Lajmidites.com

Tag: vdekja

  • Ishte në koncert në Bolognia, detaje nga vdekja para kohe e Shpat Kasapit

    Ishte në koncert në Bolognia, detaje nga vdekja para kohe e Shpat Kasapit

    Zbardhen detaje nga vdekja e papritur e këngëtarit të njohur të muzikës shqiptare Shpat Kasapi.
    Mësohet se Kasapi ishte në një koncert në Bologna, teksa nuk u ndje mirë dhe më pas ndërroi jetë. Dyshohet se shkak është bërë ataku në zemër.
    Artisti dibran, i cili prej më shumë se dy dekadash ishte një nga emrat më të dashur të skenës shqiptare, nuk ka arritur t’i mbijetojë sulmit kardiak, ndonëse nuk raportohej të kishte pasur probleme të mëparshme shëndetësore.

  • “A e keni zili?”/ Fjalimi brilant i Viktor Hygoit në varrimin e Balzakut

    “A e keni zili?”/ Fjalimi brilant i Viktor Hygoit në varrimin e Balzakut

    Viktor Hygo dhe Honore de Balzak

    Më 18 gusht të 1850 u nda nga jeta në moshën 51-vjeçare shkrimtari, dramaturgu, kritiku letrar dhe i artit, eseisti, gazetari dhe botuesi i shquar francez Honoré de Balzac (Onore de Balzak). Me këtë rast, gazeta “Le Siècle” ka botuar, të enjten e 22 gushtit 1850, në faqen n°2, fjalimin brilant të mbajtur nga shkrimtari dhe politikani i shquar francez, Victor Hugo (Viktor Hygo), në momentin e varrimit të Balzacut, të cilin, Aurenc Bebja, nëpërmjet Blogut “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar:

    Lexojeni më poshtë fjalimin:

    “Zotërinj,

    Njeriu që zbriti në këtë varr ishte një nga ata për të cilët, dhimbja publike mban kortezh. Në kohërat në të cilat ndodhemi, të gjitha trillimet janë zhdukur. Tani, sytë janë fiksuar jo më mbi kokat që mbretërojnë, por mbi ato që mendojnë dhe i gjithë vendi dridhet kur njëra prej këtyre kokave zhduket. Sot, zija popullore është vdekja e njeriut të talentuar; zija kombëtare është vdekja e njeriut gjenial.

    Zotërinj, emri i Balzacut do të përzihet me gjurmën e ndritshme, që epoka jonë do të lërë në të ardhmen.

    Z. Balzac ishte pjesë e asaj gjenerate të fuqishme shkrimtarësh të shekullit të XIX-të, të cilët erdhën pas Napoleonit, ashtu si plejada e shekullit të XVII-të erdhi pas Richelieut, — sikur, gjatë zhvillimit të civilizimit, të ketë pasur një ligj i cili ka bërë që dominuesit e shpatës të pasoheshin nga dominuesit e mendjes.

    Z. Balzac ishte një nga të parët ndër më të mëdhenjtë, një nga më të lartët ndër më të mirët. Nuk është këtu vendi për të thënë gjithçka që përfaqësonte kjo mendje e shkëlqyer dhe sovrane. Të gjithë librat e tij formojnë vetëm një libër, një libër të gjallë, të ndritshëm, të thellë, në të cilin mund të shohim që vjen dhe shkon, ecën dhe lëviz, nuk e di me diçka frikësuese dhe të tmerrshme të përzier me realen, i gjithë civilizimi ynë bashkëkohor; libër i mrekullueshëm të cilin poeti e ka titulluar komedi dhe që mund ta kishte titulluar me të drejtë histori, i cili merr të gjitha format dhe të gjitha stilet, i cili tejkalon Tacitusin dhe që shkon deri te Suétone, i cili përshkon Beaumarchais dhe që shkon deri te Rabelais; libër i cili është vëzhgim por edhe imagjinatë; që vë në pah të vërtetin, intimin, borgjezin, të parëndësishmin, materialin (lëndën); dhe që herë pas here, përmes realiteteve të papritura dhe të copëtuara, papritmas zbulon idealin më të errët dhe më tragjik.

