Pas denoncimeve të vazhdueshme për mungesën e ilaçeve dhe pajisjeve në Spitalin Onkologjik, në adresë të Gazetarit Osman Stafa ka mbërritur një mesazh kërcënues, me qëllim intimidimin, frikësimin dhe tërheqjen e tij nga investigimet në këtë spital.
Gazetarit Stafa i është kërkuar me një gjuhë banale, fyese dhe kërcënuese të mos paraqitet më në ambientet e Onkologjikut dhe të heqë dorë nga denoncimet mbi korrupsionin dhe abuzimet mbi pacientët.
Pas marrjes së mesazhit, gazetari i është drejtuar Policisë së Shtetit, ku ka bërë kallëzim penal, për kërcënim për shkak të detyrës. Autoritetet kanë nisur hetimet për të zbuluar personin përgjegjës dhe se kush fshihet pas këtij kërcënimi.
I ndodhur përballë presioneve dhe kërcënimeve, gazetari Osman Stafa, siguron se do të vijojë denoncimet e tij për situatën në Spitalin Onkologjik.
Tag: osman
-
Denoncimet për Onkologjikun, kërcënohet me jetë gazetari Osman Stafa
-
“Hiq dorë!”/ Denoncimet për Onkologjikun, kërcënohet me jetë gazetari Osman Stafa
Pas denoncimeve të vazhdueshme për mungesën e ilaçeve dhe pajisjeve në Spitalin Onkologjik, në adresë të Gazetarit Osman Stafa ka mbërritur një mesazh kërcënues, me qëllim intimidimin, frikësimin dhe tërheqjen e tij nga investigimet në këtë spital. Përmes një adrese anonime në rrjetet sociale, gazetarit Stafa i kërkuar me një gjuhë banale, fyese dhe kërcënuese të mos paraqitet më në ambientet e Onkologjikut dhe të heqë dorë nga denoncimet mbi korrupsionin dhe abuzimet mbi pacientët.
Pas marrjes së mesazhit, gazetari, Stafa i është drejtuar Policisë së Shtetit, ku ka bërë kallëzim penal, për kërcënim për shkak të detyrës. Autoritetet kanë nisur hetimet për të zbuluar personin përgjegjës dhe se kush fshihet pas këtij kërcënimi. I ndodhur përballë presioneve dhe kërcënimeve, gazetari Osman Stafa, siguron se do të vijojë denoncimet e tij për situatën në Spitalin Onkologjik. Duke theksuar se nuk i frikësohet asnjë lloj kërcënimi ai shprehet i vendosur për të hedhur dritë dhe për t’i dhënë fund abuzimeve që u kushtojnë jetën pacientëve të prekur nga sëmundjet tumorale.
Prej disa vitesh gazetari Stafa ka investiguar dhe më pas ka denoncuar publikisht situatën e vështirë me të cilën përballen pacientët në Spitalin Onkologjik. Ndër denoncimet më të forta janë: Mungesa e brakiterapisë, një trajtim për gratë që vuajnë nga kanceri gjinekologjik; mungesa e pet-scanit, një diagnostikim tjetër mjaft i rëndësishëm për pacientët e Onkologjikut; mungesën e ilaçeve kimio për pacientët, si dhe ka evidentuar rastet e korrupsionit dhe abuzimit mbi pacientët nga bluzat e bardha, siç është rasti i trafikimit të biopsive nga publiku drejt privatit etj. -
Kërcënohet me jetë gazetari Osman Stafa, publikohet sms-ja: Hiq dorë nga denoncimet për Onkologjikun
Gazetari Osman Stafa ka marrë një mesazh kërcënues me qëllim intimidimin, frikësimin dhe tërheqjen e tij nga investigimet në spitalin e Onkologjikut. Pas marrjes së mesazhit, gazetari i është drejtuar Policisë së Shtetit ku ka bërë kallëzim penal, për kërcënim për shkak të detyrës. Autoritetet kanë nisur hetimet për të zbuluar personin përgjegjës dhe se kush fshihet pas këtij kërcënimi.
Duke theksuar se nuk i frikësohet asnjë lloj kërcënimi ai shprehet i vendosur për të hedhur dritë dhe për t’i dhënë fund abuzimeve që u kushtojnë jetën pacientëve të prekur nga sëmundjet tumorale. Prej disa vitesh gazetari Stafa ka investiguar dhe më pas ka denoncuar publikisht situatën e vështirë me të cilën përballen pacientët në Spitalin Onkologjik.
