Në një analizë të thelluar për ‘Syrin e Botës’, ish-ambasadori dhe njohësi i shquar i gjeopolitikës, Roland Bimo, ka zbërthyer me detaje situatën komplekse ndërkombëtare, duke filluar nga marrëdhëniet historike SHBA-Rusi e deri tek tensionet aktuale që po riformatojnë aleancat globale. Bimo ofroi një perspektivë realiste dhe shpeshherë shqetësuese mbi luftën në Ukrainë, rolin e administratës Trump dhe të ardhmen e pasigurt të Europës.
Një nga pikat kyçe të diskutimit ishte retrospektiva historike e marrëdhënieve midis Uashingtonit dhe Moskës. Bimo theksoi se, ndryshe nga perceptimi i zakonshëm, SHBA dhe Rusia (apo ish-Bashkimi Sovjetik) kanë pasur periudha të gjata bashkëpunimi pragmatik, veçanërisht në kontrollin e armëve bërthamore përmes traktateve si INF dhe START. Kjo histori bashkëpunimi, sipas tij, kontraston ashpër me situatën aktuale, ku kanalet diplomatike duket se janë bllokuar, por jo plotësisht të mbyllura, sidomos kur bëhet fjalë për interesa strategjike madhore.
Fokusi kryesor i intervistës u zhvendos tek konflikti në Ukrainë, ku Bimo hodhi dritë mbi anën e errët të ndihmave financiare. Ai ngriti shqetësimin e madh për korrupsionin masiv në Kiev, duke përmendur skandalet e fundit dhe akuzat ndaj rrethit të ngushtë të Presidentit Zelensky. Sipas diplomatit, SHBA po përdor kartën e korrupsionit si një mjet presioni ndaj Ukrainës për të pranuar realitetin e vështirë në terren, ndërkohë që Europa vazhdon të insistojë në vazhdimin e luftës.
Kjo divergjencë mes SHBA-së dhe Europës u cilësua si një ‘çarje tragjike’ për Perëndimin. Bimo analizoi Strategjinë e Sigurisë Kombëtare të SHBA-së, duke nënvizuar se Uashingtoni tashmë e sheh lidershipin aktual europian si problematik dhe po kërkon një ‘korrigjim trajektoreje’, që në gjuhën diplomatike përkthehet si ndryshim regjimesh në favor të forcave patriotike. Lidhur me të ardhmen e konfliktit, parashikimi i zotit Bimo ishte i qartë dhe i prerë: nuk do të ketë marrëveshje paqeje klasike. Për shkak të ngërçeve kushtetuese si në Ukrainë ashtu edhe në Rusi lidhur me territoret, zgjidhja e vetme e mundshme mbetet një ‘konflikt i ngrirë’ sipas modelit korean.
Ai argumentoi se negociatat diplomatike shpesh shërbejnë thjesht për konsum publik, ndërsa vendimet reale merren në fushëbetejë. Së fundmi, biseda preku edhe rishpërndarjen e fuqisë globale, ku u evidentua bashkëpunimi në rritje midis Rusisë dhe Kinës, veçanërisht në rajonin strategjik të Arktikut, dhe qasja e re, më pak ideologjike e administratës Trump ndaj Kinës, duke sinjalizuar një epokë të re pragmatizmi në marrëdhëniet ndërkombëtare.









