjeshmëri për natyrën, për vlerat e jetës, për dashurinë. Shkroi vjersha edhe për luftën e partizanëve. Ai dinte të çmonte edhe të mirat që pati ajo kohë, veçanërisht në shkollimin masiv të fëmijëve deri në skajet më të largëta, në shkundjen e pluhurit të prapambetjes mendore të njerëzve, në ngjalljen e shpresave të mëdha për ditë më të mira, ashtu siç ka ditur të ndrynte brenda vetes edhe brengat e tij për prangat e padukshme që e mbanin të mbërthyer shpirtërisht, derisa një ditë iu hodhën prangat e hekurta. Genc Leka dhe Vilson Blloshmi u pushkatuan për të ndrydhur dhe për të mpirë mendjet dhe vullnetin e rinisë, për të vrarë shpresën e përparimit e të ndryshimit. Genc Leka është edhe një dëshmor i gjuhës shqipe. Gjuha shqipe dhe trashëgimia kulturore shpirtërore e krahinës së Bërzeshtës u bënë frymëzimi i jetës së tij intelektuale. Ai do të mbetet i paharruar.                                                               

    Genc Leka për veten dhe punën e tij

    Tetor 1963

     “Jam arsimtar i gjuhës shqipe në shkollën 7-vjeçare Zdrajsh të lokalitetit të Çermenikës. …. Seksioni i arsimit të rrethit tonë deri tani nuk na ka njoftuar mbi sa ju na shkruani. Sidoqoftë, një punë të tillë unë e kam nisur vetë pa më thënë ndokush, vetëm e vetëm se jam i pasionuar pas gjuhës shqipe.”

    15 dhjetor 1964

    “Unë dua që të jem një “bashkëpunëtor”, nëse mund ta quaj kështu, i Institutit të Histori-Filologjisë, ose më mirë një mbledhës i rregullt i fjalës. Për këtë kam besim se do të jap kontributin tim në sajë të ndihmës suaj. Mora edhe ftesën që më dërgonit me rastin e sesionit shkencor organizuar në kuadrin e 20-vjetorit të çlirimit. Do të ishte ngjarje e madhe për mua sikur të mundja të merrja pjesë, por letra erdhi më datë 3.XI, kështu që mbeta pa ardhur.”

    17 janar 1968

    “… Dua t’jua shpreh me zemër të hapur, shoku drejtor, se dëshira ime e zjarrtë është dhe do të mbetet gjithmonë që të kem një bashkëpunim të rregullt dhe të përhershëm me ju, … prandaj ju premtoj me besim në forcat e mia, se do të vazhdoj të mbledh materiale sa më të vlefshme… Një ngjarje e paharruar për mua dhe shumë e vlefshme, do të ishte edhe pjesëmarrja ime në Konferencën e Dytë Albanologjike, që po zhvillohet në kuadrin e 500-vjetorit të vdekjes së Heroit tonë të madh, Gjergj Kastrioti – Skënderbeu. Sot, që kjo konferencë e çmuar albanologjike  po përfundon punimet e saj të frytshme, edhe unë e ndiej veten krenar dhe shpreh edhe një herë dëshirën time të zjarrtë për të rifilluar së shpejti bashkëpunimin tim të rregullt, sapo të lirohem nga radhët e ushtrisë.”

    4 tetor 1970

    Një dorë fjalësh e shprehjesh frazeologjike. Ja më në fund fryti i thjeshtë i një pune, duke u endur poshtë e lart te ky vend plot gjurmë, që të çojnë deri në thellësitë më të largëta të lashtësisë. E ndoshta, mjeshtërve të thesarit gojor të popullit do t’u duhet një punë shumë e madhe për t’i bërë këto fjalë e shprehje të vlefshme për gojën e brezave të ardhshëm!

    Pasioni për fjalën shqipe

    Ky është Genc Leka me pasionin e tij për të bërë diçka më shumë sesa detyra e mësuesit të fshatit, për të sjellë një ndihmesë sado të thjeshtë për gjuhën shqipe. Në radhët e mësipërme pulson zemra e tij me frymëzim atdhetar, zemër e një mësuesi, si shumë e shumë të tjerë që ka nxjerrë Normalja emërmadhe e Elbasanit. Duke bashkëpunuar me Institutin e Gjuhësisë, që është përpjekur gjithnjë ta mbajë afër atë dhe të tjerët si ai, Genc Leka fitoi më shumë besim në vete, studioi, i zgjeroi dijet e tij për fjalorin e gjuhës shqipe, e përsosi mjeshtërinë e vëzhguesit dhe mbledhësit të fjalës së popullit, hyri në mendjet dhe zemrat e njerëzve të thjeshtë dhe atë pasuri fjalësh e shprehjesh që gjeti atje, e quajti në mënyrë kuptimplote “Nga mendjet dhe zemrat e njerëzve të thjeshtë”.  