    Pa dijeninë e tij, pavarësisht nëse i pëlqen apo jo, pavarësisht nëse pajtohet me të, autori i kësaj vepre të jashtëzakonshme dhe të çuditshme bën pjesë në racën e fortë të shkrimtarëve revolucionarë. Balzacu shkon drejt e në pikë. Ai e sfidon shoqërinë moderne ballë për ballë. Ai zbulon diçka tek të gjithë, disave iluzionet, të tjerëve shpresën, disave të qarat, të tjerëve maskën. Ai gjurmon vesin, analizon pasionin. Ai gërmon dhe heton njeriun, shpirtin, zemrën, brëndësinë, trurin, humnerën që secili ka në vetvete. Dhe, nëpërmjet dhuntisë së natyrës së tij të lirë dhe të fuqishme, nëpërmjet privilegjit të zgjuarsive të kohës sonë që, duke parë nga afër revolucionet, shohin më mirë fundin e njerëzimit dhe kuptojnë më mirë Providencën, Balzac-u del në pah i buzëqeshur dhe i qetë nga këto studime të frikshme të cilat prodhuan melankolinë te Molière dhe mizantropinë te Rousseau.

    Kjo është ajo që ai bëri mes nesh. Kjo është puna që ai na lë, një punë e lartë dhe e qëndrueshme, një grumbull i ngurtë vendesh prej graniti, një monument! Një vepër nga maja e së cilës, tashmë do të shkëlqejë fama e tij. Njerëzit e mëdhenj krijojnë piedestalin e tyre; e ardhmja kujdeset për statujën.

    Vdekja e tij mpiu Parisin! Që prej disa muajsh, ai ishte kthyer në Francë. Duke e ndjerë se vdekja po afronte, ai dëshiroi të shihte sërish mëmëdheun, ashtu si një ditë para një udhëtimi të madh, kur vijmë për të puthur nënën tonë!

    Jeta e tij ishte e shkurtër, por e mbushur; e mbushur më shumë me vepra sesa ditë!

    Fatkeqësisht! ky punëtor i fuqishëm dhe kurrë i lodhur, ky filozof, ky mendimtar, ky poet, ky gjeni, jetoi mes nesh duke bërë një jetë stuhish, luftimesh, grindjesh, përballjesh, e zakonshme, në të gjitha kohërat, për të gjithë njerëzit e mëdhenj. Sot, ai gjendet në paqe. Ai u largohet kontestimeve dhe urrejtjeve. Po në këtë ditë, ai hyn në lavdi dhe në varr. Do të shkëlqejë tani, mbi të gjitha këto re që janë mbi kokat tona, midis yjeve të atdheut!

    Të gjithë ju që jeni këtu, a nuk jeni të tunduar ta keni zili?

    Zotërinj, sido që të jetë dhimbja jonë në prani të një humbje të tillë, le t’i pranojmë këto katastrofa. Le t’i pranojmë ashtu siç janë me dhembshurinë e tyre. Ndoshta është mirë, ndoshta është e nevojshme, në një epokë si e jona, që herë pas here një vdekje e madhe tu komunikojë shpirtrave që gllabërohen nga dyshimet dhe skepticizmi një lëkundje (tronditje) fetare. Providenca e di se çfarë bën kur e vendos popullin ballë për ballë me misterin suprem, duke i dhënë atij mundësinë të meditojë për vdekjen, që është njëkohësisht barazia dhe liria e madhe.

    Providenca e di se çfarë bën sepse është më e larta nga të gjitha mësimet. Nuk mund të ketë veçse mendime të errëta dhe serioze në të gjitha zemrat kur një mendje e shkëlqyer hyn me madhështi në jetën tjetër! Kur njëra prej këtyre qenieve e ngritur shumë lart mbi turmën me krahët (fletët) e dukshëm prej gjeniu, papritmas, hap këto krahë të tjerë që ne nuk i shohim dhe zhytet në të panjohurën!

