Miqësia mes Gjestit dhe Rozanës ka kaluar në një fazë krize, duke u shndërruar në rivalitet për shkak të lojës dhe çmimit të madh në “Big Brother VIP 4”.
Pasi u bën miq dhe kalonin mjaft kohë të bukur në shoqërinë e njëri-tjetrit, situata ka ndryshuar dhe Gjesti i ka bërë me dije këngëtares se nuk dëshiron ta ndjekë më nga pas.
Në një moment, ai i ka thënë Rozanës se po e bezdis dhe duhet të kuptojë që nuk duhet ta ndjekë kudo që ai shkon. Gjesti është shprehur se:
“Shpirtin ma ke lodhur o vëlla. Kështu edhe kur më erdhi ish-femra të kam lënë. Vdes për vëmendje. Mos më hajde pas, këto gjëra i bën veç me i përdor, për vëmendje, ti nuk më do mua. Mos më thuaj më ke xhan kur nuk më do”.
Ai shtoi më tej:
“Mos mi përdor gjërat. As mirëmëngjesi mos më thuaj. Të kam thënë mos më hajde pas”.
Nga ana e saj, Rozana e kundërshtoi këtë qëndrim dhe i hodhi poshtë akuzat, duke i dhënë përgjigje të gjitha këtyre komenteve. Tensionet mes tyre janë rritur, duke i shtuar më shumë dinamizëm lojës.
Author: Gijotina.com
-
Plas keq mes Gjestit dhe Rozanës: As mirëmëngjes mos më thuaj…
-
Gjesti sqarohet me Eglin: Për çdo gjë të kërkoj falje! S’kam luajtur me ty
Egli dhe Gjesti kanë sqaruar raportin mes tyre edhe në Prime-n e kësaj të marte.
Egli komentoi darkën me Gjestin, ku theksoi se ndjeu nota pendese në faljen që kërkoi banori. Ndërsa këngëtari vuri në dukje se nuk ka luajtur me Eglin.“Pavarësisht zhgënjimit që kam pësuar brenda, se di pse vazhdoj të besoj se brenda Gjestit nuk është djalë kaq i keq. Ndjeva nota pendese. Ndoshta shumë gjëra mund të bëhen për pjesë të lojës. Zgjedh të besoj që ka edhe variantin që ka nota sinqeriteti në pendesën e tij. Mendoj që nuk është as rasti i parë dhe as i fundit që për egon mashkullore mund të kalojë kohë me këtë vajzë dhe në vajzë mund të thotë ’ në fund të ditës u kënaqëm dhe nuk jam i dashuruar me ty’, ndodh rëndom. Jam vajzë që beson në shanse të dyta. Gaboi, okej, nuk e kam harruar ndjesinë që kam përjetuar, por nuk dua të jetoj me pengje”, tha Egli.
Ndërsa Gjesti u shpreh “Sot para Prime-t, ka ardhur një dron dhe pamë ca dorëshkrim. 8 bilionë klikime dhe deshta me thonë që nuk i kam bërë unë veç ato sukses, po i kam bërë bashkë me të.
Unë kam kajt kur e kam pa. Falje kam kërkuar për senet e mia. Kam vepruar në kokën tem. Për çdo sen i kërkoj falje. Shyqyr e këna falë njëri-tjetrin. Gabime kam pasur, keqkuptime kam pas, por lojë kurrë skam pas. S’du me luajt me Eglin”. -
Ky ishull ka shkaktuar 50 vjet mosmarrëveshje ndërkombëtare edhe pse nuk banon asnjeri…
Ishulli Hans është një shkëmb djerrë dhe i pabanuar që ndodhet në brigjet veriperëndimore të Grenlandës. Megjithatë, për 49 vjet, Danimarka dhe Kanadaja kanë pretenduar pronësinë mbi gunën prej 1.3 kilometrash katrorë. Për dekada, politikanë nga çdo vend kanë vizituar periodikisht ishullin e goditur nga era, duke vendosur një flamur për të shënuar territorin e tyre.