    Genc Leka e ndjeu kënaqësinë e bashkëpunimit me një institucion shkencor, që jo vetëm ia vlerësoi punën, por edhe e ndihmoi të ecte përpara, i dha besim në vete, ia ngriti autoritetin përpara burokracisë vendore. Letrat që merrte ky mësues fshati, të nënshkruara nga drejtori i Institutit A. Kostallari, dëshmojnë se Genc Leka ka pasur jo vetëm vullnet e pasion për hulumtime, por edhe një aftësi intelektuale të spikatur. Materialet e tij që në fillim janë vlerësuar si të mira e shumë të mira. Genc Leka si djalë i rritur pranë bujqve të mirë të Bërzeshtës, dinte të mblidhte e të shpjegonte fjalët e shprehjet më karakteristike e të trevës së tij dhe plot të tjera që e zgjeronin njohjen tonë për gamën e kuptimeve të fjalëve dhe për shtrirjen gjeografike të  tyre. Ja disa nga vlerësimet për punën e tij si mbledhës i fjalës shqipe:

    4.12.63

    Një pjesë e mirë e materialit tuaj është mjaft i vlefshëm për Kartotekën e Leksikut të Shqipes. Lutemi që në mbledhjen dhe regjistrimin e fjalëve e frazave të rralla shqipe të keni parasysh udhëzimet e dhëna nga ne.

    1964

    Ju njoftojmë se materialet leksikore dërguar prej jush në datën 28.12.1963 u vlerësuan. Të gjitha materialet ishin të vlefshme për Kartotekën e Leksikut të Shqipes. Vazhdoni të na ndihmoni me materiale të tilla, për të cilat leksikografia shqipe ka nevojë.

    3.3.1964

    Theksojmë se materiali juaj i përmbush pothuajse të gjitha kërkesat e udhëzuesit. Si i tillë, ky material është i vlefshëm për leksikografinë shqipe. Disa udhëzime dhe vërejtje më speciale që po jua shkruajmë më poshtë, do t’ju ndihmojnë në punën e mëtejshme.

    16.4.1964

    Materiali juaj pasqyron një punë më të ngritur nga ana cilësore për mbledhjen e fjalës së rrallë e të frazeologjisë shqipe. Ne shpresojmë se puna juaj do të shkojë edhe më tej nga caqet e nivelit të tanishëm. Ju keni filluar t’i zgjeroni kërkimet tuaja në lëmin e leksikut abstrakt. Këtë duhet ta vazhdoni edhe më tej. Për mbledhjen e frazeologjisë popullore shqipe të krahinës suaj keni bërë gjithashtu hapat e parë… Ne kërkojmë gjithashtu që ju t’u shtini dashurinë për punën edhe arsimtarëve të tjerë të rrethit tuaj dhe t’i nxisni ata që të kontribuojnë në mbledhjen e leksikut. Instituti ynë ka udhëzuar Seksionin e Arsimit të rrethit tuaj për të ndjekur punën për krijimin e fletores së fjalës së rrallë në çdo fshat. Ne duam që përvojën tuaj t’ua jepni edhe të tjerëve. (shih: Letërkëmbimi i Genc Lekës me prof. Androkli Kostallarin, f. 495–529 te libri Genc Leka “Vepra”

    Vepra e  Genc Lekës

    Më 2009 u botua vepra e plotë e Genc Lekës, ku janë përmbledhur poezitë, studimet etnografike, materialet gjuhësore (fjalë e shprehje të mbledhura nga goja e popullit)[1]. E gjithë lënda e librit është gjurmuar, mbledhur dhe sistemuar nga Bedri Blloshmi. Libri u redaktua dhe u pajis me shënime dhe parathënie nga prof. Sadik Bejko.  Lënda gjuhësore në “Veprën” e Genc Lekës zë 181 faqe (313-494) dhe letërkëmbimi i tij me Institutin 34 faqe (495-529). Genc Leka ka mbledhur dhe ka shpjeguar rreth 2000 fjalë e shprehje. Kohë pas kohe ai bënte plotësime e sqarime të reja për kuptimet dhe përdorimet e fjalëve. Dihet se njeriut nuk i bie rasti të bëjë gjithnjë atë punë që do, që ka për zemër, por njeriu duhet gjithnjë ta dojë atë punë që bën. Veçse nuk ndodh gjithnjë kështu. Një pjesë e mbledhësve të fjalës shqipe punën e tyre e kanë ndier më fort si një detyrim administrativ. Për rastin e Genc Lekës mund të them, besoj pa u gabuar, se ai ka lëvruar atë arë që ka pasur më për zemër: arën e gjuhës shqipe e të kulturës popullore shqiptare dhe e ka dashur me gjithë zemër edhe njërën edhe tjetrën. Si redaktor i lëndës gjuhësore të librit, mund të them me bindje të plotë se Genc leka  ka punuar me shumë kujdes e me shumë dashuri, prandaj materialet e tij janë plotësisht të besueshme. Dorëshkrimet origjinale të tij dhe të mbledhësve të tjerë kanë vlerë dokumentare e arkivore. Megjithëse mbi bazën e tyre mund të përgatiten botime të ndryshme, ato ruajnë vlerën e dokumentit origjinal.

