Policia e Përmetit ka nisur hetimet pas kallëzimit të një personi, se i kanë vrarë me armë gjaku mushkën.
Sipas policisë Specialistët për Hetimin e Krimeve të Komisariatit të Policisë Përmet referuan materialet në Prokurori, për veprën penale “Keqtrajtim i kafshës”, pasi shtetasi Th. S. ka kallëzuar se ka gjetur në tokën e tij, kafshën e punës (mushkë), të vrarë me armë gjahu.
Punohet për identifikimin e autorit/ëve.
Joni Keta është zgjedhur këtë të martë, më 9 dhjetor, si kreu i Byrosë Kombëtare të Hetimit (BKH), e njohur ndryshe si “FBI-ja shqiptare” e Shqipërisë. Siç bëri me dije drejtuesja e KLP-së Mirela Bogdani, Keta do të drejtojë institucionin për një mandat pesëvjeçar, pa të drejtë rikandidimi, pas marrjes së 11 votave pro dhe asnjë kundër në mbledhjen e Këshillit të Lartë të Prokurorisë (KLP).
Mbledhja e sotme u zhvillua me diskutime mes anëtarëve të KLP-së mbi mënyrën se si duhej të procedohej. Një pjesë e tyre kërkonte që të lexohej relacioni i plotë i Komisionit të Posaçëm që u ngrit në SPAK për të zgjedhur kreun e ri të BKH-së, ndërsa pjesa tjetër mendote se mjafton leximi vetëm i përmbledhjes.
Por për një gjë nuk pati debate, se kush duhet të drejtojë BKH-në.
Keta shërbente më parë si zëvendësdrejtor i BKH-së dhe mori drejtimin e Byrosë që nga shtatori, pas përfundimit të mandatit të Aida Hajnajt. Ai u përzgjedh si drejtuesi më i përshtatshëm pas një procesi rigoroz vlerësimi të kandidatëve, që përfshinte testime fizike, logjike dhe verifikimin e pasurisë. Në garë për drejtimin e BKH-së ishin gjithsej 7 kandidatë, përfshirë prokurorë dhe zyrtarë të lartë të policisë.
BKH-ja është institucioni që mbështet Prokurorinë e Posaçme (SPAK) në hetimet e veprave penale kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar. Oficerët e saj specialë garantojnë zbatimin e ligjit dhe zhvillojnë hetime cilësore për parandalimin, zbulimin dhe goditjen e këtyre veprave.
Joni Keta është ndër oficerët e parë të Byrosë Kombëtare të Hetimit dhe ka pasur një karrierë të gjatë në policinë gjyqësore, duke filluar nga ish-Prokuroria për Krime të Rënda. Në vitin 2024, ai u zgjodh si zëvendësdrejtues i BKH-së dhe njëkohësisht drejtues i komanduar deri në marrjen e detyrës si drejtues i plotë.
Ai është djali i prokurorit Hysen Keta, ish-drejtues i Prokurorisë së Përmetit, dhe i profesoreshës Majlinda Keta, lektore në Departamentin e Filozofisë në Universitetin e Tiranës.
Vendimi i KLP-së u monitorua nga afër edhe nga përfaqësues të Ambasadës Amerikane dhe Bashkimit Europian, duke vënë në dukje rëndësinë e rolit të BKH-së në sistemin e drejtësisë shqiptare.
Një plan i qeverisë Rama për të ngritur qendra emigrantësh në zemër të qyteteve të jugut të Shqipërisë, zona të cilat vuajnë nga shpopullimi masiv, po denoncohet si një politikë zyrtare për “largimin dhe zëvendësimin” e popullsisë vendase.
Sipas denoncimeve, qeveria ka përcaktuar ngritjen e këtyre qendrave në qarqe si Korça, Gjirokastra dhe Vlora, të cilat prej vitesh përballen me plagën e emigracionit masiv. Vendndodhjet e përzgjedhura nuk janë zona të izoluara apo me siguri të lartë, siç ndodh në praktikat e Bashkimit Evropian, por godina publike si spitale, pallate sporti dhe ish-qendra kulture në mes të qyteteve si Korça, Bilishti, Maliqi, Përmeti e madje edhe Pusteci. Në këtë të fundit, numri i emigrantëve që pritet të strehohen thuhet se është pothuajse i barabartë me popullsinë aktuale të bashkisë.
Kjo strategji përshkruhet nga deputeti i PD Ivi Kaso, që ishte i ftuar në një emision televiziv, si një “plan i mirëmenduar” dhe “politikë zyrtare” që synon zëvendësimin demografik. Argumentohet se në vend që të investojë për të frenuar largimin e shqiptarëve, qeveria po i hap dyert vendosjes së emigrantëve në zonat e braktisura. Ky veprim konsiderohet pjesë e një teorie konspirative tashmë të njohur si “largimi dhe zëvendësimi”, e cila, sipas zërave kritikë, tani po gjen zbatim konkret.
Gjatë bisedës Kaso tha se gjithçka është një akt “personal” i kryeministrit, i cili po i “dhuron” qyteteve të jugut paketa me emigrantë, duke injoruar plotësisht organet e vetëqeverisjes vendore që do të mbajnë përgjegjësinë për menaxhimin e situatës.
Ivi Kaso:
Në qoftë se tendenca e vendeve të Bashkimit Evropian është që këto qendra t’i ngrenë në zona super të sigurta, zona në të cilat edhe kur janë ngritur, nuk kanë mundur të shmangin arratisjet, daljet në një përplasje dhunë në një numër të madh, atëherë tendenca ka qenë që t’i nxjerrin krejt jashtë vendit të tyre. Ndërkohë ne, në vende të cilat nuk janë prekur nga flukse, migratore, mu në mes të qyteteve, nëpër spitale, nëpër pallate sporti, nëpër ish-qendra kulture, pra bashkë në mes të qyteteve, ngremë këto qendra pa asnjë lloj mase sigurimi.
Gazetari: I kanë përcaktuar këto?
Ivi Kaso: Po patjetër, i kanë përcaktuar. Dëgjo, jo, i kanë përcaktuar. Pra, jo vetëm që përcaktojnë zona, përveç qarkut të Korçës, që është qarku më i prekur që preket çdo bashki e qarkut të Korçës, edhe në Pustec ngrenë qendër emigrantësh në Pustec, që ka, numri i votuesve në atë zonë, është bashkia më e vogël e vendit, u çojnë edhe njëherë aq sa është popullsia, ua çojnë aty. I çojnë në mes të Korçës, i çojnë në mes të Bilishtit, në mes të Maliqit.
Gazetari: Po ja përplasin në fytyrë shqiptarëve. Pyetja ime është kjo. Ka qenë teori konspirative në 10 vitet e fundit, plani i largim dhe zëvendësim. Mos po implementohet plani për zëvendësimin e shqiptarëve?
