Ju mund të jeni në gjendje të ulni rrezikun për zhvillimin e anomalive të ritmit të zemrës, duke përshpejtuar ritmin tuaj të ecjes.
Kjo është sipas një studimi të ri, të botuar të martën në revistën Heart, i cili zbuloi se ritmet mesaztare os etë shpejta të ecjes shoqëroheshin me 35% dhe 43% rreziqe më të ulëta të të gjitha anomalive të ritmit të zemrës të studiuara, respektivisht, krahasuar me një ritëm të ngadaltë.
Ato anomali janë aritmitë: fibrilacioni atrial, bradiaritmitë dhe aritmitë ventrikulare. Fibrilacioni atrial, ose A-fib, është aritmia më e zakonshme, e karakterizuar nga një rrahje e parregullt dhe e shpejtë e zemrës që fillon në dhomat e sipërme ose atriumet e zemrës. Bradiaritmitë janë rrahje anormalisht të ngadalta të zemrës, zakonisht nën 60 rrahje në minutë, krahasuar me diapazonin normal prej 60 deri në 100 rrahje në minutë. Aritmitë ventrikulare ndohin kur dhomat e poshtme të zemrës, ose barkushet, rrahin shumë shpejt.
“Gjëja më e mirë e ecjes është se ajo është e arritshme për të gjithë,” tha përmes emailit autori i vjetër i studimit Dr. Jill Pell, Henry Mechan Profesor i Shëndetit Publik në Universitetin e Glasgoë në Skoci. “Nuk keni nevojë të shpenzoni para për të shkuar në palestër ose për të blerë pajisje. Thjesht mund të dilni nga dera juaj e përparme dhe të vazhdoni.”
Gati 60 milionë njerëz në mbarë botën kanë fibrilacion atrial, sipas një studimi të vitit 2024. Vlerësimet e njerëzve me aritmi të tjera janë më pak përfundimtare, por në përgjithësi, njerëzit me aritmi janë në rrezik më të lartë për të pasur sulme në zemër ose goditje në tru dhe për të vdekur herët, tha Pell.
“Ka ilaçe dhe procedura që mund t’u ofrohen këtyre njerëzve, por do të ishte e preferueshme që në radhë të parë të parandaloheshin anomalitë e ritmit të zemrës,” shtoi Pell.
Për më tepër, në njohuritë e autorëve, ka pasur vetëm një studim të mëparshëm mbi ritmin e ecjes dhe anomalitë e ritmit të zemrës, dhe ai u fokusua në vetëm një lloj aritmie, tha Pell. Dhe kërkimet e kaluara kanë treguar se “ritmi i ecjes është i lidhur me rezultate të tjera si sëmundjet kardiovaskulare, kështu që ne donim të shihnim nëse e njëjta gjë ishte e vërtetë për anomalitë e ritmit të zemrës”, tha Pell.
Autorët studiuan të dhënat e shëndetit dhe aktivitetit nga të rriturit që ishin rekrutuar midis 2006 dhe 2010 për studimin e Biobank në MB, i cili ka ndjekur rezultatet shëndetësore të më shumë se 500,000 njerëzve midis moshës 40 dhe 69 vjeç në Mbretërinë e Bashkuar. Pjesëmarrësit iu përgjigjën pyetësorëve që pyesnin nëse ritmi i tyre i ecjes ishte i ngadaltë (më pak se 3 milje ose 4.8 kilometra në orë), mesatar (3 deri në 4 milje ose 4.8 deri në 6.4 kilometra në orë) ose i shpejtë (më shumë se 4 milje ose 6.4 kilometra në orë).
Gjatë një periudhe ndjekjeje prej 13 vjetësh mesatarisht, 9% e pjesëmarrësve zhvilluan aritmi.
“Ne kishim të dhëna për ritmin e vetë-raportuar të ecjes nga më shumë se 420,000 njerëz, por kishim gjithashtu të dhëna për akselerometrinë për (gati) 82,000 prej tyre,” tha Pell, duke iu referuar të dhënave nga orët që gjurmojnë shpejtësinë e lëvizjes. “Të dhënat nga orët treguan se ecja me një ritëm mesatar (3-4 milje në orë) për vetëm 5-15 minuta në ditë ishte e mjaftueshme për të zvogëluar rrezikun tuaj.”