Ndër denoncimet më të forta janë: Mungesa e brakiterapisë, një trajtim për gratë që vuajnë nga kanceri gjinekologjik; mungesa e pet-scanit, një diagnostikim tjetër mjaft i rëndësishëm për pacientët e Onkologjikut; mungesën e ilaçeve kimio për pacientët, si dhe ka evidentuar rastet e korrupsionit dhe abuzimit mbi pacientët nga bluzat e bardha, siç është rasti i trafikimit të biopsive nga publiku drejt privatit etj. -
Përhapja e fesë Islame: ”Fisnikëria shqiptare, ishte e para që provoi dukurinë e kalimit në Islam”
Përhapja e fesë IslameFisnikëria shqiptare, ishte e para që provoi dukurinë e kalimit në Islam. Pasi e pranonin vasalitetin osman, bijtë e tyre islamizoheshin, pasiqë të njëjtit edukoheshin pranë oborrit të sulltanit në Stamboll. Sipas regjistrimit të viteve 1431-1432, Sanxhaku Shqiptar kishte 335 timare, nga të cilat 279 udhëhiqeshin nga myslimanë. Depërtimi në shkallë të gjerë i fesë islame në radhët e popullit shqiptar gjeti shprehje pikësëpari në qytete. Por, që nga vitet 80 të shek. XV, feja e re ka nisur të “zbresë” nga parësia e islamizuar në masën e popullsisë qytetare të krishterë, për të vazhduar më pas edhe në fshatëra. Me 1468, tetova kishte 41 shtëpi myslimane (15 %). Në vitin 1485, Peja kishte 23 shtëpi myslimane. Me 1487, Vuçiterna kishte 33 shtëpi myslimane (31 %), Prishtina 51 shtëpi myslimane (17 %).Procesi i islamizimit gjatë shek. XVI ishte në ngjitje të pandërprerë. Feja e re kishte shënuar sukses të madh në qytete të rëndësishme: Peja (90%), Vuçiterna (80%), Tetova (71%), Kërçova (65,5%), Prishtina (me nga 60%), Prizreni (55,9%), Novobërda (37%), Trepça (me nga 21%), Janieva (14%). Nga shqyrtimi i ritmeve të procesit të islamizimit të popullsisë qytetare shqiptare gjatë shek. XV-XVI, del se dinamika e këtij procesi paraqitej veçanërisht e shpejtë në qytetet e Kosovës. Një gjë e tillë shpjegohet, midis të tjerash, me rrethanat politike të veçanta që ekzistonin në Kosovë në momentet e vendosjes së sundimit osman. Popullsia shqiptare e Kosovës ndodhej kësaj kohe nën sundimin politik të shtetit serb, ndërsa pushtetin fetar këtu e ushtronte kryesisht Patrikana Serbe e Pejës. Për rrjedhojë, likuidimi i sundimit serb dhe dobësimi i pozitave të kishës serbe me vendosjen e sundimit osman, u dha rast banorëve të krahinës që t’i shpëtonin ndikimit të kishës së lartpërmendur, duke përqafuar fenë islame si një nga mjetet e shprehjes së dallimit të tyre etnik nga serbët.Në trojet shqiptare në fundin e shek. XVI përqindja e islamizimit të qyteteve kapte shifrën 49%, ndërsa ajo e fshatërave arrinte vetëm në rreth 17%.Duke filluar nga shek. XVII, burimet historike flasin për braktisje masive të fesë së krishterë dhe përqafimit të Islamit edhe nga popullsia fshatare. Gjatë kësaj kohe fshatra të tëra kaluan në fenë islame. Në mjaft fshatra të tjera vërehet rënie e dukshme në numrin e shtëpive të krishtera nga njëra anë, dhe shtim i shtëpive myslimane, nga ana tjetër. Kështu, p.sh., në vilajetin e Prishtinës numri i shtëpive të krishtera në vitin 1688 ishte pakësuar 49% në krahasim me vitet 1551-1555, ndërsa në vilajetin e Novobërdës kjo shifër shkonte deri në 73%. Vetëm brenda viteve 1620-1624 në 200 fshatra të rrethit të Prizrenit ishin islamizuar 3 000 banorë.
-
Gjenerali më i mirë i njerëzimit!
Sipas burimeve historike, mesatarisht Ushtria e Gjergj Kastriotit, vrau mbi 150.000 ushtarë osman, prej tyre vetë Gjergj Kastrioti në beteja vrau mbi 3000 ushtarë osman. Ushtria e Gjergj Kastriotit kishte Gardën Pretoriane me 5.000 djem më të ushtruar për kohën dhe me ushtrinë “ushtar për oxhak” që ishin deri 15.000 ushtar. Në çdo betejë 1ushtarë Shqipëtarë luftonte përballë 8 deri 300 ushtarë osman!-Beteja e Torviollit (22.000 ushtarë osman të vrarë) dhe disa mijëra robër lufte;-Beteja e parë e Mokrës (1500-1800 ushtarë osman të vrarë);-Beteja e Otonetës (5000 ushtarë osman të vrarë);-Beteja e parë e Oranikut (3000 ushtarë osman të vrarë);-Rrethimi i Svetigradit (20.000-22.000 ushtarë osman të vrarë);-Rrethimi i parë i Krujës (20.000-25.000 ushtarë osman të vrarë);-Beteja e Modriçit (7000 ushtarë osman të vrarë);-Beteja e parë e Meçadit (7000 ushtarë osman të vrarë);-Beteja e Pollogut (3000-3500 ushtarë osman të vrarë);-Beteja e Beratit (500 ushtarë osman të vrarë);-Beteja e dytë e Oranikut (500 ushtarë osman të vrarë);-Beteja e Albulenës (30.000 ushtarë osman të vrarë) dhe 15.000 robër lufte;-Beteja e dytë e Mokrës (4000 – 6000 ushtarë osman të vrarë);-Fushata e Skenderbeut në Maqedoni (12.000 ushtarë osman të vrarë);-Beteja e Ohrit (10.000 ushtarë osman të vrarë);-Beteja e parë e Vaikalit (4800-5000 ushtarë osman të vrarë);-Beteja e dytë e Meçadit (7000 ushtarë osman të vrarë);-Beteja e dytë e Vaikalit (6000 ushtarë osman të vrarë);-Beteja e Kasharit (25.000-27.000 ushtarë osman të vrarë);-Rrethimi i dytë i Krujës (2500 deri në 4000 ushtar osmanë të vrarë);-Rrethimi i tretë i Krujës (3500 ushtarë osman të vrarë);-Rrethimi i Shkodrës (20.000 ushtarë osman të vrarë);-Beteja Shqiptare kundër Osmano/Venecianët (2500 ushtarë osman të vrarë dhe 600-800 ushtarë venecianë të vrarë);Fushatata në Napoli( rreth 1800 armiqë);Fushata ndëshkuese kundër Brankoviqit (mbretit serb), disa qindra deri në 1500 serb.