Ivi Kaso: Është pjesë e planit. Pjesë e planit.
Gazetari: Pra është zyrtare kjo, është politikë zyrtare. Tani duan të na zëvendësojnë.
Ivi Kaso: Është politikë zyrtare sepse zonat në të cilat presupozohet që të vijnë qarqet e jugut, pra qarku i Korçës, qarku i Gjirokastrës dhe qarku i Vlorës, janë qarqe që plagën më të madhe e kanë imigracionin masiv. Shpopullimi i përditshëm. Unë këtu kam qenë në studion tuaj, këtu te Syri, kur kam denoncuar faktin që Korça për fat të keq është katandisur një qytet me 24.000 banorë, është më pak se gjysma, më pak se gjysma e Astirit e gjithë Korça. Tani, këto qarqe të cilat vuajnë këtë plagë të madhe, ne u sjellim dhe emigrantët atje, me plan që, nesër pasnesër një pjesë e tyre do rrinë, do të mundet të asimilohen, gjë që është krejt për t’u parë sepse asnjëherë këto këto zgjidhje të imponuara…
Një projektvendim i qeverisë për ngritjen e qendrave të reja për emigrantët ka ndezur debate, duke u cilësuar si një “veprim djallëzor” dhe një hap i rrezikshëm që cenon sigurinë kombëtare dhe interesat e qytetarëve. Plani, i cili parashikon shndërrimin e objekteve publike, si spitali i Përmetit dhe ndërtesa në Memaliaj, në qendra akomodimi, konsiderohet si një përpjekje për të përgatitur opinionin publik për hapa me pasoja të rënda për vendin.
Deputeti i PD, Tritan Shehu, deklaroi se këto vendime të qeverisë lidhur me menaxhimin e emigracionit janë “veprime djallëzore” dhe të rrezikshme për interesat kombëtare të Shqipërisë.
Ai u shpreh se këto politika po shkaktojnë pasoja serioze për sigurinë dhe stabilitetin e vendit, duke kritikuar ashpër mungesën e transparencës dhe papërgjegjshmërinë e qeverisë në këtë çështje.
Shehu theksoi nevojën për referendume dhe përfshirjen e opinionit publik për vendime që prekin të ardhmen e kombit shqiptar, duke paralajmëruar se zbatimi i këtyre masave pa konsultim mund të sjellë destabilizim dhe rritje të kriminalitetit në vend.
Tritan Shehu:
“Ndoshta duhet kërkuar, duhet bërë dhe referendume për të bërë ca vendime që lidhen me shumë elementë të rëndësishëm të së ardhmes së kombit shqiptar, të shqiptarëve në tërësi.
Pra këtu kemi unë mendoj, unë them një, një veprim djallëzor, absolutisht, shumë të negativ, i cili duhet të marrë një përgjigje, duhet të marrë një përgjigje të qartë nga, nga opozita jonë, që kemi, unë, unë që ka filluar realisht që është mjaft aktive në, në kundërveprimin ndaj këtij projektvendimi që është shpallur, sepse është projektvendim dhe fakti që shiko, fakti që ata shpallin një projektvendim, pa e mirë akoma, për mua është, tregon që duan të përgatisin opinionin për hapa të rrezikshme në kurriz të opinionit, në kurriz të shqiptarëve.
Kjo është elementi i rëndësishëm. Por duhet që dhe opinioni publik të ndërgjegjësohet. Duhet banorët e Përmetit ta kuptojnë se spitali duhet të jetë spital.
Nuk mund të jetë spitali, gjysëm spital dhe gjysëm qendër emigracioni.
Memaliaj duhet të kuptojë qartësisht që Memaliaj ka nevojë për investime për minatorët, për pensionistët, kanë nevojë për investime për të rinjtë, , për infrastrukturë dhe nuk ka nevojë për investime për të sjellë, për ta mbushur me refugjatë.
Kjo është, duhet ta kuptojmë qartë këtë gjë. Aq më shumë kur këto nuk janë në përputhje me realitetin që është sot të nivelit të kalimit të refugjatëve nëpër Shqipërisë. Nuk është, është jashtë. Nuk është fare në përputhje me këtë.
Ne kemi qendra pritshmërie, akolience, që i themi dhe janë bosh. Ne kemi të tilla në Shqipëri dhe janë bosh, fare bosh janë.
Nuk ka njerëz në këto. Dhe këtu, sot do të hapim 20 të tjera. Pra, është një lloj sikur t’i themi, hajdeni këtej, futuni nëpër Shqipëri për qëllime, do të thoja, djallëzore ndaj Shqipërisë.
Shqipëria politikisht, Shqipëria ka nivele sigurie të dobëta. Shqipëria ka nivele korrupsionit të larta.
Ka nivele të larta kriminaliteti, trafiqesh. Shqipëria sundohet nga një regjim që është i lidhur me grupet kriminale.
Pra, në këto kushte, të hapësh dhe dyert e Shqipërisë, të ndjellësh vetë bile, kur nuk, nuk po të vjen njeri fare, dhe të, nëse në këtë mënyrë janë, janë elementë për të ndjellur, rrugët e emigrantëve të kalojnë nga Shqipëria, për mua është një veprim kriminal.
Është një veprim i cili rrezikon të destabilizojë më tej vendin, të destabilizojë sigurinë kombëtare, të të forcojë grupet kriminale, sepse këto grupe kriminale do futen në rrugën e trafiqeve tashmë, do të shtohet kapaciteti për trafik. Pra, do të kalojnë më shumë në nivelin e trafiqeve.
Do të bëjnë që shqiptarët realisht të ndihen jo të sigurt, sepse niveli i sigurisë kjo është në Shqipëri dhe unë nuk jam, unë nuk jam absolutisht kundër vendimeve dhe mbrojtjes së të drejtave të atyre që do kalojnë në Shqipëri, por jo t’i sjellim në mënyrë artificiale, ku nuk ka të tillë dhe të krijojmë një mënyrë atraktive për t’i futur këta në Shqipëri.
Kryeministri është vetofruar në shumë gjëra që bien ndesh me interesat kombëtare. Nuk, nuk është rasti i parë. Janë shumë elementë që lidhen me, me, me, me rajonin tonë.
Këtu janë politikat e Esat Pashës. Mjafton të sundojë në një copë dhe shet gjithë pjesën tjetër për interesa të pushtetit apo interesa përfitimesh personale apo grupi. Kjo është çështja.
Pra, këtu kemi një papërgjegjshmëri ndaj interesave kombëtare, një papërgjegjshmëri ndaj interesave të shqiptarëve dhe kemi një koncentrim të të gjithë, gjithçkaje në dy qëllime: pushtet dhe përfitime..
