Vija bregdetare e Barcelonës po riformësohet me shpejtësi për shkak të stuhive gjithnjë e më të fuqishme dhe rritjes së nivelit të detit, duke rritur shqetësimet për të ardhmen e turizmit lokal dhe komuniteteve bregdetare. Në Montgat, vetëm 30 minuta larg qendrës së qytetit, banorët si Ana García, që çdo verë kalon pushimet pranë detit me vajzën e saj, shprehin frikën se plazhet që kanë qenë pjesë e jetës së tyre mund të zhduken përfundimisht.
Autoritetet lokale po përballen me një sfidë në rritje për të mbrojtur plazhet e krijuara nga njeriu, të cilat gërryhen më shpejt se vijat natyrore bregdetare. Krahas mbushjes së rërës dhe ndërtimit të dallgëthyesve, ekspertët si Ramon Torra theksojnë se këto masa nuk po ecin me të njëjtin ritëm si erozioni i shpejtë. Ndërkohë, ndryshimet klimatike po përshpejtojnë përkeqësimin e situatës: në prill 2024, një stuhi solli valë deri në 5 metra, duke zhdukur pjesë të plazheve të Montgatit dhe kërcënuar infrastrukturën bregdetare.
Evropa po ngrohet me ritme dy herë më të shpejta se pjesa tjetër e botës, sipas të dhënave nga Shërbimi i Ndryshimeve Klimatike Koperniku, dhe Spanja nuk bën përjashtim. Në Barcelonën metropolitane, autoritetet llogarisin se duhen rreth 60 milionë euro për të stabilizuar vijën bregdetare prej 42 kilometrash, prej të cilave 30 kilometra janë plazhe. Kostoja e mirëmbajtjes pas çdo stuhie e rëndon edhe më shumë situatën.
Shkencëtarët paralajmërojnë se nëse deti përparon më tej, rrezikon jo vetëm turizmin, por edhe infrastrukturën e qytetit – nga linjat hekurudhore deri te bizneset lokale. Agustín Sánchez-Arcilla nga Universiteti Politeknik i Katalonjës konstaton se niveli i detit është rritur me 14 cm në 25 vjet, ndërsa lartësia mesatare e valëve është rritur me 30 cm – një katërfishim që nga vitet 1990.
Banorët dhe pronarët e bizneseve janë gjithnjë e më të shqetësuar. Ata që jetojnë nga turizmi veror po e shohin me sy të lirë tkurrjen e rërës dhe rënien e numrit të pushuesve. “Plazhet janë hapësira e fundit demokratike që kemi”, deklaroi kryetari i bashkisë së Montgat, Andreu Absil. “Ato duhet të ruhen për të gjithë ne.”
Për vendasit si pensionisti José Luís Vélez, që prej dekadash ka frekuentuar të njëjtin bar plazhi, gërryerja e rërës dhe mungesa e veprimit institucional janë sinjale alarmi. “Nuk po shohim njerëz që po bëjnë diçka për këtë,” tha ai. “Mendojmë se kjo mund të ketë një datë skadimi.”