-
Osman Mula: Në asnjë vend të botes nuk shkelet me këmbë artisti antikonformist si në Shqipëri
Nga Julia Vrapi
Zbatimi i së drejtës së autorit ka sjellë herë pas here reagimin e krijuesve të ndryshëm të muzikës, ndërsa kritikat kanë vijuar edhe në drejtim të institucioneve në vend. Ndërkohë që dhe agjencitë, që merrem me të drejtën e autorit janë përballur me kritika nga krijuesit. Kompozitori Osman Mula “Mjeshtër i Madh”, i cili ka reaguar dhe më parë për problemet me të cilat përballen krijuesit, sërish sjell në vëmendje probleme, që sipas tij përballen autorët e muzikës. Osman Mula është nga regjisorët më të njohur në RTSH, drejtues i festivaleve, emisioneve të muzikës, saksofonist i talentuar dhe kompozitor i vlerësuar me çmime ndër vite, por sipas tij e drejta autorit vazhdon të jetë problem për krijuesit e muzikës. “Në asnjë vend të botës nuk shkelet me këmbë artisti anti konformist si në Shqipëri. Nuk mund të thuash në përgjithësi artistët se një pjesë janë më të poshtër dhe hajdut se hajdutët. Këto vjedhin shokët, e kthehen në lëtyra.
Por punë e madhe thonë: A ja arrita qëllimit? Qeveria më dha, bashkia po. Në tre borde, jam e ç’dua më shumë? Kujt i duhet karakteri sot?! Thonë ato”, shprehet kompozitori Osman Mula në një reagim të tij, të ndarë dhe në rrjete sociale. Osman Mula është një nga emrat e njohur të muzikës shqiptare dhe një nga artistët, që herë pas here ka reaguar për problemet e ndryshme në fushën e artit dhe kulturës në vend, duke kërkuar dhe më shumë vlerësim për artistët. Por sa i takon problemeve me të drejtën e autori, ndër të tjera kompozitori Osman Mula shtron dhe pyetjen, se ku shkojnë të ardhurat. “Po ku shkojnë të ardhurat e të drejtës autorit ? Po kur organizoni projekte koncertesh dhe përdorni këngët tona përse nuk paguhemi ?”, shprehet kompozitori Osman Mula.
Materialet në arkiv
Osman Mula “Mjeshtër i Madh” një nga regjisorët më të njohur në RTSH, drejtues i festivaleve, emisioneve të muzikës, kompozitor me çmime ndër vite e sheh shqetësuese mënyrën se si po përdoren sot këngët e tij. Por në reagimin e tij ndër të tjera, ai sjell në vëmendje dhe problemet me materialet në arkiv. “E telendisët dhe i shpartalluat këngët e mia si Alo Alo, E doni dashurinë, Shikomë në sy, Pranverë e vonuar, etj, dhe nuk marrim asgjë. Po mirë, po me materialet e humorit, ku unë kam qenë regjisor i koncertit të Vitit të Ri, si Kunati i shokut Xhemal. Kryp- kryp, sheqer- sheqer, e në pambarim materiale që kam luajt me jetën time dhe të familjes për ti transmetuar, kush i merr nga arshiva ato materiale?