Prandaj unë mendoj që duhet që opinioni publik të ngrihet. Duhet që të vihet një transparencë e qartë, të raportohet para institucioneve, çfarë po bëhet, pse, qysh, si janë flukset e emigracionit sot në Ballkanin perëndimor, të cilët unë nuk i shoh që të prekin Shqipërinë, i shoh larg Shqipërisë, në nivele shumë të ulëta kalojnë nëpër Shqipëri. Kjo është e vërteta”.
Shehu: Rama projekt tinzar, po shkatërron spitalin e Përmetit për qendra refugjatësh!
Deputetit i PD, Tritan Shehu shpreh shqetësimin e tij të fortë për atë që e cilëson si një manovër të fshehtë të Qeverisë për të transformuar spitalin e Përmetit dhe vetë zonën e Përmetit në një qendër pritjeje për emigrantë.
Shehu ngrit pyetje të drejtpërdrejta mbi arsyet pse po shtyhet përpara një projektvendim që, sipas tij, synon hapjen e qendrave të reja për ardhje nga Siria, Gaza dhe Libani, në një kohë kur spitali i qytetit prej vitesh ka nevojë për rikonstruksion, pajisje dhe funksionalizim të plotë në shërbim të qytetarëve.
Reagimi
Pse Qeveria transformon spitalin e Përmetit dhe Përmetin vetë në qendër për emigrantët?
Pse duhet ky projektvendim tinzar që kërkon të hapë qendra të reja për emigrantët nga Siria, Gaza e Libani, në Qarkun e Gjirokastrës?
Në vend që Spitali i Përmetit të reabilitohet, të bëhet funksional, qoftë edhe i përdorur për qëllime të përcaktuara mjekuese a reabilitative, ky institucion lihet në mëshirë të fatit…
Kërkohet të shkatërrohet tërësisht, për t’u kthyer në një qendër pritjeje emigrantësh…
Dhe absurditeti nuk ka fund, thuhet një pjesë e tij, pra gjysmë “spital” e gjysmë refugjatë!!
Në vend që në Memaliaj të investohet për përmirësimin e jetës së ish-minatorëve, qytetarëve, të rinjve…Projektohet nga Qeveria një investim për një tjetër qendër refugjatësh!Dhe kjo ndodh kur fluksi i refugjatëve që kalojnë në Shqipëri është ulur ndjeshëm.
Thuhet për refugjatë nga Siria, kur Siria ka hyrë në rrugën e stabilitetit, pra të uljes së numrit të atyre që largohen andej.
Përmendet Libani, në të cilin rivendosja e ligjit po afron me çarmatimin e Hezbollah dhe çmontimin e rolit të kësaj organizate terroriste.
Ndërsa Gaza aktualisht nuk përbën ndonjë burim emigracioni, aq më shumë nesër me implementimin e plotë të planit Trump.
Këtej del një pyetje e rëndësishme:
Çfarë fshihet pas këtyre mjegullnajave që Rama e Qeveria po përhapin?
Tingëllojnë si një përgatitje ogurzezë, tip Gebels, për mënxyrat e reja që po hartohen në kurriz të shqiptarëve e Shqipërisë nga kjo Rilindje. E cila është gati të shesë gjithçka, të sakrifikojë çfarë ka më të rëndësishme ky komb për pak pushtet e fitime.
Në një postim në rrjetet sociale, deputeti i Partisë Demokratike Tritan Shehu shprehu shqetësimin e tij të fortë për atë që e cilëson si një manovër të fshehtë të Qeverisë për të transformuar spitalin e Përmetit dhe vetë zonën e Përmetit në një qendër pritjeje për emigrantë.
Shehu ngrit pyetje të drejtpërdrejta mbi arsyet pse po shtyhet përpara një projektvendim që, sipas tij, synon hapjen e qendrave të reja për ardhje nga Siria, Gaza dhe Libani, në një kohë kur spitali i qytetit prej vitesh ka nevojë për rikonstruksion, pajisje dhe funksionalizim të plotë në shërbim të qytetarëve.
Sipas deputetit demokrat, ky projekt jo vetëm zhvesh Përmetin nga një shërbim jetik, por hap rrugë për përdorime të tjera të institucionit, të cilat ai i sheh si pjesë të një plani të paqartë dhe të dëmshëm për zonën dhe për Shqipërinë.
Postimi:
Pse Qeveria transformon spitalin e Përmetit dhe Përmetin vetë në qendër për emigrantët?
Pse duhet ky projektvendim tinzar që kërkon të hapë qendra të reja për emigrantët nga Siria, Gaza e Libani, në Qarkun e Gjirokastrës?
Në vend që Spitali i Përmetit të reabilitohet, të bëhet funksional, qoftë edhe i përdorur për qëllime të përcaktuara mjekuese a reabilitative, ky institucion lihet në mëshirë të fatit…Kërkohet të shkatërrohet tërësisht, për t’u kthyer në një qendër pritjeje emigrantësh…
Dhe absurditeti nuk ka fund, thuhet një pjesë e tij, pra gjysmë “spital” e gjysmë refugjatë!!Në vend që në Memaliaj të investohet për përmirësimin e jetës së ish-minatorëve, qytetarëve, të rinjve…Projektohet nga Qeveria një investim për një tjetër qendër refugjatësh!Dhe kjo ndodh kur fluksi i refugjatëve që kalojnë në Shqipëri është ulur ndjeshëm.
Thuhet për refugjatë nga Siria, kur Siria ka hyrë në rrugën e stabilitetit, pra të uljes së numrit të atyre që largohen andej.
Përmendet Libani, në të cilin rivendosja e ligjit po afron me çarmatimin e Hezbollah dhe çmontimin e rolit të kësaj organizate terroriste. Ndërsa Gaza aktualisht nuk përbën ndonjë burim emigracioni, aq më shumë nesër me implementimin e plotë të planit Trump.
Këtej del një pyetje e rëndësishme:
Çfarë fshihet pas këtyre mjegullnajave që Rama e Qeveria po përhapin?
Tingëllojnë si një përgatitje ogurzezë, tip Gebels, për mënxyrat e reja që po hartohen në kurriz të shqiptarëve e Shqipërisë nga kjo Rilindje. E cila është gati të shesë gjithçka, të sakrifikojë çfarë ka më të rëndësishme ky komb për pak pushtet e fitime.
Një projektvendim i qeverisë për ngritjen e qendrave të reja për emigrantët ka ndezur debate, duke u cilësuar si një “veprim djallëzor” dhe një hap i rrezikshëm që cenon sigurinë kombëtare dhe interesat e qytetarëve. Plani, i cili parashikon shndërrimin e objekteve publike, si spitali i Përmetit dhe ndërtesa në Memaliaj, në qendra akomodimi, konsiderohet si një përpjekje për të përgatitur opinionin publik për hapa me pasoja të rënda për vendin.