Kush e zotëron ishullin Hans?
Në vitin 1973, Kanadaja dhe Danimarka ranë dakord të krijonin një kufi përmes ngushticës Nares, në gjysmë të rrugës midis territorit gjysmë autonom danez të Grenlandës dhe ishullit Ellesmere të Kanadasë. Por ata nuk ishin në gjendje të binin dakord se cili vend do të kishte sovranitet mbi ishullin Hans, një shkëmb i goditur nga era rreth 1,100 kilometra në jug të Polit të Veriut.
Gati gjysmë shekulli pas shtyrjes së marrëveshjes fillestare, të dy vendet kanë zgjidhur përfundimisht çështjen e pronësisë. Sipas një marrëveshjeje të re, ishulli i vogël do të ndahet në mes. Ministri i jashtëm danez Jeppe Kofod ka thënë se:
Ajo dërgon një sinjal të qartë se është e mundur të zgjidhen mosmarrëveshjet kufitare në një mënyrë pragmatike dhe paqësore, ku të gjitha palët bëhen fituese.
Ai e përshkroi marrëveshjen si “një sinjal të rëndësishëm tani që ka shumë luftë dhe trazira në botë”.
-
Sferat misterioze prej guri në Kazakistan/ A janë ato dëshmi të një qytetërimi të lashtë?
Në Kazakistanin Perëndimor shtrihet një zonë që nuk ngjan me asnjë vend tjetër në Tokë – Lugina e Topave . E njohur në vend si Torysh , kjo luginë e çuditshme është e mbushur me një sërë formacionesh guri masive, të ngjashme me topat, disa të mëdha sa makina, ndërsa të tjerat janë të vogla sa mermerët.
Këta shkëmbinj sferikë kanë intriguar shkencëtarët, aventurierët dhe teoricienët për vite me radhë, duke ngritur pikëpyetje rreth origjinës dhe qëllimit të tyre. Por çfarë i bën ata kaq të veçantë? Dhe pse kanë mbetur një mister kaq i gjatë?
Lugina e Topave nuk është thjesht një çudi gjeologjike – është një mrekulli natyrore që daton mbi 150 milionë vjet më parë . Sipas Geologyscience , sferat besohet të jenë formuar gjatë periudhave Jurasik dhe Kretakut të hershëm , midis 180 dhe 120 milione vjet më parë.
Të shpërndara nëpër tokë mes maleve, luginave, shkretëtirave dhe tundrës, këto topa guri misterioz përbëhen kryesisht nga çimento silikate ose karboni, duke u dhënë atyre strukturën e tyre të fortë dhe të qëndrueshme.
Pjesa magjepsëse? Format sferike të këtyre gurëve nuk janë krejtësisht të rastësishme. Ndërsa shumë besojnë se këto formacione janë rezultat i konkretimeve masive , ku sedimenti grumbullohet rreth një bërthame më të ngurtë, madhësia e madhe dhe uniformiteti i sferave sugjerojnë se historia mund të ketë më shumë sesa duket në sy. -
“Rregulli 100 sekonda”, truku që u vjen në ndihmë prindërve për fëmijët
Ndodh shpesh që prindërit mendojnë se fëmija i tyre po fle gjumë, por befas dëgjojnë të qara, duke i detyruar ata të kthehen sërish për ta kontrolluar. Mirëpo, duket se këto “probleme”, mund të zgjidhen fare thjesht dhe përmes një teknike të sugjeruar nga pediatre konsulente për gjumin, e cila propozon trukun e quajtur “rregulli 100 sekonda”.