    Jo, nuk është e panjohura! Jo, e kam thënë tashmë në një rast tjetër të dhimbshëm dhe nuk do të lodhem kurrë ta përsëris, jo, nuk është nata (ërrësira), por drita! Nuk është fundi, por fillimi! Nuk është asgjësia, por përjetësia ! A nuk është e vërtetë, të gjithë ju që më dëgjoni? Arkivole të tilla demonstrojnë pavdekësinë. Në prani të disa të vdekurve të shquar, i ndiejmë më qartë fatet hyjnore të kësaj inteligjence që përshkon tokën, për të vuajtur dhe për të pastruar veten e saj dhe të cilën ne e quajmë njeri dhe themi se është e pamundur, që ata që kanë qenë gjeni gjatë jetës së tyre, të mos jenë shpirtra pas vdekjes së tyre! (Duartrokitje të fuqishme.)” 

    ObserverKult

    Lexo edhe:

    JULIETTE DROUET, GRUAJA QË SAKRIFIKOI GJITHÇKA PËR VICTOR HUGON

  • Vdekja e shqiptarit në Itali/ Kush është autori i dyshuar! Gjykata e lë në arrest shtëpie

    Vdekja e shqiptarit në Itali/ Kush është autori i dyshuar! Gjykata e lë në arrest shtëpie

    Detaje të reja kanë dalë në dritë nga ngjarja e regjistruar pak ditë më parë në Itali ku një i ri shqiptar, Leonardo Fiorini, vdiq tragjikisht nën dyshimet se u shty nga ballkoni nga një miku i tij.

    Sipas mediave vendase, autori është David Stojanovic 25-vjeç, i cili punonte si shitës në një dyqan në qendër të kryeqytetit.
    Të dy jetonin në Isola Liri, në provincën e Frosinones, përpara se të transferoheshin përkohësisht me punë sezonale në kryeqytet. Ai e njihte mirë Leonardo Fiorinin, 27 vjeç, vdekja e të cilit është nën hetim për vrasje dhe aktualisht autori është në arrest shtëpiak, në pritje të një seance dëgjimore për vërtetimin e fajësisë.
    Krimet për të cilat akuzohet Stojanovic datojnë që nga mbrëmja e 13 nëntorit, teksa në dhomë u gjet edhe një sasi e vogël droge.
    Dy miqtë jetonin në një B&B në Via di San Calepodio, në lagjen Monteverde të Romës. Autori ka mohuar autorësinë e ngjarjes, duke thënë se ishte aksident fatkeq.

    në, duke marrë me qira një dhomë së bashku. Hetuesit po hetojnë se çfarë ndodhi mbrëmë, kur Fiorini ra nga ballkoni i katit të tretë dhe vdiq. Karabinierët gjetën drogë, konkretisht kanabis, në apartament.
    Fqinjët ngritën alarmin për një grindje të vazhdueshme, oficerët e karabinierëve nga Compagnia di San Pietro mbërritën në apartament dhe po hetojnë incidentin, të koordinuar nga Zyra e Prokurorit.
    Por çfarë ndodhi para se Fiorini të binte nga kati i tretë? Pse po grindeshin dy miqtë? Cili ishte motivi pas incidentit?
    Këto janë vetëm disa nga pyetjet që hetuesit do të duhet t’u përgjigjen. Fiorini ra nga disa metra lartësi dhe vdiq në asfalt dhe për fat të keq, asgjë nuk mund të bëhej për t’i shpëtuar jetën. Teoria është se 25-vjeçari i akuzuar për vrasje mund ta ketë shtyrë atë drejt dritares, duke bërë që ai të binte. Kur mbërritën ndihmësit mjekësorë, Leonardo ishte tashmë i vdekur.

  • Ende mister vrasja e 51-vjeçares në Napoli, kishte denoncuar më parë një burrë për përndjekje

    Ende mister vrasja e 51-vjeçares në Napoli, kishte denoncuar më parë një burrë për përndjekje

    Vdekja misterioze e Nunzia Cappitelli në Napoli, Itali, mbetet ende e paqartë.

