Poezi nga Lulzim Tafa
Heshtja që le në mua
E pranojMë dhemb pak ajo që ndodhNuk më shikon në syVetëm për të më treguar se unëNuk jam
S’e diNëse ty të dukem gur apo hijeApo diçka tjetërQë nuk dhemb
Çdo përbuzjeMë bëri fëmijë të vogëlPara një deti të madhPara një zjarri
Të dua dhe nuk të mallkojE ndjej veten të mbeturNë duart tuaShumë prekëse kjo ndjesi
Unë jam atyE ty të ndalin ataQë as emrin s’ta dinëDerisa unë ta diEdhe heshtjen
Tash më mjafton heshtjaS’kam nevojë më për asgjëAs për zhurmëE as për hanëQë qanë /KultPlus.com

Leave a Reply