Në audiencën e tij të parë të përgjithshme në Romë, Papa LeoniXIV iu referua pikturës së Vincent van Gogh-ut “Mbjellësi në muzg” dhe e quajti një simbol shprese. Një diell verbues që perëndon ndriçon një fushë, ndërsa një bujk ecën djathtas, duke mbjellë fara.
Leoni iu referua Shëmbëlltyrës së Krishtit për Mbjellësin, një histori në Ungjill që flet për nevojën për të bërë vepra të mira. “Çdo fjalë e Ungjillit është si një farë e mbjellë në tokën e jetës sonë,” tha ai dhe theksoi se toka nuk është vetëm zemra jonë, “por edhe bota, komuniteti, kisha.”
Ai vuri në dukje se “pas mbjellësit, van Gogh-u ka pikturuar grurin tashmë të pjekur,” dhe Leo e quajti atë një imazh shprese që tregon se farat, disi, kanë dhënë fryt.
Van Gogh e pikturoi “Mbjellësi në muzg” në vitin 1888, kur ai po jetonte në Arles të Francës jugore. Në atë kohë, ai po krijonte art bashkë me mikun e tij Paul Gauguin dhe ndihej shumë i gëzuar për të ardhmen. Piktura pasqyronte optimizmin e tij.
Frymëzimi i van Gogh-ut
Në nëntor të vitit 1888, van Gogh i shkroi vëllait të tij Theo, të cilit i rrëfehej shpesh, për pikturën “Mbjellësi në muzg.” Ai përshkroi ngjyrat e saj të bukura: “Disk i madh i verdhë për diellin. Qiell jeshil në të verdhë me re rozë. Fusha është vjollcë, mbjellësi dhe pema janë blu pruse.”
Piktura e van Gogh-ut ishte frymëzuar nga piktura e vitit 1860 e artistit francez Jean-François Millet, “Mbjellësi.” Por ai e transformoi përbërjen e Millet-it, në të cilën dominon një figurë e errët dhe e vetmuar, dhe qëllimisht vendosi mbjellësin në mes të një peizazhi të ndriçuar nga dielli.
Artistë të tjerë, përfshirë norvegjezin Emanuel Vigeland, kanë paraqitur shprehimisht Shëmbëlltyrën e Mbjellësit. Seria e tij e dritareve me xhama shumëngjyrësh në një kishë të Oslos shpjegon kuptimin e çdo pasazhi. Teksa mbjellësi punon, disa fara bien në rrugë dhe zogjtë i hanë menjëherë, duke treguar ata që e dëgjojnë fjalën e Zotit, por nuk e marrin parasysh.
Disa fara bien në tokë me gurë dhe nuk mund të zënë rrënjë, simbol i atyre me pak qëndrueshmëri. Të tjera bien mes gurëve dhe humbin. Vigeland vendosi pranë këtij imazhi një paraqitje dramatike të një koprraci që numëron grumbuj parash, duke treguar se jeta e tij është mbytur nga dëshira për përfitim material.
Pasazhi i fundit i shëmbëlltyrës thotë se disa fara ranë në tokë të mirë dhe prodhuan njëqindfish. Paraqitja e Vigeland-it tregon një të korrur të bollshme gruri pranë një burri të ulur në tokë që mban në prehër një fëmijë.
Çfarë thotë kjo për Leonin
Piktura e van Gogh-ut përputhet me shumë nga idetë që papa i ri shprehu në ditët e para të papatit të tij. Leoni vëzhgoi: “Në qendër të pikturës është dielli, jo mbjellësi, [gjë që na kujton se] është Zoti ai që e lëviz historinë, edhe nëse ndonjëherë duket i munguar ose i largët. Është dielli ai që ngroh tokën dhe pjek farën.”
Tema e dinjitetit të punës është gjithashtu e pranishme në imazhin e mbjellësit të zhytur thellë në punë fizike, gjë që lidhet me zgjedhjen e emrit të papës. Papa tha se e mori emrin LeonXIV “kryesisht sepse Papa Leon XIII në enciklikën e tij historike Rerum Novarum trajtoi çështjen sociale në kontekstin e revolucionit të parë të madh industrial.” Leoni XIII i referohej çështjes sociale të padrejtësisë ekonomike në shpërblimin e pakët për punëtorët, ndërkohë që pronarët fitonin shumë nga Revolucioni Industrial.
Papa e pa imazhin e van Gogh-ut për mbjellësin, ashtu si edhe të Vigeland-it, si një mesazh shprese. Ky mesazh, sipas tij, përputhet me temën e shpresës së Vitit Jubilar të shpallur nga paraardhësi i Leonit, Françesku. Leoni shprehu gjithashtu shpresën se njerëzit që dëgjojnë Zotin do të përqafojnë shërbimin ndaj të tjerëve. / The Conversation – Syri.net