    51-vjeçarja u gjet në dysheme në apartamentin e saj me një plagë në pjesën e pasme të kokës dhe pranë saj ndodhej një shishe qelqi e thyer. Plaga mund të përputhet me një rënie aksidentale, ndoshta pas një sëmundjeje të papritur, por edhe me një shtytje të fortë gjatë një grindjeje. Asnjëra pistë nuk është përjashtuar. Dyert e apartamentit ishin të mbyllura, por sipas hetuesve dera mund të hapej lehtësisht edhe nëse nuk ishte kyçur siç duhet. Nuk ka shenja vjedhjeje, as prova që dera të ketë qenë patjetër e siguruar pas hyrjes ose daljes së fundit të gruas.
    Përveç partnerit 21-vjeçar, i cili e gjeti trupin bashkë me një fqinj, në dosjen e denoncimeve të viktimës ndodhet edhe një burrë tjetër, më i moshuar, të cilin ajo e kishte raportuar për ndjekje. Ky person, megjithëse nuk lidhet drejtpërdrejt me vendin e ngjarjes, por mbetet në sfond të hetimeve. Autopsia, që do të kryhet në fillim të javës, pritet të përcaktojë nëse vdekja ka ardhur nga një sëmundje e papritur apo nga një akt i dhunshëm. Vetëm pas këtij akti pritet të qartësohet drejtimi i mëtejshëm i hetimeve. Para shtëpisë së bllokuar nga policia, sot u vendosën lule dhe një shënim: “Për të dashurën Nunzia, lutemi për ty.”Prifti i zonës, Don Pasquale Fioretti, tha se gruaja ishte e rezervuar dhe shpesh e vetmuar, por herë pas here ndalonte në kishë. Ai e ka parë për herë të fundit të premten e kaluar dhe sipas tij “Dukej mirë dhe u përshëndetëm.”

    Top Channel

  • “Vdekja le të presë”, filmi i fundit i Margarita Xhepës shfaqet premierë në Pogradec/ Zyliha Miloti e përlotur: Rinia duhet t’i shohë skenat prekëse

    “Vdekja le të presë”, filmi i fundit i Margarita Xhepës shfaqet premierë në Pogradec/ Zyliha Miloti e përlotur: Rinia duhet t’i shohë skenat prekëse

    Artistët ikonë të kinemasë shqiptare vijnë me skena të forta e ndjeshmëri të lartë në filmin “Vdekja le të presë”, i shfaqur premierë në qytetin e Pogradecit.

    Premiera e filmit “Vdekja le të presë”, e regjisorit Edmond Topi u shfaq së fundi në qytetin e Pogradecit, aty ku lindi dhe u xhirua pjesa më e madhe e filmit .

    Pjesë e kastit të filmit, janë artistët ikonë si Reshat Arbana, Tinka Kurti, e ndjera Margarita Xhepa, Luftar Paja, Mehdi Malka, Zyliha Miloti etj.

    Regjisori Edmond Topi shprehet se “pleqëria nuk është stacioni i fundit i njeriut për t’u larguar, por është një nga stacionet ku ai duhet të jetojë dhe të vazhdojë të kontribuojë në jetën e tij dhe jetën e shoqërisë”.

    Mes emocionesh të shumta dhe me lot në sy, Zyliha Miloti thotë se filmi përmban skena shumë të forta dhe me ndjeshmëri të lartë.

    Aktorja, Zyliha Miloti shprehet se e emocionuar dhe e përlotur: “Është mrekulli. Një mrekulli që të paktën rinia duhet të shohë. Pashë edhe reagimin e spektatorëve, kishte momente shumë prekëse, skena shumë prekëse”.

    Ema Andrea në rolin e ministres foli për emocionet e gjata në skenë. Gjithashtu rrëfeu edhe pak për rolin e fundit të Margarita Xhepës.

    “Më vjen mirë që kolosët e kinemasë morën duartrokitjet e merituara në Pogradec dhe kam kujtime të paqta me zonjën Margarita. Ka qenë i gjithë brezi i këtyre, i disiplinuar, janë shkollës për të punuar me ta. Lum kush e ka fatin të punojë pranë tyre”, tha aktorja Ema Andrea.

    “Vdekja le të presë” është pjesa e dytë e filmit “ Yjet e së ardhmes”, ndërsa pas premierës të kryer pak kohë më parë në kryeqytet filmi do të bëjë turin e tij në të gjithë vendin, por pikënisja ishte qyteti ku mori jetë kjo vepër artistike.