Kush ja mundëson? Këto persona duhet të kalojnë për proces siç kalojnë dhe ato që vjedhin. Mirëpo këta që vjedhin, mbajnë në shtëpi nga një flamur për zgjedhje dhe ndonjë pemë për mbledhje na marrin dhe pensione të veçanta. Na dalin drejtora spektaklesh, të kudo ndodhur, të përkëdhelur”, shprehet kompozitorit Osman Mula në reagimin e tij. Kompozitori Osman Mula edhe më parë në reagimet e tij ka sjellë në vëmendje shqetësimin e krijuesve. Ai thotë se çdo artist e ka të shtrenjtë të drejtën e autorit në krijimtari. “I falenderoj miqtë e mi, kolegët e nderuar që morën iniciativë me Gjergjin në krye për të vendosur një herë e mirë atë që çdo artist në botë e ka më të shtrenjtë, të drejtën e autorit. Kur e fiton lekun me djersë nuk ke nevojë të bëhesh lëpirës!”, shprehet kompozitori Osman Mula. Reagimin e tij për të drejtën e autorit kompozitori Osman Mula e ka ndarë edhe në rrjete sociale, ku dhe të tjerë krijues kanë shprehur probleme me zbatimin e saj. Krijues të ndryshëm të muzikës flasin për respektimin e ligjit, por kjo gjë ka sjellë dhe më parë diskutime. Edhe dëgjesa publike më parë nga Ministria e Kulturës për ndryshimet në ligjin për të drejtën e autorit riktheu debatet për zbatimin e tij. -
Vallja që ia shpëtoi jetën Osman Takës …
Legjendat janë të shumta që flasin për vallen e famshme, për prejardhjen e për emrin e saj. Në Çamëri edhe sot e kësaj dite vazhdon që të tregohet një legjendë, legjenda e Valles së Burrave Konispolitë që u quajt më vonë Vallja e Osman Takës.
Fisi i Takajve ishte me origjinë nga Skrapari. Pas rënies së murtajës në zonën e Konispolit dhe fashitjes së njerëzve në krahinë, fisi u shpërngul aty. Aty edhe ka lindur Osman Taka. Një djalë me trup elegant, i pashëm dhe burrëror, përfaqësues tipik i familjes aristokrate.
Historia zhvillohet gjatë kohës së pushtimit të Perandorisë Osmane. Konispoli në atë kohë ka qenë qendër administrative e cila kontrollohej nga ana ushtarake “Karakolli i Qafë Botës” që ndodhej në kufi me Sajdën. Thënë më mirë posta kufitare turke e cila ruante rendin si në Konispol edhe në Filat. Kjo trupë komandohej nga komanda ushtarake turke në Janinë. Trupa e karakollit turk, një oficer dhe 5 ushtarë, falte “xhumanë”, njëherë në xhaminë e Konispolit dhe herën tjetër në xhaminë e Filatit. Këtu nis rrugë edhe tregimi i mrekullueshëm i Osman Takës.Një oficer osman i shoqëruar nga pesë ushtarë sapo kishte falë xhumanë dhe tek po kthehej ndeshë në rrugë dy gra. Atë të premte gratë ishin të veshura mirë, e me fytyrë të mbuluar sipas traditës. Këto dy gra ishin gruaja dhe motra e Osman Takës, të cilat kishin marrë rrugën nga Shehati për në Cucat për një vizitë.
I pari komandanti turk, u zuri rrugën grave dhe u çoj shaminë dhe u pa fytyrën, duke thënë sa të bukura ishin, “ifrret jalem” marshallah.
Si të zëna në faj gratë largohen që aty, sakaq mbaruan sebepin në Mullenj dhe u kthyen në shtëpi. Të turpëruara nga ngjarja, se sipas zakonit quhej turp që të shikohej fytyra e femrës nga burra të huaj që nuk janë të familjes së saj, ose nuk është bashkëshorti. Motra menjëherë i thotë Osmanit, që trupa ushtarake turke, që fal të xhumanë, iu kishte zbuluar fytyrën.
Për këtë turp Osmani do të merrte hak.
Mblodhi burrat tek Oda e Madhe e Takajve dhe u mor vendimi. Komandanti me gjithë ushtarët, do të ruheshin me kujdes dhe kur të kanë radhën për t’u falur në xhaminë e Konispolit, do të vriten.
U tha dhe u bë. u ruajt radha. Trupa u fal në Filat, dhe i erdhi radha për në Konispol. Osman Taka me 4 djem trima konispolatë, i zunë pusinë në udhë të re trupës që vinte nga Karakolli turk.
Komandanti dhe katër ushtarët e tij u vranë, kurse një nga ushtarët u la i gjallë nga Osmani, për t’i çuar porosi komandantit në Janinë.
Trimi i tha: Po të lë gjallë, t’i tregosh komandantit tënd në Janinë se kush jam unë dhe se nuk ka ushtar e oficer të prekë gruan konispolite. Çoji selam nga Osman Taka i Konispolit!
Pasi u morr porosia në Janinë, Osman Taka u shpall në kërkim.
Për kapjen e Osmanit, Veliu i Janinës, me ferman nga Porta e Lartë, jepte 5 mijë napolona floriri. Osman Taka u arratis dhe për disa muaj qëndroi nëpër fshatra e vende të ndryshme të Çamërisë. Vazhdoi kështu deri sa ra në derën e një miku tradhtar. Nasho Gërxhua ishte një çoban i njohur, i cili kishte tre djem.