Siç shpjegon ajo, ekziston një metodë efikase që mund të ndihmojë fëmijën të kthehet përsëri në gjumë. Në një video të shpërndarë në rrjetin social TikTok ajo ndan dhe detajet:
“Prindër, nëse fëmija juaj është zgjuar dhe nuk ka fjetur shumë gjatë, ju duhet të bëni vetëm një gjë. Ju premtoj që do të shihni diferenca të mëdha, që ata të qetësohen dhe të flenë pa qenë e nevojshme për t’i vënë në gjumë sërish nga e para. Shihni nga monitori dhe numëroni deri në 100. Mos reagoni menjëherë për t’iu drejtuar dhomës, por shikoni dhe përgjigjuni kundrejt reagimit. Është shumë normale që fëmijët të zgjohen. Thjesht duan të marrin kohën e tyre për ta vënë veten sërish në gjumë në mënyrë të pavarur prej jush. Mjafton t’u jepni 100 sekonda kohë dhe do të shihni diferencën”, tha konsulentja.
Videoja u prit shumë mirë nga ndjekësit e saj, kryesisht prindër, të cilët e falenderuan për këshillën e çmuar. I tillë është dhe reagimi i një prej komentuesve, “truku” për të cilin ka funksionuar.
“Ne e bëmë këtë me djalin tonë dhe diferenca ishte shumë e madhe. Funksionoi.”, shkruan komentuesi. -
A e dini sa herë duhen rimbushur shishet plastike të ujit?
Shishet plastike përmbajnë Bisfenol A, një substancë kimike që lëlshohet në ujë dhe kthehet në strehën e shumë baktereve të rrezikshme.
Në një përdorim të vetëm, këto baktere mblidhen pikërisht në grykën e shishes, aty ku vendosim buzët, ndaj mund ta imagjinoni se çfarë ndodh me ripërdorimin e këtyre shisheve.
Gryka e shishes nuk pastrohet dot kurrë mjaftueshëm dhe mbetet gjithmonë e lagësht duke u kthyer në një ‘pistë vallëzimi’ për bakteret. Kjo substancë kimike ka një ndikim tepër të rrezikshëm tek hormonet e njeriut, sidomos kur shishja ngrohet nga dielli ose ripërdorimi.
Për pasojë, ekspertët e Agroweb.org rekomandojnë që nëse u jepet mundësia, të mos blini shishe uji nga ato që kemi parë rëndom të ekspozuara jashtë në diell për orë të tëra në shumë markete të vendit.
Ekspertët këshillojnë përdorimin vetëm një herë të shishes plastike dhe zëvendësimin e saj me shishe qelqi. Në këtë mënyrë, ju do të mbroni jo vetëm shëndetin tuaj por edhe ambientin ku jetojmë. -
Video/ Oktapodi ecën mbi kokën e një peshkaqeni në lëvizje, pamje mahnitëse
Një video e publikuar së fundmi nga Universiteti i Auckland kap një skenë të rrallë dhe mbresëlënëse që la pa fjalë studiuesit në Gjirin Hauraki të Zelandës së Re.
Videoja tregon një oktapod maori portokalli të fiksuar diku midis shpinës dhe kokës së një peshkaqeni të madh Mako teksa noton në ujërat e kaltra. Kjo skenë, sipas Guardian, u regjistrua në dhjetor 2023 nga një ekip kërkimor universitar që po studionte zakonet e të ushqyerit të peshkaqenëve në zonë.
Kur ajo vuri re për herë të parë këtë “njollë” portokalli në shpinën e peshkaqenit, biologia detare Rochelle fillimisht mendoi se mund të ishte ngatërruar në rrjeta dhe kishte një copë pajisje peshkimi të mbërthyer në trupin e tij, tha shkencëtarja për New York Times.Megjithatë, kur tekniku i ekipit vendosi një dron me një kamerë për të parë më mirë se çfarë po ndodhte, ata kuptuan se ishte në të vërtetë një “lugtar” i lezetshëm që po hipte në majë të grabitqarit të oqeanit, duke ofruar një spektakël unik.