    Për më shumë klikoni më videon më poshtë:

    ObserverKult

    Lexo edhe:

    ISMAIL SYLA: TOKA, DHEU, BALTA

  • Filmi “Dhe vdekja le të presë”, publiku duartroket prodhimin kinematografik me regji të Edmond Topit 

    Filmi “Dhe vdekja le të presë”, publiku duartroket prodhimin kinematografik me regji të Edmond Topit 

    Pogradeci u kthye në skenën e një premiere të madhe kinematografike me Filmin “Dhe vdekja le të presë”. Me regji të Edmond Topit, ky film u shfaq për herë të parë para publikut pogradecar, pikërisht aty ku edhe u xhirua.
    Salla u mbush me artdashës, qytetarë, aktorë e personalitete, në një pritje masive dhe tepër emocionuese edhe për faktin se shumë prej banorëve të qytetit ishin pjesë e xhirimeve, duke e bërë këtë premierë më personale për publikun.
    Regjisori Edmond Topi, aktorja e mirënjohur Zyliha Miloti dhe Ema Andrea, u shprehën të prekur nga pritja e jashtëzakonshme e publikut.

    Moment prekës i mbrëmjes ishte edhe mungesa e Margarita Xhepes, e cila ishte pjesë e kastit.
    “Dhe vdekja le të presë” bashkon një kast të jashtëzakonshëm aktorësh shqiptarë si: Reshat Arbana, Zyliha Miloti, Tinka Kurti, Margarita Xhepa e shumë të tjerë./vizionplus.tv

  • Vdekja dhe panteoni moral virtual

    Vdekja dhe panteoni moral virtual

    Nga Ben Andoni
    Vdekja e ish-kryeministrit shqiptar Fatos Nano ka sjellë në një linjë të gjatë homazhesh njerëz pa fund të thjeshtë, kolegë, të afërm, politikanë të dy krahëve dhe diplomatë. Në një linjë protokolli të kuruar, shteti shqiptar, sidomos Ekzekutivi i z. Rama dhe njerëzit përgjegjës, kanë treguar në nderimin funebër të këtij lloji, ashtu si edhe në samite ndërkombëtare shumë klas në organizime. Por, kur vjen puna për momentin e vendprehjes së përjetshme, ku trashëgimia e shtetit është e shtresëzuar dhe mbart organizime të strukturave në kohë të ndryshme, atëherë puna çalon. Personalitetet shqiptare, sidomos ato pas viteve ’90, janë të shpërndarë në qytete dhe parcela të ndryshme në hapësira funebre që duhet thënë se në vendin tonë nuk i shkojnë si duhet asaj që ne mendojmë dhe dëshirojmë për respektin publik. Është momenti për një Panteon, por më shumë një hapësirë dedikuar individëve të shquar dhe, kjo kërkesë e stërpërsëritur, gjithnjë ngre krye në momentet kur kemi vdekje të personaliteteve të fushave të ndryshme dhe ku pyetja e natyrshme që lind është: Ku do të prehet?!
    Një Panteon apo më saktë “vend i nderuar” përbën një hapësirë të spikatur në një varrezë civile, e cila jo thjesht ofron hapësirën e nevojshme dhe të respektuar për të ndjerin, por krijon një parametër ngushëllimi dhe qetësie për të afërmit dhe miqtë. Ai vend shërben edhe si një pjesë që mund të ndihmojë trashëgiminë historike dhe kulturore, por si edhe një vend evokimi, ku bashkëkohësit shikojnë dhe përsiasin për destinin natyral të çdo individi. Nga ana tjetër, mirëmbajtja e kësaj hapësire prej bashkëkohësve, në kohë, pushtete dhe periudha të ndryshme tregon cilësinë e aspektit moral të një shoqërie dhe respektin ndaj historisë së saj. Dhe, më shumë akoma, shërbejnë dhe si një muze i hapur, ku arkitektura, historia dhe sublimiteti të mësojnë dhe të grishin për të gjykuar dhe medituar.
    Shqipëria e ka një të tillë por që është jashtëzakonisht i pa kuruar dhe tejet konfuz në kodrat e Liqenit Artificial, ku në pak metra katror prehen vëllezërit Frashëri, Faik Konica, Mit’hat Frashëri, ushtarët britanikë të rënë në kohën e Luftës së Dytë Botërore dhe pak më tutje, armiqtë e tyre të betuar ushtarët e rënë në Shqipëri të Wermaht-it. Paradokse të imagjinueshme, por që i bashkon një e vërtetë e madhe: Destini është natyror, një dhe i vetëm dhe quhet “Vdekje”.
    Mirëkuptimi për një Panteon i të gjithë figurave në vend, si edhe caktimi i një zone specifike, e cila është e respektuar dhe e mirëmbajtur, jo thjesht i jep dinjitet kujtimit të të ndjerit por përbën edhe një aspekt themelor të shumë traditave kulturore dhe fetare. Deri më tani, ne e kemi bërë deridiku me Varrezat e monarkëve dhe të Dëshmorëve, por jo personaliteteve që kanë përjetuar me ne dhe kontributi i të cilëve është i prekshëm dhe ka ndihur aq shumë mbi shoqërinë.
    Vdekja e Nanos dhe ceremonia e tij, megjithëse jashtëzakonisht e kuruar, i mungon ai momenti i prehjes, post-mortuam, atë që na bën ta kujtojmë pafundësisht jo thjesht të ndjerin, por një kohë të tërë, e cila nuk do të kthehet më. Është apeluar vazhdimisht se një panteon apo një vend nderimi përbën një burim historike të paçmuar, pasi na ofron lirisht edhe njohuri të tjera mbi zakonet shoqërore të së kaluarës (përmes evokimit të figurave), si edhe aspekte nga ngjarjet dhe jeta e njerëzve që ndërtuan komunitetin tonë. E në rast se mbishkrimet në gurët e varreve dhe dizajnet e monumenteve bëhen si duhen, ato përshfaqin dhe një lloj respekti për historinë dhe prejardhjen e individëve dhe kohët që përfaqësuan. (Javanews)
     