    Vlera e fjalës së popullit

    Në vitet 1963-1975, kur Genc Leka ka mbledhur materialet gjuhësore, Instituti ynë kishte ndërmarrë një aksion të madh kombëtar për mbledhjen e fjalës së popullit. Njerëzit më të shquar të gjuhësisë shqiptare kanë theksuar se në gojën e popullit gjenden mijëra e mijëra fjalë të panjohura dhe me vlerë të madhe jo vetëm për ta pasuruar fjalorin e gjuhës e shkrimit, por edhe për studimet gjuhësore. Prof. A. Kostallari dhe bashkëpunëtorët e tij, që po ndërtonin atëherë projektin e një fjalori të ri të gjuhës shqipe, e kishin të qartë se ky fjalor, pa një fushatë kombëtare për mbledhjen e pasurisë leksikore, do të dilte i gjymtë. Fjalorët (jo vetëm të mesmit, po edhe të mëdhenjtë) e gjuhëve me tradita lëvrimi dhe me letërsi të pasur përmbajnë, si rregull, fjalë që dëshmohen në gjuhën e shkrimit, në botime. Në rastin e shqipes gjendja është ndryshe. Nga përvoja ime mund të them se një numër jo i vogël fjalësh të “Fjalorit të gjuhës shqipe” (FGjSh 1954) nuk dëshmohen në letërsinë e vjelë për kartotekën. Ato janë vetëm fjalë fjalorësh, d.m.th. FGjSh i ka marrë nga Kristoforidhi, nga Bashkimi, nga N. Gazulli, nga P. Tase e nga mbledhës të tjerë të fjalës shqipe, që janë mbështetur kryesisht te gjuha e folur. Pra, shumë fjalë të fjalorëve nuk kanë hyrë ende në gjuhën e shkrimit, ndërsa fjalët e gjuhës së shkrimit deri në vitet ’70 përgjithësisht kanë hyrë në “Fjalorin e gjuhës së sotme shqipe” (1980), kuptohet kur përmbushnin kriteret leksikografike përkatëse.

    Me këtë sy, me syrin e përfshirjes në fjalorin e ardhshëm, është parë nga sektori i leksikologjisë edhe materiali i Genc Lekës. Atij i është kërkuar të japë shpjegime plotësuese, të gërmojë më thellë për të shkuar te rrënjët e kuptimeve të fjalëve, të bëjë skica e vizatime sqaruese (që ai i ka bërë me mjeshtëri). Dhe disa nga fjalët e Genc Lekës, që ai besonte se mjeshtërit e thesarit gojor të popullit do t’i bënin të vlefshme për gojën e brezave të ardhshëm, vërtet kanë hyrë në “Fjalorin e gjuhës së sotme shqipe” (1980). Po sjell nja dy shembuj. Në FGjSSh gjenden fjalët ALBËR dhe ALBËRISHTË.

    ALB/ËR, ~RA f. sh. f. sh. ~ra,  ~rat 1. Ashkël e hollë, cifël e hollë druri. Albra sëpate.

    2. Lapër, copë lëkure e shqitur. Iu ngrit një albër në dorë.

    3. Cipa e hollë që mbështjell pjellën, ani.

    «Trembet nga një albër trembet nga një punë a nga një vështirësi fare e vogël.

    ALBËRISHT/Ë, -A f. sh. ~a,  ~at. Vendi ku zakonisht çahen drutë me sëpatë dhe ku bien e mblidhen vazhdimisht albra; grumbull albrash në një shesh a në oborr. E kaluan dimrin me albërishtën.