Lidhjet ishin më të forta midis njerëzve nën 60 vjeç, njerëzve pa obezitet, atyre me presion të lartë të gjakut ose dy ose më shumë kushteve ekzistuese dhe grave, zbuluan autorët.
“Ky është një zbulim interesant sepse, megjithëse gratë kanë më pak gjasa të kenë fibrilacion atrial sesa burrat, kur ato e marrin atë, janë në një rrezik më të lartë për të pasur sulme në zemër dhe goditje në tru, sesa burrat me fibrilacion atrial,” tha Pell.
Kardiologia Dr. Martha Gulati e konsideroi studimin të rëndësishëm dhe tha se ai konfirmon kërkimet e mëparshme të lidhura – nga ajo vetë dhe të tjerët – që treguan përfitimet e aktivitetit fizik për fibrilacionin atrial dhe lidhjet më të forta midis grave.
“Kjo tregon se një nga strategjitë kryesore të parandalimit për të reduktuar aritmitë kardiake është ecja e shpejtë,” shtoi Gulati, drejtor i kardiologjisë parandaluese në Institutin e Zemrës Smidt në Qendrën Mjekësore Cedars-Sinai në Los Anxhelos. Gulati nuk ishte i përfshirë në hulumtim.
Marrëdhënia midis ecjes dhe shpejtësisë së zemrës
Meqenëse studimi është vëzhgues, ai nuk provon një shkak dhe pasojë, thanë autorët. Të dhënat shëndetësore të vetë-raportuara janë gjithashtu të ndjeshme ndaj kujtimeve të pasakta ose paragjykimeve.
Në studimet vëzhguese, ekziston gjithmonë një rrezik që njerëzit që ecin më ngadalë ta bëjnë këtë sepse ata tashmë kanë sëmundje, tha Pell.
“Ne bëmë gjithçka që ishte e mundur për ta shmangur këtë, duke u siguruar që askush të mos kishte ndonjë lloj sëmundjeje të zemrës ose vaskulare në fillim të studimit,” shtoi ajo. “Megjithatë, ne me të vërtetë kemi nevojë për një studim ndërhyrjeje tani për të konfirmuar gjetjet tona: një studim i njerëzve që ecin ngadalë, në të cilin disave u kërkohet të rrisin ritmin e tyre të ecjes dhe disave jo,” tha Pell.
A-Fib është i lidhur me faktorë të shumtë rreziku që lidhen gjithashtu me sëmundje të tilla, si sëmundjet e zemrës, diabeti, presioni i lartë i gjakut dhe obeziteti, tha Dr. Sean Heffron, drejtor i fitnesit dhe ushqyerjes kardiovaskulare në Qendrën për Parandalimin e Sëmundjeve Kardiovaskulare në Universitetin e Nju Jorkut. Ai nuk ishte i përfshirë në studim.
Pjesëmarrësit që ecnin më shpejt kishin më shumë gjasa të ishin burra, të jetonin në zona më pak të privuara, të kishin një mënyrë jetese më të shëndetshme dhe që peshonin më pak. Ata gjithashtu kishin forcë më të mirë të kapjes, bel më të vogël dhe nivele më të ulëta të inflamacionit dhe faktorëve të rrezikut metabolic, si kolesteroli i lartë ose sheqeri në gjak.
“Dhe bradiaritmitë ose aritmitë ventrikulare janë jospecifike dhe mund të kenë shumë shkaqe të tjera dhe sigurisht që janë shumë më pak të lidhura qartë me faktorë të tipit të jetesës, sesa fibrilacioni atrial,” shtoi Heffron. “Më duket se ishte interesante t’i bashkoja të gjitha.”
Autorët zbuluan se mbi një e treta e efektit të dobishëm të një ritmi më të shpejtë, “ishte për shkak të faktit se ecja më e shpejtë redukton kolesterolin, glukozën dhe presionin e gjakut dhe ju bën më pak të ngjarë të shtoni peshë”, tha Pell, duke vënë në dukje se këto reduktime ulin rrezikun e anomalive të rrahjeve të zemrës.
Megjithëse një ritëm i shpejtë duket të jetë më i mirë se një ritëm i ngadaltë, “hapi i parë është fjalë për fjalë një hap,” tha Gulati. “Të ecim ngadalë është mënyra se si ne fillojmë, por sa më shumë ta bëni, aq më i shpejtë do të jetë ritmi juaj.”/CNN.