Oktapodi Maori është më i madhi në hemisferën jugore, kjo është arsyeja pse ai “zë shumë… hapësirë në kokën e peshkaqenit”, siç vëren Konstandini. Fakti që oktapodët zakonisht jetojnë afër fundit, në thellësi ku peshkaqenët Mako zbresin rrallë, e bën takimin edhe më të çuditshëm.
Shkencëtarja nuk e di se çfarë ndodhi më pas, pasi ekipi i saj u largua pas 10 minutash vëzhgimi. Megjithatë, siç vëren ajo, Mako, specia më e shpejtë e peshkaqenëve në botë, mund të kalojë shpejtësinë prej 50 km/h – kështu që oktapodi ndoshta ka përjetuar një… udhëtim të paharrueshëm! -
Problemi shëndetësor që mundon astronautët dhe që NASA heziton ta zbulojë
Astronautët e NASA-s, Sunita Williams dhe Barry Wilmore, mund të përballen me dhimbje kronike të shpinës pas përfundimit të misionit të tyre 286-ditor në hapësirë. Sipas studimeve, rreth një e treta e astronautëve që kalojnë muaj të tërë në orbitë përjetojnë dhimbje të vazhdueshme për shkak të ndryshimeve strukturore në shtyllën kurrizore, të shkaktuara nga mungesa e gravitetit.
Në mjedisin e hapësirës, graviteti zero bën që shtylla kurrizore të shtrihet, duke çuar në atrofi të muskujve dhe humbje të densitetit kockor. Kur astronautët kthehen në Tokë, rikthimi i forcës së gravitetit shkakton kompresim të shtyllës kurrizore, gjë që mund të shkaktojë dhimbje dhe të kërkojë një periudhë të gjatë rehabilitimi. Sipas Dr. Ehsan Jazini, ky proces rikuperimi mund të zgjasë nga gjashtë muaj deri në një vit.Programi i rehabilitimit për astronautët përfshin stërvitje intensive për forcimin e muskujve dhe përmirësimin e fleksibilitetit. Ky trajtim zhvillohet në tre faza kryesore: rikuperimi i forcës dhe ekuilibrit, përmirësimi i perceptimit të trupit dhe qëndrueshmërisë kardiorespiratore, si dhe kthimi në aftësitë optimale fizike.
Edhe pse shumica e astronautëve arrijnë të rikthehen në një gjendje të mirë fizike brenda 45 ditësh, disa mund të përballen me dëmtime afatgjata, veçanërisht humbje të densitetit kockor, e cila mund të mos rikuperohet plotësisht. Ekspertët theksojnë se për të nxitur rritjen e kockave, është e nevojshme një rutinë e rreptë ushtrimesh me ngarkesa ekstreme, një sfidë e madhe për ata që kthehen nga hapësira. -
Ky është hobi i jashtëzakonshëm që mund të zgjasë jetën tuaj me 10 vjet
Të gjithë e dimë se për një shëndet fizik optimal duhet të hamë të paktën pesë fruta dhe perime të ndryshme në ditë (në fakt, hulumtimi i fundit sugjeron konsumimin e 30 llojeve të ndryshme në javë). Por a e dini se vetëm duke u marrë me art mund të zgjasni jetën tuaj me 10 vjet?
Sipas një neurologu kryesor, praktika e përditshme artistike e çdo lloji – nuk duhet të jesh i mirë në të, thjesht ka rëndësi që ta bësh – mund të ketë përfitime të mëdha për sa i përket reduktimit të niveleve të stresit, minimizimit të problemeve të shëndetit fizik dhe mendor dhe na ndihmon të vazhdojmë të mësojmë, edhe në jetën e mëvonshme.
Profesorja Susan Magsamen është drejtore ekzekutive e Laboratorit Ndërkombëtar të Arteve + Minds, Qendra për Neuroestetikë të Aplikuar në Shkollën e Mjekësisë të Universitetit Johns Hopkins.