     
     

  • Shёn Nënë Tereza në përkujtim të atyre që na thanë lamtumirë: Vdekja ёshtё kthim në shtëpinë e Atit Qiellor

    Shёn Nënë Tereza në përkujtim të atyre që na thanë lamtumirë: Vdekja ёshtё kthim në shtëpinë e Atit Qiellor

    Jeta na është dhuruar për të kërkuar Zotin, Vdekja për ta gjetur, Amshimi për ta shijuar për gjithmonë. Nënë Tereza: Vdekja nuk është tjetër, veçse vazhdimi i jetës, plotësim i jetës. Është trupi i njeriut, që dorëzohet. Por zemra dhe shpirti i tij jetojnë në amshim. Nuk vdesin..
    Mё 2 nёntor përkujtojmë të gjithë besimtarët e vdekur, Kisha, shtegtare mbi tokë jeton dhe shpreh, përmes Liturgjisë Shenjte, hallkën shpirtërore që e bashkon me Kishën qiellore. Kremtimet fetare të këtyre ditëve na ndihmojnë të thellojmë dy nga të vërtetat themelore të fesë së krishterë që besojmë: “Shoqërinë e Shenjtërve dhe të ngjallurit e korpit”.

    Jeta na është dhuruar për të kërkuar Zotin,Vdekja për ta gjetur,Amshimi për ta shijuar për gjithmonë.

    Nё kёtё ditё veçantё qё pёrkujtojmё tё vdekurit dhe i lutemi Zotit tё Jetёs sё Amshuar pёr ta, duam t’i kujtojmë fjalёn e Shenjtës shqiptare, Ganxhe Bojaxhiut – Nёnё Terezёs, e cila ndërroi jetë më 5 gusht 1997, mbi “Vdekjen”, qё sipas mёsimit tё krishterë ёshtё kthim në shtëpinë e Atit Qiellor, siç e priste edhe shenjtja shqiptare që kur ishte gjallë:

    “Vdekja – thoshte Nënë Tereza – është kthim në shtëpi; e megjithatë, njerëzit kanë frikë nga ç’mund t’u ndodhë e, atëherë, nuk duan të vdesin. Nëse nuk e shohim vdekjen si mister, atëherë kemi frikë të vdesim. Ekziston edhe brerja e ndërgjegjes: ‘Ndoshta mund të bëja diçka më të mirë’.
    “Gati gjithmonë, njeriu vdes ashtu siç ka jetuar.
    Vdekja nuk është tjetër, veçse vazhdimi i jetës, plotësim i jetës. Është trupi i njeriut, që dorëzohet. Por zemra dhe shpirti i tij jetojnë në amshim. Nuk vdesin.
    Çdo fe beson në amshimin, në një jetë tjetër. Kjo jetë nuk ka ndonjë fund të përcaktuar: ata, që besojnë se jeta mbaron përgjithmonë, e kanë frikë vdekjen. Nëse këtyre njerëzve do t’u shpjegohej mirë se vdekja s’është tjetër, veçse kthim në shtëpinë e Zotit, nuk do të kishin më frikë”.
    (nga “Madre Teresa – meditazioni per ogni giorno dell’anno liturgico”, botuar me kujdesimin e Dorothy S. Hunt nga RCS Libri, 2003 (edicioni Tascabili Bompiani))R.SH. / Vatikan

  • Vdekja tragjike e vëllait të mitur të Gjestit, zbardhen detaje nga aksidenti i rëndë, shoku i tij në gjendje kritike

    Vdekja tragjike e vëllait të mitur të Gjestit, zbardhen detaje nga aksidenti i rëndë, shoku i tij në gjendje kritike

    Ka humbur jetën tragjikisht këtë të premte vëllai i fituesit të Big Brother Vip Albania 4, Gjesti.

    Korrespondentja e Top Channel në Kosovë Leonita Bajrami bën me dije se dy persona kanë qenë në motoçikletë, teksa dyshohet se kanë humb kontrollin e mototmjetit dhe janë përplasur me një makinë.
    Top Channel disponon pamje nga vendi i ngjarjes, por për arsye etike nuk do të behën publike.
    Kjo sipas informacioneve të para, teksa hetuesit janë akoma në vendin e ngjarjes dhe po vazhdojnë punën e tyre.
    Vdekja e njërit prej të aksidentuarve, që është vëllai i Gjestit, është konfirmuar në vendin e ngjarjes, ndërsa personi i dytë që ishte në motomjet me të është duke marrë trajtim në Emergjencën e Spitalit Rajonal të Pejës.
    Sipas mjekëve gjendja e tij është e rëndë. Është raportuar që është një person i ndaluar për aksidentin, por sipas policisë një gjë e tillë nuk është e vërtetë deri në këto momente, pasi duhet të pritet për identifikimin e shkaktarëve të aksidentit.

    Top Channel

  • Vdekja në aksident e vëllait të mitur të Gjestit, zbardhen detaje: Shoku i tij në gjendje kritike

    Vdekja në aksident e vëllait të mitur të Gjestit, zbardhen detaje: Shoku i tij në gjendje kritike

    Ka humbur jetën tragjikisht këtë të premte vëllai i fituesit të Big Brother Vip Albania 4, Gjesti.
    Korrespondentja e Top Channel në Kosovë Leonita Bajrami bën me dije se dy persona kanë qenë në motoçikletë, teksa dyshohet se kanë humb kontrollin e mototmjetit dhe janë përplasur me një makinë.
    Kjo sipas informacioneve të para, teksa hetuesit janë akoma në vendin e ngjarjes dhe po vazhdojnë punën e tyre.
    Vdekja e njërit prej të aksidentuarve, që është vëllai i Gjestit, është konfirmuar në vendin e ngjarjes, ndërsa personi i dytë që ishte në motomjet me të është duke marrë trajtim në Emergjencën e Spitalit Rajonal të Pejës.
    Sipas mjekëve gjendja e tij është e rëndë. Është raportuar që është një person i ndaluar për aksidentin, por sipas policisë një gjë e tillë nuk është e vërtetë deri në këto momente, pasi duhet të pritet për identifikimin e shkaktarëve të aksidentit.