Deputeti i PD, Tritan Shehu, në intervistën e mesditës në Syri TV, deklaroi se këto vendime të qeverisë lidhur me menaxhimin e emigracionit janë “veprime djallëzore” dhe të rrezikshme për interesat kombëtare të Shqipërisë.
Ai u shpreh se këto politika po shkaktojnë pasoja serioze për sigurinë dhe stabilitetin e vendit, duke kritikuar ashpër mungesën e transparencës dhe papërgjegjshmërinë e qeverisë në këtë çështje.
SYRI TV: SYRI TV/ Shqipëria kamp masiv për azilantë, qeveria do të ngrejë 20 qendra të reja, ja qytetet ku do të vendosen
Shehu theksoi nevojën për referendume dhe përfshirjen e opinionit publik për vendime që prekin të ardhmen e kombit shqiptar, duke paralajmëruar se zbatimi i këtyre masave pa konsultim mund të sjellë destabilizim dhe rritje të kriminalitetit në vend.
Tritan Shehu:
“Ndoshta duhet kërkuar, duhet bërë dhe referendume për të bërë ca vendime që lidhen me shumë elementë të rëndësishëm të së ardhmes së kombit shqiptar, të shqiptarëve në tërësi.
Pra këtu kemi unë mendoj, unë them një, një veprim djallëzor, absolutisht, shumë të negativ, i cili duhet të marrë një përgjigje, duhet të marrë një përgjigje të qartë nga, nga opozita jonë, që kemi, unë, unë që ka filluar realisht që është mjaft aktive në, në kundërveprimin ndaj këtij projektvendimi që është shpallur, sepse është projektvendim dhe fakti që shiko, fakti që ata shpallin një projektvendim, pa e mirë akoma, për mua është, tregon që duan të përgatisin opinionin për hapa të rrezikshme në kurriz të opinionit, në kurriz të shqiptarëve.
Kjo është elementi i rëndësishëm. Por duhet që dhe opinioni publik të ndërgjegjësohet. Duhet banorët e Përmetit ta kuptojnë se spitali duhet të jetë spital.
Nuk mund të jetë spitali, gjysëm spital dhe gjysëm qendër emigracioni.
Memaliaj duhet të kuptojë qartësisht që Memaliaj ka nevojë për investime për minatorët, për pensionistët, kanë nevojë për investime për të rinjtë, , për infrastrukturë dhe nuk ka nevojë për investime për të sjellë, për ta mbushur me refugjatë.
Kjo është, duhet ta kuptojmë qartë këtë gjë. Aq më shumë kur këto nuk janë në përputhje me realitetin që është sot të nivelit të kalimit të refugjatëve nëpër Shqipërisë. Nuk është, është jashtë. Nuk është fare në përputhje me këtë.
Ne kemi qendra pritshmërie, akolience, që i themi dhe janë bosh. Ne kemi të tilla në Shqipëri dhe janë bosh, fare bosh janë.
Nuk ka njerëz në këto. Dhe këtu, sot do të hapim 20 të tjera. Pra, është një lloj sikur t’i themi, hajdeni këtej, futuni nëpër Shqipëri për qëllime, do të thoja, djallëzore ndaj Shqipërisë.
Shqipëria politikisht, Shqipëria ka nivele sigurie të dobëta. Shqipëria ka nivele korrupsionit të larta.
Ka nivele të larta kriminaliteti, trafiqesh. Shqipëria sundohet nga një regjim që është i lidhur me grupet kriminale.
Pra, në këto kushte, të hapësh dhe dyert e Shqipërisë, të ndjellësh vetë bile, kur nuk, nuk po të vjen njeri fare, dhe të, nëse në këtë mënyrë janë, janë elementë për të ndjellur, rrugët e emigrantëve të kalojnë nga Shqipëria, për mua është një veprim kriminal.
Është një veprim i cili rrezikon të destabilizojë më tej vendin, të destabilizojë sigurinë kombëtare, të të forcojë grupet kriminale, sepse këto grupe kriminale do futen në rrugën e trafiqeve tashmë, do të shtohet kapaciteti për trafik. Pra, do të kalojnë më shumë në nivelin e trafiqeve.
Do të bëjnë që shqiptarët realisht të ndihen jo të sigurt, sepse niveli i sigurisë kjo është në Shqipëri dhe unë nuk jam, unë nuk jam absolutisht kundër vendimeve dhe mbrojtjes së të drejtave të atyre që do kalojnë në Shqipëri, por jo t’i sjellim në mënyrë artificiale, ku nuk ka të tillë dhe të krijojmë një mënyrë atraktive për t’i futur këta në Shqipëri.
Kryeministri është vetofruar në shumë gjëra që bien ndesh me interesat kombëtare. Nuk, nuk është rasti i parë. Janë shumë elementë që lidhen me, me, me, me rajonin tonë.
Këtu janë politikat e Esat Pashës. Mjafton të sundojë në një copë dhe shet gjithë pjesën tjetër për interesa të pushtetit apo interesa përfitimesh personale apo grupi. Kjo është çështja.
Pra, këtu kemi një papërgjegjshmëri ndaj interesave kombëtare, një papërgjegjshmëri ndaj interesave të shqiptarëve dhe kemi një koncentrim të të gjithë, gjithçkaje në dy qëllime: pushtet dhe përfitime..
Prandaj unë mendoj që duhet që opinioni publik të ngrihet. Duhet që të vihet një transparencë e qartë, të raportohet para institucioneve, çfarë po bëhet, pse, qysh, si janë flukset e emigracionit sot në Ballkanin perëndimor, të cilët unë nuk i shoh që të prekin Shqipërinë, i shoh larg Shqipërisë, në nivele shumë të ulëta kalojnë nëpër Shqipëri. Kjo është e vërteta”.
Në një postim në rrjetet sociale, deputeti i Partisë Demokratike Tritan Shehu shprehu shqetësimin e tij të fortë për atë që e cilëson si një manovër të fshehtë të Qeverisë për të transformuar spitalin e Përmetit dhe vetë zonën e Përmetit në një qendër pritjeje për emigrantë.
Shehu ngrit pyetje të drejtpërdrejta mbi arsyet pse po shtyhet përpara një projektvendim që, sipas tij, synon hapjen e qendrave të reja për ardhje nga Siria, Gaza dhe Libani, në një kohë kur spitali i qytetit prej vitesh ka nevojë për rikonstruksion, pajisje dhe funksionalizim të plotë në shërbim të qytetarëve.
Sipas deputetit demokrat, ky projekt jo vetëm zhvesh Përmetin nga një shërbim jetik, por hap rrugë për përdorime të tjera të institucionit, të cilat ai i sheh si pjesë të një plani të paqartë dhe të dëmshëm për zonën dhe për Shqipërinë.