Nashua, pasi mirëpriti në konak Osmanin me shokë, u dha mish e raki. I dehu dhe pasi u sigurua se janë në gjumë, u nis për te karakolli osman i Qafëbotës, që të spiunonte dhe të fitonte 5 mijë napolonët.Ushtarët e pritën: – Lepe Nasho efendi – i thanë, – ç’e mirë të solli. – Unë kam Osman Takën dhe trimat e tij në stanin tim!– Je i sigurt i tha komandanti i Karakollit. – Po – u tha Nashua – edhe i kam dehur!
Menjëherë u lajmërua Janina dhe u nisën taborrët me ushtarë.
Nashua i thotë komandantit turk “Dua paret, 5 mijë napolonat flori, që i keni taksur, për kokën e Osmanit”, ndërsa komandanti i tha “Nasho do t’i marrësh, por pasi të zemë të gjallë Osman Takën”.
Pasi i lidhen duar e këmbë e mbajtën sa erdhën trupat ushtarake nga Janina. Trupat ushtarake me Nashon të lidhur, ecën me shpejtësi dhe e rrethuan stanin. U folën djemve të Nashos që të dorëzonin vrasësit të gjallë, në të kundërt do digjeshin të gjithë. Osmani me trimat, filluan menjëherë të qëllojnë kundër turqve.
Gjatë luftimeve ndërmjet taborrëve turq dhe Osman Takës e trimave të tij, u vranë dy djem të Nasho Gërxhos, një nga shokët e Osman Takës. Në fund pasi u mbaruan fishekët, Osman Takën dhe tre trimat e tjerë i kapën të gjallë dhe i çuan në burgun e Janinës. Pas një muaji, Gjykata e Janinës i dënon me vdekje, varje në litar.
Lajmi u përhap në gjithë qytetin e më gjerë. Ekzekutimin do ta ndiqte vetë Veliu i Janinës, Hasan Beu me të shoqen. Kryerjen e ekzekutimit do ta bënte Kadiu Mexhit Bej, i cili më parë i pyeti të dënuarit se cila ishte kërkesa e tyre e fundit për këtë botë? Osman Taka i tha: Kërkesa ime e fundit në këtë botë është e çuditshme.
Dua një sufra (tepsi shumë e madhe në të cilat bëhej bakllavaja) dhe sazet e Filatit të Konispolit, për të kërcyer një valle që ne e quajmë “Vallja e Burrave të Konispolit”. Dua orkestrën e Braho Salametit. Kërkesa u plotësua! Melodia e sazeve filloi! E rrallë dhe e bukur!
“Çish të shikoje Osmanin një valltar elegant, me pamje të rrallë. Burrë që kërcente aq bukur, sa që Hasan Bej, me gruan e tij Xhemile Hanëmin u çuan në këmbë. Ajo tha: Po ky është rrap. Nuk kam parë burrë si ky. I hjeshëm, trim, elegant. Nuk kam lënë vend të perandorisë pa shkelur dhe nuk kam parë të tillë div, të tillë artist. Ky është lindur për të jetuar, për të argëtuar veten dhe ne!”
Xhemile Hanemi ju drejtua, Mexhit beut:
“Gjynah të varet ky njeri dhe këta burra. Unë do të ndryshoj fermanin në Portën e Lartë dhe u ngjit në podiumin e varjes dhe kërkoj vallen të luhej përsëri, ku Osmani e kërceu më me krenari.
Kështu, një valle që dikur quhej Vallja e Burrave të Konspolit, i shpëtoi jetën një njeriu, emrin e të cilit e mban sot vallja, “Vallja e Osman Takës”.
* Pjesë të shkëputura nga kujtimet e Petrit Ali Mullës
ObserverKult
—————
Lexo edhe:
VALLET SHQIPTARE, PJESË E RËNDËSISHME E TRADITËS DHE KULTURËS SONË
-
Punoi te Air Albania, por s’mori pagën, dëshmon inxhinieri i mirëmbajtjes së avionëve/ Prapaskenat e një skandali ndërkombëtar
Ali Osman Yildirim është një inxhinier me përvojë të gjatë në mirëmbajtjen e avionëve Airbus. Për një periudhë kohe ai ka shërbyer si inxhinier mirëmbajtjeje në kompaninë Air Albania, pas ngritjes së saj si një bashkëpunim mes shtetit shqiptar, Turkish Airlines dhe biznesmenit Sinan Idrizi.
Prej disa muajsh, kompania po përballet me vështirësi të theksuara financiare, duke u përfshirë në procese gjyqësore për shkak të mosrespektimit të kontratave të qirasë me kompanitë e avionëve.
Inxhinieri Ali Osman Yildirim, gjate kohes qe mirembante avionet e Air Albania ne Tirane
Siç mëson Skyweb.al, një pjesë e punonjësve nuk janë paguar ende, ndërsa të tjerë kanë dhënë dorëheqjen.
Në një intervistë për Skyweb.al, inxhinieri turk Ali Osman Yildirim konfirmon se “një pjesë e motorëve janë hequr nga përdorimi për shkak të problemeve teknike ose mbarimit të afatit të qirasë”, duke shtuar se vonesat në sigurimin e motorëve të rinj kanë çuar në nxjerrjen e flotës nga përdorimi. Rregullat ndërkombëtare të fluturimit nuk lejojnë fluturimin e avionëve nëse kanë kaluar orët e shërbimit dhe nuk është bërë mirëmbajtje.