    Për këto fjalë Genc Leka, me kërkesë të A. Kostallarit, që ka ngulmuar shumë për fjalën albër, ka dhënë shpjegime të hollësishme gjatë v. 1971

    [2]. Nuk e di nëse në Kartotekë kjo fjalë është sjellë edhe nga mbledhës të tjerë, por shpjegimet e FGjSSh (1980) duket se janë formuluar sipas shpjegimeve të Genc Lekës.

    Në FGjSSh janë përfshirë për herë të parë edhe fjalët:

    XIBËRRIMË, ~A f. sh. ~a,  ~at. Vend shumë i pjerrët; tokë joprodhuese, xibërrakë.

    XIBËRRISHT/Ë, ~A f. sh. ~a,  ~at. Vend i pjerrët e me tokë të keqe; tokë që nuk prodhon; xibërrakë, xibërrimë.

    Të dyja këto fjalë, me të cilat besoj se sqarohen dhe toponimet Xibërr e Xibërrakë,  gjenden të shpjeguara në materialet e Genc Lekës.

    Genc Leka sjell dhe fjalën tum/e, ~ja me kuptimin “vend i ngritur në formë të rrumbullakët”, që të kujton po këtë fjalë te FGjSh (1954) “Majë kodre a mali pa dru”. Kjo nuk është përfshirë në FGjSSH, por aty gjendet tum/ë, ~a si term i arkeologjisë me kuptimin kodërvarr (italisht tumulo). Ndoshta fjala tume nuk ka të bëjë me italishten tumulo dhe me këto të dhëna mund të përfshihet përsëri në fjalorin shpjegues të shqipe.

    Fjalori i Genc Lekës qëndron me meritë përkrah fjalorëve të mbledhësve të tjerë të zellshëm të fjalës shqipe, të cilëve gjuhësia shqiptare u detyrohet shumë. Lënda e tij kam përshtypjen se nuk është skeduar e gjitha në KLSH. Materialet e mbledhësve të fjalës shqipe e fitojnë vlerën e tyre të vërtetë vetëm kur radhiten së bashku në skedarët e kartotekës dhe plotësojnë njëra-tjetrën me hollësitë e kuptimeve e të përdorimeve dhe me të dhënat për shtrirjen gjeografike. Të vështruara kështu së bashku ato rivlerësohen dhe nga skedarët e KLSH kalojnë nëpër faqet e fjalorëve, bëhen pasuri e përbashkët, e të gjithëve. Genc Leka me materialet e tij të pasura ka sjellë një ndihmesë të çmuar për njohjen më të plotë të visareve të gjuhës e të kulturës sonë popullore./albspirit.com

                                                                                                                 

    [1] Genc Leka, “Vepra”. Redaktoi, pajisi me shënime dhe parathënie: Sadik Bejko. Botimet “Almera”, Tiranë, 2009, 558 f.

    [2] Në letrën drejtuar A. Kostallarit lidhur me këtë fjalë, Genc Leka jep shpjegimet e sqarimet e mëposhtme  për kuptimet dhe përdorimet e saj:

    Për fjalën e parë álbër, dua të theksoj se përdoret me kuptimin cifël, çikël, siç shkruani edhe ju, por në këtë zonë, e konkretisht në Bërzeshtë, përdoret me kuptimin áshkël, pjesëz druri që del nga të rënit e sëpatës shumë herë në një vend, ku ka një nyç të fortë. Kurse kur pritet (shkurtohet) druri, pjesët që dalin nga sëpata quhen buláshka. Pra, kuptohet se álbërat janë së më të vogla dhe më të imëta se buláshkat. Ato përdoren për të ndezur zjarrin në fillim (si pjesë që marrin flakë menjëherë, ngaqë janë të holla), kur këto janë të thata. Theksoj se fjala álbër nuk përdoret për rastin cifël guri a diçka tjetër. Vendi ku çahen drutë me sëpatë, tek i cili qëndron një tjetër dru i fortë me kllápë për të mbështetur drurët e tjerë që do të shkurtohen apo çahen, si edhe për të mos rënë sëpata në tokë quhet albërishte, sepse aty vazhdimisht nga çarja e druve bien álbëra. Kurse kur drutë priten me sharrë (shkurtohen), ose edhe kur çahen për dërrasa, nuk kemi álbëra, por miell sharre (tallásh, siç quhet në terminologjinë e sharrave, shën. im).

    Shembuj: 1) Dil nga lëmi dhe na merr ndonjë álbër të thatë, sa të ndezim zjarrin. 2) Prej një álbëre trembesh ti? 3) Nuk kalon dimri vetëm me albërishtën, mor bir, jo! (D.m.th. dimri kërkon shumë dru e jo mbeturinat e druve që janë çarë e djegur herë mbas here). (Sipas bisedës me G. Lekën, mars 1971).