Postimi:
Pse Qeveria transformon spitalin e Përmetit dhe Përmetin vetë në qendër për emigrantët?
Pse duhet ky projektvendim tinzar që kërkon të hapë qendra të reja për emigrantët nga Siria, Gaza e Libani, në Qarkun e Gjirokastrës?
Në vend që Spitali i Përmetit të reabilitohet, të bëhet funksional, qoftë edhe i përdorur për qëllime të përcaktuara mjekuese a reabilitative, ky institucion lihet në mëshirë të fatit…
Kërkohet të shkatërrohet tërësisht, për t’u kthyer në një qendër pritjeje emigrantësh…
Dhe absurditeti nuk ka fund, thuhet një pjesë e tij, pra gjysmë “spital” e gjysmë refugjatë!!
Në vend që në Memaliaj të investohet për përmirësimin e jetës së ish-minatorëve, qytetarëve, të rinjve…Projektohet nga Qeveria një investim për një tjetër qendër refugjatësh!
Dhe kjo ndodh kur fluksi i refugjatëve që kalojnë në Shqipëri është ulur ndjeshëm.
Thuhet për refugjatë nga Siria, kur Siria ka hyrë në rrugën e stabilitetit, pra të uljes së numrit të atyre që largohen andej.
Përmendet Libani, në të cilin rivendosja e ligjit po afron me çarmatimin e Hezbollah dhe çmontimin e rolit të kësaj organizate terroriste.
Ndërsa Gaza aktualisht nuk përbën ndonjë burim emigracioni, aq më shumë nesër me implementimin e plotë të planit Trump.
Këtej del një pyetje e rëndësishme:
Çfarë fshihet pas këtyre mjegullnajave që Rama e Qeveria po përhapin?
Tingëllojnë si një përgatitje ogurzezë, tip Gebels, për mënxyrat e reja që po hartohen në kurriz të shqiptarëve e Shqipërisë nga kjo Rilindje. E cila është gati të shesë gjithçka, të sakrifikojë çfarë ka më të rëndësishme ky komb për pak pushtet e fitime.
*Nga Kryepishkopi i Tiranës, Durrësit dhe gjithë Shqipërisë, Fortlumturia e Tij, Joani
Rajoni i Ilirikut të lashtë, i cili korrespondon me Shqipërinë e sotme dhe territoret fqinje, përbën një pikë kyçe në historinë e Krishtërimit që nga koha apostolike. Via Egnatia, rruga e madhe perandorake që lidhte Romën me Konstandinopojën përmes Durrësit dhe Selanikut, përcaktoi rëndësinë strategjike të rajonit. Durrësi, si “porta drejt rrugës së madhe tokësore”, funksionoi si pika thelbësore e kontaktit midis Lindjes dhe Perëndimit. Krishtërimi i ka fillimet e tij në këto territore qysh në mesin e shekullit të parë.
Në letrën drejtuar Romanëve Shën Pavli shkruan: Me fuqi shenjash e çudish, me fuqi të Frymës së Perëndisë, kaq sa që nga Jerusalemi e përqark e deri në Ilirik e kam mbushur me ungjillin e Krishtit (Rom.15:19). Prania e një peshkopi të Durrësit (Epidamnus), Qesari, një nga shtatëdhjetë apostujt, i vendosur sipas Traditës së Kishës nga Shën Pavli në vitin 58 mbas Krishtit dhe e një peshkopi tjetër martir, Shën Asti, në vitin 98, dëshmon për praninë e hershme të krishterë në rajonin tonë. Gjithashtu, pjesëmarrja e peshkopit të Pulkeriopolis (Berati) në Sinodin e Parë Ekumenik të Nikesë (325) tregon që tashmë krishtërimi ishte mjaft i organizuar.
Kjo pozitë gjeografike i dha Ilirikut një rol unik: të funksiononte si një hapësirë sinteze dhe transmetimi të qytetërimit bizantin, duke ruajtur njëkohësisht karakteristikat e veçanta lokale. Rajoni i dha Bizantit perandorë të rëndësishëm si Konstandinin e Madh nga Nishi, Anastasin I nga Durrësi dhe Justininianin nga Dardania, të cilët formësuan identitetin e perandorisë së krishterë. Kjo kumtesë shqyrton se si Kisha në hapësirën shqiptare funksionoi si një urë e gjallë që lidhi periudhën paleokristiane me atë bizantine dhe e ruajti këtë vazhdimësi deri më sot, pavarësisht përmbysjeve dramatike historike.
Kalimi nga Iliriku romak në atë bizantin u krye gradualisht midis shekujve IV dhe VI. Justiniani, me origjinë nga Tauresium i Dardanisë, ndërmori një përpjekje gjigante për rindërtimin e rajonit, siç dëshmon Prokopi në veprën e tij “Mbi Ndërtimet”. Antipatrea u riemërtua Pulkeriopolis për nder të motrës së Teodosit II, duke pasqyruar praktikën bizantine të kristianizimit të toponimeve. Dëshmitë arkeologjike nga kjo periudhë përfshijnë një kishë trikonkëshe të shekullit të 8-të në Tivar dhe bazilika paleokristiane në Butrint e Durrës. “Kodiku i Purpurt i Beratit” (Codex Purpureus Beratinus Φ 043), i datuar në shekullin e 6-të, përbën një nga tre arketipet më të vjetër të Dhiatës së Re në mbarë botën dhe lidhet me shkollën siro-palestineze. Prania e tij në Berat tregon përfshirjen e rajonit në rrymat e mëdha shpirtërore të kohës. Zbulimi i neumave (shenjave muzikore) në kodik, të cilat ndoshta janë bashkëkohore me tekstin, mund të rishikojë datimin e shenjave muzikore bizantine. Kjo periudhë e hershme hodhi themelet për lulëzimin e mëvonshëm të qytetërimit bizantin në rajon, duke krijuar një rrjet qendrash kishtare që do të ruanin traditën e krishterë për shekuj me radhë.
Transferimi i Ilirikut nga juridiksioni i Romës në Patriarkanën e Konstandinopojës në vitet 732-733 nga perandori ikonoklast Leoni III Isauri përbën një moment vendimtar për historinë kishtare të rajonit. Ky ndryshim administrativ përkoi me periudhën e pushtimeve sllave që kishin vërshuar Ballkanin që në fillim të shekullit të 7-të. Siç vëren Ostrogorsky, “fluksi i kolonizimit sllav ishte derdhur si një rrëke e papërmbajtshme në të gjithë gadishullin ballkanik”, me pasojë që qytetet e lashta të brendësisë u shkatërruan dhe vetëm pak qytete bregdetare mbijetuan. Durrësi mbeti një nga fortesat e pakta bizantine që i rezistoi “përmbytjes sllave”, duke ruajtur vazhdimësinë e jetës së organizuar kishtare. Transferimi në Konstandinopojë siguroi mbijetesën e tipit liturgjik grek dhe të traditës bizantine në rajon. Sipas Theofanit, përfaqësuesit e Kishës Romake zhduken nga listat për një shekull e gjysmë, duke u rishfaqur vetëm në periudhën ikonoklaste. Ky ndryshim jo vetëm që riorientoi rajonin nga Perëndimi latin drejt Lindjes greke, por krijoi gjithashtu kushtet për integrimin e tij të thellë në ciklin kulturor bizantin, i cili do të zgjaste deri në pushtimin osman dhe përtej tij.