Libri i saj i ri, i shkruar në bashkëpunim me Ivy Ross, nënkryetaren e dizajnit të materialit të Google, ka bashkuar studime të shumta për të bërë një rast bindës për rolin jetësor të artit në shëndetin e trurit.
Në libër, Magsamen bazohet në kërkime për të treguar se përfshirja në 45 minuta të çdo lloj arti – nga piktura tek kërcimi në muzikë – redukton kortizolin (kimikatin e stresit) dhe mund të na ndihmojë të jetojmë jetë më të lumtur dhe më të shëndetshme.
Fusha e saj e studimit është neuroestetika – studimi se si arti ndikon në tru. Tregon historinë e një burri me Alzheimer, i cili pasi dëgjoi një listë këngësh që i pëlqente, e njeh djalin e tij për herë të parë në 10 vjet.
“Muzika aktivizon rrugë të shumta të trurit duke stimuluar korteksin dëgjimor (i cili përpunon tingullin), amigdalën (vendin e emocioneve) dhe hipokampusin (kujtesën)”, thotë ai.
“Kur dëgjojmë muzikë nostalgjike aktivizon hipokampusin, por më e rëndësishmja, zona të tjera të trurit, të cilat gjithashtu lidhen me kujtesën dhe kujtesën që nuk janë dëmtuar”.
Sipas Magsamen, sa më shumë të kuptojmë sesi artet funksionojnë fizikisht, aq më shumë mund të mësojmë t’i përdorim ato në mënyrë efektive në jetën tonë. -
Zbulohen gdhendje 30,000-vjeçare dhe mbetje njerëzore të fshehura në një shpellë
Në zemër të Francës jugperëndimore , arkeologët kanë hyrë në një shpellë të paprekur nga prania njerëzore për dhjetëra mijëra vjet – një dhomë e fshehur e mbyllur që nga Paleoliti i Sipërm. Vendi, Grotte de Cussac , ka mbetur i mbyllur për publikun dhe i kufizuar fort për studiuesit që nga zbulimi i tij në vitin 2000. Tani, puna e re shkencore e detajuar nga Phys.org dhe e mbështetur nga autoritetet e ruajtjes ka filluar të zbulojë një vend të përshkruar si një vend i shenjtë dhe një enigmë parahistorike, i mbuluar me heshtje për më shumë se 30,00 vjet .
E arritshme vetëm përmes korridoreve të ngushta shkëmbore dhe masave paraprake ekstreme, shpella besohet se mban disa nga shprehjet më të hershme simbolike të Homo sapiens në Evropë, së bashku me të dhëna se si njerëzit e hershëm mund të kenë përjetuar vdekjen, mitin dhe kujtesën.
Hyrja në Grotte de Cussac u vendos për herë të parë nga Marc Delluc , një speleolog amator, në vitin 2000. Delluc, i cili vdiq në vitin 2017, kishte ndjerë një rrymë që frynte nga brenda faqes së shkëmbit dhe e ndoqi atë përmes gurit gëlqeror të ashpër për gati 100 metra përpara se të dilte në një botë të paparë nga sytë modernë.
Më vonë ai e kujtoi momentin me një përzierje nderimi dhe frike. “E kuptova privilegjin që më ishte dhënë, të hyja në një vend që ishte shenjtëruar që nga agimi i kohës,” tha ai. “Vrullimi i adrenalinës” e goditi atë ndërsa shikonte figurat e lakuara dhe siluetat e gdhendura në shkëmbin sipër.
Intuita dhe vendosmëria e tij çuan në rizbulimin e një vendi kaq të ruajtur saqë shumë nga gjurmët e tij të lashta mbetën të paprekura dhe të patrazuara , të fshehura pas shtresave të kolapsit gjeologjik që e kishin mbrojtur atë nga drita, ajri dhe ndotja.