Sipas tij, “Air Albania po operon vetëm me një avion të marrë me qira në formën wet lease, çka e bën të vështirë që një kompani të jetë fitimprurëse në këto kushte.”
Avioni Airbus A320, “Fishta” me kod ZA-MMK, pa motore ne aeroportin turk “Sabiha Gokçen”
Fotot e siguruara nga Skyweb.al tregojnë dy avionët e kompanisë, ZA-MMK dhe ZA-ASM, të parkuar në aeroportin “Sabiha Gökçen” në Stamboll, të cilëve u janë hequr motorët.
Sipas Yildirimit, ata “kanë përfunduar ciklin e shërbimit dhe duhet të kalojnë në mirëmbajtje.”
Kompania aktualisht po operon kryesisht në linjën Tiranë–Stamboll me një Airbus A320 të marrë me qira nga Fly2Sky, ndërsa një tjetër Airbus A319 i saj është përdorur më parë si charter qeveritar për udhëtimet e Kryeministrit Edi Rama.
Avioni Airbus A320, “Migjeni” me kod ZA-ASM, pa motore ne aeroportin turk “Sabiha Gokçen”
Yildirim thekson gjithashtu se pjesë e stafit kanë mbetur pa paga prej muajsh, ndërsa disa punonjës “kanë frikë të flasin sepse disa prej tyre i janë drejtuar gjykatës dhe mendojnë se kjo mund të ndikojë në procesin e tyre ligjor.”
Skyweb.al kontaktoi me kompaninë Air Albania për të marrë një reagim zyrtar lidhur me këto zhvillime, por deri në publikimin e këtij shkrimi nuk patëm përgjigje.
INTERVISTA E PLOTË
Skyweb.al: Për sa kohë keni punuar në Air Albania dhe cila ishte detyra juaj si inxhinier?Ali Osman Yildirim: Kam punuar për një periudhë të caktuar në Air Albania si inxhinier mirëmbajtjeje. Detyrat e mia përfshinin mirëmbajtjen e përditshme të linjës, inspektimet e planifikuara dhe sigurimin e gatishmërisë operative të avionëve.
Skyweb.al: Çfarë saktësisht çoi në situatën aktuale të Air Albania dhe çfarë nënkuptoni me “motorë që mungojnë”? Nga sa di, ata po operojnë me avionë të marrë me qira nga Sky2Fly.Ali Osman Yildirim: Kjo është e saktë. Një pjesë e flotës përbëhet nga avionë të marrë me qira. Megjithatë, gjatë muajve të fundit disa motorë kanë përfunduar afatin e qirasë ose janë kthyer për shkak të problemeve teknike. Vonesat në sigurimin e motorëve zëvendësues kanë çuar në ndalimin e një pjese të flotës, duke ulur ndjeshëm kapacitetin operacional.
Skyweb.al: A ndikon kjo situatë, sipas jush, në sigurinë e fluturimeve apo në besueshmërinë operative, apo kriza financiare ka dobësuar standardet e mirëmbajtjes?Ali Osman Yildirim: Për momentin, standardet e sigurisë ajrore vazhdojnë të respektohen, por mungesa e burimeve mund të ndikojë në cilësinë e mirëmbajtjes në afat të gjatë. Moral i ulët i stafit dhe vonesat në furnizimin me pjesë këmbimi po e vështirësojnë tashmë funksionimin normal.
Skyweb.al: Përmendët staf të papaguar. Për sa kohë po ndodh kjo dhe si po përballen punonjësit me situatën?Ali Osman Yildirim: Vonesat në pagë po vazhdojnë prej disa muajsh. Disa punonjës po mbështeten në kursimet e tyre personale, ndërsa të tjerë po kërkojnë punë në kompani të tjera ajrore. Morali është ulur ndjeshëm.
Skyweb.al: Në aviacionin civil, çfarë të drejtash kanë punonjësit kur nuk paguhen? A mund të ndërmarrin hapa ligjorë dhe në rastin e Air Albania, ku duhet t’i drejtohen?Ali Osman Yildirim: Punonjësit mund të ndërmarrin veprime ligjore bazuar në kontratat e punës dhe ligjet kombëtare të punës. Në rastin e Air Albania, ankesat duhet t’i drejtohen Ministrisë së Punës ose gjykatave përkatëse të punës. Megjithatë, këto procese zakonisht zgjasin.
Skyweb.al: Si e vlerësoni bashkëpunimin midis Air Albania dhe Turkish Airlines?Ali Osman Yildirim: Fillimisht, partneriteti u pa si një mundësi e madhe. Por kohët e fundit, vështirësitë financiare dhe problemet operative e kanë ulur efektivitetin e tij. Koordinimi mes të dyja palëve është dobësuar.