Organizimi kishtar i Shqipërisë mesjetare pasqyron historinë komplekse politike të rajonit. Mitropolia e Durrësit, pavarësisht rënies së saj të përkohshme në vendin e 42-të në listën e përparësisë në fillim të shekullit të 10-të, rimerr rëndësinë e saj në fillim të shekullit të 11-të kur në varësi të saj kalojnë pesëmbëdhjetë peshkopata. Midis tyre përfshihen Stefaniana (pranë Vlorës), Kunavia, Kruja, Lezha, Dioklea, Shkodra, Drishti, Vlora, Tivari, Cerniku dhe Pulkeriopolis (Berati). Kjo ngritje në detyrë lidhet me nevojën e krijimit të një qendre të fortë kishtare në perëndim të shtetit të Samuelit. Themelimi i Kryepeshkopatës autoqefale të Ohrit nga Vasili II rreth vitit 1020 krijoi tensione juridiksionale, pasi shumë peshkopata të territorit shqiptar, si Gllavenica, Cerniku dhe Himara, u transferuan në Ohër. Sigjili i dytë i Vasilit urdhëron në mënyrë eksplicite mitropolitin e Durrësit të respektojë vendimin dhe të mos cenojë peshkopatat që i përkasin kryepeshkopit të Bullgarisë. Berati, i njohur si Beligrad në burimet sllave, ruajti rëndësinë e tij si qendër kishtare. Sipas studimeve më të reja, Ohri e mori ndriçimin jo nga Beogradi serb, por nga Beligradi shqiptar – Berati. Ky rrjet peshkopatash përbën shtyllën kurrizore të organizimit kishtar bizantin që do të mbijetonte dhe do t’u përshtatej kushteve të ndryshueshme politike.
Tradita murgjërore në Shqipëri luajti një rol vendimtar në ruajtjen dhe transmetimin e qytetërimit bizantin. Në vitin 1399, igumeni Daniel i manastirit të Shën Nikollës në Perondi të Beratit, “nga frika e turqve”, braktisi manastirin duke marrë me vete të gjithë kodikët e vjetër dhe objektet e çmuara kishtare. Kodikët që ai shpëtoi datojnë nga shekulli i 10-të deri në të 14-tin, duke dëshmuar ekzistencën e një skriptoriumi aktiv. Shqipëria disponon sot më shumë se 100 kodikë në Arkivin Qendror Shtetëror, të cilët mbulojnë 13 shekuj (shek. 6-18). Midis tyre dallohen Kodiku i Beratit 23 (1292), i shkruar nga Mihail Slavopuli, i cili është një Irmologjion i bazuar në sistemin oktoik, dhe Kodiku i Përmetit 81 (fundi i shek. 13 – fillimi i shek. 14), një Stihirarion i shkruar në pergamenë. Berati u shfaq si një qendër e artit të shkrimit me shkolla të vërteta kaligrafie ku nxënësit mësonin artin e kopjimit të teksteve të shenjta. Shkolla të ngjashme funksionuan në Vlorë (shek. 10), Drinopojë (Gjirokastër), Korçë, Shkodër dhe Durrës. Kjo traditë e pasur dorëshkrimesh jo vetëm shpëtoi tekste me rëndësi botërore, por gjithashtu ruajti kujtesën kolektive të dinastive lokale të Muzakajve, Topiajve, Arianitëve dhe të tjerëve që financuan prodhimin e tyre.
Arti bizantin në Shqipëri shpreh vizionin teologjik të Bizantit, ku “arti pushoi së qeni vetëm kënaqësi estetike dhe u bë një mjet i fuqishëm fetar që e ngrinte besimtarin nga bota reale në atë qiellore”. Stili që karakterizon artin bizantin, ka të bëj kryesisht me shprehjen fetare, ose e thënë ndryshe, me përkthimin e teologjisë së kishës në mjete artistike, qofshin ato muzikore, arkitekturore, ikonografike etj. Qëllimi i këtij arti ishte të shprehte misterin e besimit, prandaj ky art është i mbushur me një simbolizëm shpirtëror kaq të pasur dhe të thellë.
Monumentet më të hershme epigrafike përfshijnë kishën e Lindjes së Hyjlindëses në Labovën e Kryqit me mbishkrime të viteve 525 dhe 551, kishën në Peshkëpinë e Sipërme me mbishkrim të vitit 619, dhe kishën e Shenjtorëve Sergji e Baku në Himarë me datim 786. Shekulli i 11-të dëshmohet nga kisha e Fjetjes në Lubonjë të Kolonjës, ndërsa shekulli i 12-të nga Shën Dhimitri në Potkozhan të Mokrës. I një rëndësie të veçantë është epitafi i Gllavenicës (1373), i qëndisur me fije ari nga despoti Gjergj Arianiti. Kisha e Shën Thanasit në Kostur, e ndërtuar me “mundim dhe dhimbje” nga ktitorët Stoja dhe Theodhori III Muzaka (1383/4), përfshin një afresk të Shën Gjergjit me veshje perandorake të zbukuruara me shqiponja dykrenore. Estetika bizantine, me sfondin e artë që zëvendëson hapësirën reale tredimensionale dhe perspektivën e përmbysur që e tërheq besimtarin drejt hyjnores, krijoi vepra që funksiononin si “dritare drejt përjetësisë”. Kjo traditë artistike vazhdoi edhe në periudhën pas-bizantine me piktorë të rëndësishëm si Onufri i Beratit, i cili kombinoi stilin bizantin me ndikime nga shkolla kretano-veneciane.