    Por dua të theksoj se fjala álbër ka edhe një kuptim tjetër, që mendoj se ia vlen ta përmend, ndonëse përdoret pak rrallë. Quhet álbër ajo cipa e hollë që mbështjell viçin e sapolindur. Lopa, fill mbas lindjes, duke nxjerrë edhe një britmë (pállje) të mbytur, e lëpin viçin dhe me gjuhë ia heq álbërën, me qëllim që viçi të ngrihet sa më parë për të pirë qumësht (kulloshtër). Për ta lehtësuar këtë veprim që bën lopa, mbi trupin e viçit hedhim një dorë kripë, sidomos kur lopa e ka lindjen e parë. Pra, álbërën lopa e ha gjatë lëpirjes dhe viçit i krijon frymëmarrjen e lirë, si edhe një farë ngrohtësie. Shembull: Tashti po i heq álbërën, pastaj do të ngrihet. (N. Leka, qershor 1971, Bërzeshtë). Po kjo fjalë përdoret edhe për kafshët e tjera (dhen, dhi etj.). Me álbër, thotë biseduesja, është e mbështjellë edhe fëmija kur lind. Raste të tjera të përdorimit të kësaj fjale nuk kam hasur deri tani në bisedat e lira me njerëzit.

    ObserverKult

    Lexo edhe:

    EMIL LAFE: NJË “MËKAT” I ASDRENIT

  • Ish-presidenti François Hollande bie pre e një grabitjeje, dy të arrestuar

    Ish-presidenti François Hollande bie pre e një grabitjeje, dy të arrestuar

    Një ish-president është bërë viktimë e një grabitjeje. Bëhet fjalë për ish presidentin francez François Hollande. Siç shkruan Le Figaro, banesa në Paris ku jeton Hollande dhe partnerja e tij Julie Gayet u grabit më 22 nëntor.
    Lajmi u konfirmua edhe nga rrethi i deputetit socialist, ku një mik i paidentifikuar citohet të ketë thënë: “Grabitja pati pak pasoja falë ndërhyrjes së policisë”. Sipas BFMTV, e cila e publikoi e para lajmin, një orë dore ishte midis sendeve të vjedhura.
    Menjëherë pas ngjarjes, u hap një hetim për vjedhje nga grup i organizuar. Dy persona të dyshuar në lidhje me ngjarjen u arrestuan, më pas u akuzuan dhe u vendosën në paraburgim më 28 nëntor. Po sipas medias franceze, bëhet fjalë për dy burra të lindur në dhjetor 1994 dhe në shkurt 1995 në Algjeri. Ora e vjedhur u gjet pas kontrollit.
    Por nuk jepen më shumë detaje lidhur me këtë.

  • Majk me projekt të ri, shihet në një set xhirimi misterioz

    Majk me projekt të ri, shihet në një set xhirimi misterioz

    Showbiz E Premte, 28 Nëntor 2025 19:08
    Majk ka ndezur menjëherë kuriozitetin e fansave të tij, pasi publikoi një foto bardhe-e-zi nga një set xhirimi, duke lënë të kuptohet se diçka e madhe po vjen shumë shpejt. Në imazh shihet një ambient i gjerë industrial me tavane të larta, një ekip i pozicionuar pranë një veture luksoze dhe një monitor profesional filmik që tregon se skena po realizohet me seriozitet të plotë.
    Reperi mjaftohet vetëm me dy fjalë “Së shpejti”, duke e lënë publikun të spekulojë nëse bëhet fjalë për një videoklip të ri, një bashkëpunim të shumëpritur apo një projekt krejtësisht surprizë.

    Majk nuk ka zbuluar asgjë më shumë, atmosfera në set dhe ekipi i angazhuar tregojnë se fansat mund të presin diçka me produksion të madh.

  • Conference League: Vargjet e këngës patriotike “Mora fjalë” oshëtijnë në Fadil Vokrri (VIDEO)

    Conference League: Vargjet e këngës patriotike “Mora fjalë” oshëtijnë në Fadil Vokrri (VIDEO)

    27 Nëntor 2025

    21:20

    Telesport

    Të dy grupet e tifozëve të Shkëndisë dhe Dritës, këndojnë së bashku “Mora Fjalë” në Fadil Vokrri të Prishtinës. Nesër është Dita e Pavarësisë dhe Dita e Flamurit në Shqipëri dhe sigurisht kjo ndeshje e pabesueshme historike mes dy klubesh shqiptare në Conference League duket kartolina më e bukur.
    VIDEO