Skyweb.al: Pse mendoni se drejtuesit dhe autoritetet heshtin për këto çështje?Ali Osman Yildirim: Më së shumti për shkak të shqetësimeve për imazhin. Ata duan të mbrojnë reputacionin e kompanisë dhe të sektorit ajror. Megjithatë, kjo heshtje nuk i zgjidh problemet; përkundrazi, e thellon humbjen e besimit te punonjësit.
Ata po operojnë vetëm me një avion të marrë me qira në formën “wet lease”. Mendoni vetë sa fitimprurëse mund të jetë një kompani që funksionon me vetëm një avion të tillë. Përveç kësaj, punonjësit që vazhdojnë të punojnë aty kanë frikë.
Skyweb.al: A ka ndonjë punonjës tjetër që dëshiron të flasë për këtë situatë?Ali Osman Yildirim: Të gjithë kanë frikë për momentin. Disa kanë paraqitur padi në gjykatë dhe përsëri kanë frikë. Nëse flasin për kompaninë, kjo mund të ndikojë në rezultatin e çështjes gjyqësore. /skyweb.al -
Historia e dhimbshme e Osman Takës…
Legjendat janë të shumta që flasin për vallen e famshme, për prejardhjen e për emrin e saj. Në Çamëri edhe sot e kësaj dite vazhdon që të tregohet një legjendë, legjenda e Valles së Burrave Konispolitë që u quajt më vonë Vallja e Osman Takës.
Fisi i Takajve ishte me origjinë nga Skrapari. Pas rënies së murtajës në zonën e Konispolit dhe fashitjes së njerëzve në krahinë, fisi u shpërngul aty. Aty edhe ka lindur Osman Taka. Një djalë me trup elegant, i pashëm dhe burrëror, përfaqësues tipik i familjes aristokrate.
Historia zhvillohet gjatë kohës së pushtimit të Perandorisë Osmane. Konispoli në atë kohë ka qenë qendër administrative e cila kontrollohej nga ana ushtarake “Karakolli i Qafë Botës” që ndodhej në kufi me Sajdën. Thënë më mirë posta kufitare turke e cila ruante rendin si në Konispol edhe në Filat. Kjo trupë komandohej nga komanda ushtarake turke në Janinë. Trupa e karakollit turk, një oficer dhe 5 ushtarë, falte “xhumanë”, njëherë në xhaminë e Konispolit dhe herën tjetër në xhaminë e Filatit. Këtu nis rrugë edhe tregimi i mrekullueshëm i Osman Takës.Një oficer osman i shoqëruar nga pesë ushtarë sapo kishte falë xhumanë dhe tek po kthehej ndeshë në rrugë dy gra. Atë të premte gratë ishin të veshura mirë, e me fytyrë të mbuluar sipas traditës. Këto dy gra ishin gruaja dhe motra e Osman Takës, të cilat kishin marrë rrugën nga Shehati për në Cucat për një vizitë.
I pari komandanti turk, u zuri rrugën grave dhe u çoj shaminë dhe u pa fytyrën, duke thënë sa të bukura ishin, “ifrret jalem” marshallah.
Si të zëna në faj gratë largohen që aty, sakaq mbaruan sebepin në Mullenj dhe u kthyen në shtëpi. Të turpëruara nga ngjarja, se sipas zakonit quhej turp që të shikohej fytyra e femrës nga burra të huaj që nuk janë të familjes së saj, ose nuk është bashkëshorti. Motra menjëherë i thotë Osmanit, që trupa ushtarake turke, që fal të xhumanë, iu kishte zbuluar fytyrën.
Për këtë turp Osmani do të merrte hak.
Mblodhi burrat tek Oda e Madhe e Takajve dhe u mor vendimi. Komandanti me gjithë ushtarët, do të ruheshin me kujdes dhe kur të kanë radhën për t’u falur në xhaminë e Konispolit, do të vriten.
U tha dhe u bë. u ruajt radha. Trupa u fal në Filat, dhe i erdhi radha për në Konispol. Osman Taka me 4 djem trima konispolatë, i zunë pusinë në udhë të re trupës që vinte nga Karakolli turk.
Komandanti dhe katër ushtarët e tij u vranë, kurse një nga ushtarët u la i gjallë nga Osmani, për t’i çuar porosi komandantit në Janinë.
Trimi i tha: Po të lë gjallë, t’i tregosh komandantit tënd në Janinë se kush jam unë dhe se nuk ka ushtar e oficer të prekë gruan konispolite. Çoji selam nga Osman Taka i Konispolit!
Pasi u morr porosia në Janinë, Osman Taka u shpall në kërkim.
Për kapjen e Osmanit, Veliu i Janinës, me ferman nga Porta e Lartë, jepte 5 mijë napolona floriri. Osman Taka u arratis dhe për disa muaj qëndroi nëpër fshatra e vende të ndryshme të Çamërisë. Vazhdoi kështu deri sa ra në derën e një miku tradhtar. Nasho Gërxhua ishte një çoban i njohur, i cili kishte tre djem.