Shën Joan Kukuzeli, i lindur në Durrës rreth vitit 1270, përbën figurën kulmore të muzikës bizantine dhe simbolin e kontributit kulturor të Shqipërisë në botën bizantine. Jetim nga i ati, ai u dërgua në shkollën perandorake të Konstandinopojës ku shkëlqeu, duke fituar favorin e perandorit. Pavarësisht perspektivës për një karrierë të shkëlqyer laike dhe martesës me një vajzë të oborrit, ai zgjodhi monakizmin në Lavrën e Madhe të Malit të Shenjtë. Melurgu i madh Manuel Hrisafi e karakterizon atë si “të bekuarin, më të mrekullueshmin, më të ëmblin, Mësuesin e vërtetë, mësuesin e mësuesve”. Kukuzeli konsiderohet reformatori i praktikës kalofonike të psaljes dhe themeluesi i artit “Papadiki”. Dorëshkrimet që i atribuohen atij përfshijnë kodikun 1256 të Sinait (1309), kodikun 121 të Leningradit (1302) dhe kodikun 457 të Manastirit të Kutlumusit. Tradita e lidh atë në mënyrë të pandashme me vendlindjen e tij – shkolla artistike e Durrësit mban emrin e tij. Fakti që të gjitha veprat e tij janë shkruar në greqisht dhe se ai zgjodhi Lavrën e Madhe në vend të ndonjë manastiri serb apo bullgar, tregon identitetin e tij në traditën bizantine , në të cilën merrnin pjesë edhe arbërorët. Kisha e nderon atë më 1 Tetor së bashku me Shën Roman Melodin, duke njohur kontributin e tij në formësimin e muzikës kishtare që dëgjohet deri më sot në kishat ortodokse.
Dinastitë mesjetare shqiptare luajtën një rol vendimtar në mbështetjen e Kishës dhe ruajtjen e traditës bizantine. Muzakajt, me origjinë nga zona malore e Oparit, “lanë gjurmë të shumta të besimit të tyre përmes ngritjes së kishave”. Në vitet 1383/4 ata financuan kishën e Shën Thanasit në Kostur, ndërsa kisha e Trinisë së Shenjtë në Lavdar u rinovua rreth vitit 1470 nga “Zonja Kirana”, gjyshja e kronistit Gjin Muzaka. Karl Topia ndërtoi katholikonin e Manastirit të Shën Joan Vladimirit pranë Elbasanit në vitin 1381, në vitin e 22-të të sundimit të tij. Arianitët kishin prejardhje perandorake nga Komnenët – i pari i gjeneratës quhej Komnen Arianiti. I famshmi Gjergj Arianiti Komneni, i cili u bë aleat me Skënderbeun, krijoi epitafin e famshëm të Gllavenicës. Familja Balshaj financoi gjithashtu vepra të rëndësishme – Balsha II ra në betejën e Savrës (1385) duke shkaktuar panik që çoi në arratisjen e igumenit Daniel nga Perondia. Këto familje nuk ishin thjesht donatorë, por pjesëmarrës aktivë në jetën kishtare. Një konteshë me mbiemrin Skuripeki në vitin 1356 shpëtoi dorëshkrimet e kishës nga plaçkitja e ushtrisë së car Uroshit. Marrëdhënia e Kastriotëve me Ortodoksinë konfirmohet nga jeta e Shën Nifonit, ku Skënderbeu pret murgjit anti-unionistë dhe e bën Zaharinë atin e tij shpirtëror.
Historiani i dëgjuar Apostol Vakalopoulos, në librin e tij Historia e Maqedonisë 1354-1833, sjell një dëshmi të vyer për historinë tonë. Në fund të shekullit të 15-të, pelegrini rus murgu Isaia përshkruan manastiret e Malit të Shenjtë Athos dhe jetën dhe punët e murgjërve që banonin në to. Ai shkruan se pothuajse gjysma e manastireve janë sllave ose shqiptare. Si shqiptare ai na tregon manastiret e Karakalut dhe Philotheut. Kjo dëshmi e rëndësishme tregon qartë se prania e shqiptarëve në historinë e Malit të Shenjtë, që ishte qendra më e rëndësishme e besimit ortodoks, ishte e barabartë me popujt e tjerë të Ballkanit.
Rënia e Konstandinopojës në 1453 dhe pushtimi gradual osman i trojeve shqiptare nuk e ndërprenë vazhdimësinë kishtare. Siç vihet re, “gjatë periudhës osmane, valë të përsëritura islamizimesh, të cilat arritën kulmin në shekujt XVI dhe XVII”, e dobësuan Kishën. Arsyet kryesore të islamizimit ishin: përbuzja, keqtrajtimi, diskriminimi, sistemi i rëndë fiskal, si edhe dëshira për të patur përfitime. Por, nuk përjashtohen edhe arsye të tjera, personale apo kolektive, si edhe karakteri dhe psikologjia e shqiptarëve. Një shkak tjetër i rëndësishëm ka qenë edhe shkatërrimi i madh i kulturës së krishterë që u bë gjatë luftrave shqiptaro-turke në shekujt XV-XVI, në të cilat u shkatërruan kisha e manastire, biblioteka dhe kronika, që do të ishin mjaft të vlefshme, jo vetëm për studimet e sotme historike, por edhe për ruajtjen e ndërgjegjes historike të shqiptarëve. Vendi mbeti thuajse pa klerikë dhe ata që mbetën, shpesh ishin të pakualifikuar. Një pjesë e popullsisë kthehej vetëm për shkak të disa grindjeve me klerin.
Megjithatë, Kisha ruajti institucionet dhe jetën e saj shpirtërore. Voskopoja u shfaq në shekullin e 18-të si një qendër e madhe kulturore me “Akademinë e Re” dhe shtypshkronjën e themeluar rreth vitit 1730 me mbështetjen e Manastirit të Shën Naumit të Ohrit. Aty u shtypën vepra teologjike dhe edukative që u përdorën në të gjithë Ballkanin. Grigori i Voskopojës, i cili më vonë u bë mitropolit i Durrësit (1768), përktheu Shkrimin e Shenjtë dhe shpiku një alfabet për shqipen. Shën Kozmai i Etolisë (†1779) bëri udhëtime të gjata në Shqipëri, duke rigjallëruar besimin dhe duke u martirizuar në Kolkondas. Neomartirë si Jakovi nga një fshat rrëzë Ostrovicës († 1519), Nikodimi nga Vithkuqi (†1709 në Berat), Kristo Kopshtari nga Përmeti (†1748), Nikita Spataraku (†1809), Joani nga Konica (†1814), Gjergji i Janinës († 1838), si edhe shumë të tjerë, dëshmuan gjallërinë e besimit. Esnafet e Voskopojës dhe qyteteve të tjera financuan ndërtimin dhe dekorimin e kishave, siç është katholikoni i Ardenicës i pikturuar nga Konstandin dhe Athanas Zografi.