Nashua, pasi mirëpriti në konak Osmanin me shokë, u dha mish e raki. I dehu dhe pasi u sigurua se janë në gjumë, u nis për te karakolli osman i Qafëbotës, që të spiunonte dhe të fitonte 5 mijë napolonët.Ushtarët e pritën: – Lepe Nasho efendi – i thanë, – ç’e mirë të solli. – Unë kam Osman Takën dhe trimat e tij në stanin tim!– Je i sigurt i tha komandanti i Karakollit. – Po – u tha Nashua – edhe i kam dehur!
Menjëherë u lajmërua Janina dhe u nisën taborrët me ushtarë.
Nashua i thotë komandantit turk “Dua paret, 5 mijë napolonat flori, që i keni taksur, për kokën e Osmanit”, ndërsa komandanti i tha “Nasho do t’i marrësh, por pasi të zemë të gjallë Osman Takën”.
Pasi i lidhen duar e këmbë e mbajtën sa erdhën trupat ushtarake nga Janina. Trupat ushtarake me Nashon të lidhur, ecën me shpejtësi dhe e rrethuan stanin. U folën djemve të Nashos që të dorëzonin vrasësit të gjallë, në të kundërt do digjeshin të gjithë. Osmani me trimat, filluan menjëherë të qëllojnë kundër turqve.
Gjatë luftimeve ndërmjet taborrëve turq dhe Osman Takës e trimave të tij, u vranë dy djem të Nasho Gërxhos, një nga shokët e Osman Takës. Në fund pasi u mbaruan fishekët, Osman Takën dhe tre trimat e tjerë i kapën të gjallë dhe i çuan në burgun e Janinës. Pas një muaji, Gjykata e Janinës i dënon me vdekje, varje në litar.
Lajmi u përhap në gjithë qytetin e më gjerë. Ekzekutimin do ta ndiqte vetë Veliu i Janinës, Hasan Beu me të shoqen. Kryerjen e ekzekutimit do ta bënte Kadiu Mexhit Bej, i cili më parë i pyeti të dënuarit se cila ishte kërkesa e tyre e fundit për këtë botë? Osman Taka i tha: Kërkesa ime e fundit në këtë botë është e çuditshme.
Dua një sufra (tepsi shumë e madhe në të cilat bëhej bakllavaja) dhe sazet e Filatit të Konispolit, për të kërcyer një valle që ne e quajmë “Vallja e Burrave të Konispolit”. Dua orkestrën e Braho Salametit. Kërkesa u plotësua! Melodia e sazeve filloi! E rrallë dhe e bukur!
“Çish të shikoje Osmanin një valltar elegant, me pamje të rrallë. Burrë që kërcente aq bukur, sa që Hasan Bej, me gruan e tij Xhemile Hanëmin u çuan në këmbë. Ajo tha: Po ky është rrap. Nuk kam parë burrë si ky. I hjeshëm, trim, elegant. Nuk kam lënë vend të perandorisë pa shkelur dhe nuk kam parë të tillë div, të tillë artist. Ky është lindur për të jetuar, për të argëtuar veten dhe ne!”
Xhemile Hanemi ju drejtua, Mexhit beut:
“Gjynah të varet ky njeri dhe këta burra. Unë do të ndryshoj fermanin në Portën e Lartë dhe u ngjit në podiumin e varjes dhe kërkoj vallen të luhej përsëri, ku Osmani e kërceu më me krenari.
Kështu, një valle që dikur quhej Vallja e Burrave të Konspolit, i shpëtoi jetën një njeriu, emrin e të cilit e mban sot vallja, “Vallja e Osman Takës”.
* Pjesë të shkëputura nga kujtimet e Petrit Ali Mullës
ObserverKult
—————
Lexo edhe:
VALLET SHQIPTARE, PJESË E RËNDËSISHME E TRADITËS DHE KULTURËS SONË
-
Ndoshta nuk e keni dëgjuar asnjëherë, por ambasadori i parë osman në Rusi, ishte një shqiptar, nga Manastiri, Jusuf Riza Pasha
Ndoshta nuk e keni dëgjuar asnjëherë, por ambasadori i parë osman në Rusi, ishte një shqiptar, nga Manastiri, Jusuf Riza Pasha (1826-1894). Ai ishte i biri i Mestan Beut, nga familja e vjetër dhe e njohur e Patrishkëve. Njihte disa gjuhë të huaja, njeri shumë i ditur, inteligjent, i shkolluar në universitetet evropiane.
Jusuf Riza Pasha, ishte po ashtu edhe ambasadori i parë osman në Iran dhe në Greqi, nën Sulltan Abdulmexhidin dhe Sulltan AbdulAzizin, ndërsa Sulltan Abdulhamidi i Dytë e emëroi Kryebashkiakun e Stambollit.
Zgjuarsia dhe burrëria e tij, kishin habitur edhe vetë Carin rus Aleksandri i Dytë, i cili e takoi disa herë personalisht, madje edhe në ambientet e Ambasadës Osmane në Saint Petersburg, në vitin 1856.
Burimi: İbrahim Alâettin Gövsa / Türk Meşhurları Ansiklopedisi (1946).