Rrugëtimi historik i Kishës në hapësirën shqiptare nga epoka paleokristiane deri më sot zbulon një vazhdimësi të shquar që i kapërcen përmbysjet politike. Që nga peshkopët që morën pjesë në Sinodet Ekumenike deri te Kodiku i Purpurt i Beratit, nga Shën Joan Kukuzeli deri te neomartirët e periudhës osmane, Kisha funksionoi si bartëse e kulturës dhe identitetit. Trashëgimia bizantine u ruajt jo si një fosil, por si një traditë e gjallë që iu përshtat kushteve të reja. Më shumë se 150 manastiret dhe kishat që u restauruan pas vitit 1991, nën drejtimin e Kryepeshkopit Anastas, dëshmojnë për këtë vazhdimësi. Kisha Ortodokse Autoqefale e Shqipërisë bashkëkohore, e njohur në vitin 1937 dhe e ringjallur pas periudhës komuniste, vazhdon të funksionojë si një urë midis së kaluarës dhe së tashmes. Kori që mban emrin e Shën Joan Kukuzelit simbolizon këtë lidhje të gjallë. Tradita muzikore bizantine që karakterizohet nga isoja dhe linjat polifonike konsiderohet se ka ndikuar madje edhe në muzikën tradicionale polifonike të Shqipërisë së Jugut, ose anasjelltas. Kështu, Kisha në Shqipëri nuk përbën thjesht një kujtesë historike, por një organizëm të gjallë që vazhdon të lidhë besimtarët me traditën mijëvjeçare të Bizantit, duke dëshmuar se qytetërimi i kapërcen kufijtë politikë dhe mbijeton përmes besimit dhe përshtatjes krijuese ndaj sfidave historike.
Për dy vitet e ardhshme, Shqipëria parashikon ngritjen e 20 qendrave pritëse për emigrantët nga Afganistani, Pakistani, Irani, Siria, Libani dhe Gaza, të cilët përdorin Shqipërinë dhe Serbinë si rrugë kalimi drejt Greqisë.
Qendrat do të vendosen në qarkun e Korçës, Gjirokastrës dhe Vlorës, me kapacitete që variojnë nga 100 deri në 410 shtretër. Plani bazohet në projektvendimin “Për miratimin e Planit Kombëtar të Kontigjencës për flukset e përziera emigratore 2026–2028”.
Projektvendimi është miratuar në mbledhjen e fundit të këshillit konsultativ të Agjencisë për Mbështetjen e Vetëqeverisjes Vendore (AMVV) që funksionon si institucion në varësi të ministrit të Shtetit për Pushtetin Vendor.
Aktualisht, kapacitetet pritëse janë kryesisht të përqendruara në Tiranë dhe disa pika të tjera, si Gërhot, Kakavijë dhe Kapshticë. Plani i ri synon shpërndarje më të balancuar në territor, duke shfrytëzuar hapësira publike ekzistuese, truall të lirë dhe objekte të braktisura, për të garantuar reagim të shpejtë në rast fluksesh emergjente.
“Plani i parashikuar për ngritjen e kapaciteteve pritëse emergjente për menaxhimin e flukseve emigratore mbështetet mbi një shpërndarje të balancuar të qendrave në qarqet Korçë, Gjirokastër dhe Vlorë. Këto qendra synojnë të shfrytëzojnë infrastrukturën ekzistuese publike, hapësirat e braktisura apo truallin e lirë, duke garantuar reagim të shpejtë dhe funksional në rast të flukseve të papritura emigratore”, thuhet në relacion.
Qarqet dhe qytetet ku parashikohen të ngrihen qendrat e reja
Sipas relacionit të projektvendimit, parashikohet që shpërndarja e qendrave të bëhet në 3 qarqe: Korçë, Gjirokastër dhe Vlorë. Për ngritjen e tyre synohet të shfrytëzohen infrastrukturën ekzistuese publike, hapësirat e braktisura apo truallin e lirë, duke garantuar reagim të shpejtë dhe funksional në rast të flukseve të papritura migratore.
-Në Qarkun e Korçës parashikohet ngritja e disa strukturave të akomodimit emergjent.
Në Bashkinë Korçë është identifikuar fshati Floq në Njësinë Administrative Mollaj, në ambientet e ish-TAP. Në Bashkinë Pogradec krijohen mundësi për ngritjen e qendrave me kapacitet të konsiderueshëm. Në Bashkinë Devoll, hapësirat e qytetit Bilisht dhe të fshatit Bitinckë ofrojnë gjithsej mbi 11.500 m², duke e bërë këtë bashki një nyje të rëndësishme pritjeje. Bashkia Kolonjë ofron gjithashtu hapësira strategjike.
-Në Bashkinë Maliq parashikohet shfrytëzimi i ish-depove të Rezervave Shtetërore në Lozhan, ndërsa në Bashkinë Pustec janë evidentuar tri hapësira: Njësia Zaroshkë, fusha sportive e Pustecit dhe fusha sportive e Goricës së Vogël. Në total, Qarku Korçë përfshin të paktën 10 pika akomodimi emergjent.
-Në Qarkun e Gjirokastrës, fokusi është vendosur mbi rikonfigurimin e strukturave ekzistuese, kryesisht ish-Rezervat Shtetërore, të cilat kanë treguar funksionalitet gjatë krizës së vitit 1999.
Në Bashkinë Memaliaj, pranë Stadiumit “Karafil Çaushi” është parashikuar vendosja e strukturave të përkohshme, ndërsa në Bashkinë Përmet janë evidentuar spitali i qytetit dhe konviktet, që mund të akomodojnë deri në 102 shtretër. Në këtë qark parashikohen të paktën tri pika të rëndësishme pritjeje, të cilat mund të shtohen në varësi të vlerësimeve të infrastrukturës.
-Në Qarkun e Vlorës është parashikuar një shpërndarje më e gjerë e kapaciteteve. Në Bashkinë Vlorë janë identifikuar disa hapësira kryesore: konviktet e “Qytezës së Studentit” dhe të Shkollës Industriale, si dhe objekte që mund të përshtaten për akomodim si Pallati i Sportit “Flamurtari”, Shkolla e Marinës dhe zyrat e Njësisë Administrative Novoselë. Secila prej këtyre hapësirave ka kapacitet deri në 300 persona, duke e kthyer qytetin e Vlorës në një qendër kryesore pritjeje. Në Bashkinë Selenicë, fshati Peshkopi ofron një terren me kapacitet deri në 250 persona. Në Bashkinë Delvinë është identifikuar stadiumi i qytetit. Në Himarë janë parashikuar stadiumi dhe ambientet e shkollave publike, ndërkohë që vijon procesi i vlerësimit për hapësira të tjera. Në Bashkinë Konispol, tri shkolla dhe Qendra Komunitare në Mursi ofrojnë një kapacitet total prej rreth 410 personash.
Kostoja
Plani Kombëtar i Kontigjencës parashikon shpenzime për paga, shpenzime korrente dhe investime për periudhën 2026–2028, sipas katër skenarëve të emigracionit dhe emergjencave kostoja parashikohet të variojë nga 195,6 mln lekë që është skenari normal deri në 708.7 mln lekë që parashikohet kostoja për ngritjen e qendrave në rast krize./ Revista Monitor