Dashamir Malo: Zana e katundit

Ka pak frymë* në katund dhe ndoshta,janë kalbur gardhishtet në sinore,shembur mure, udhë a ledhe,dhe gjëra të tjera kësodore. Por disa thonë se është një vajzë,të tjerë thonë se është një zanë,që sillet vërdallë pa u ndjerë,dhe kujdeset për gjithçka n’ato anë. Në shkurt kujdeset për të mbjellat,kujdeset për të korrat në korrik,kujdeset për shpezët nëpër pyje,kujdeset për sorkadhet në Linik**. Për atë grusht njerëzish atje,dhe që jeta u shkon gazavaj,falë saj dimri vjen më i zbutur,dhe pranvera lulëzon falë asaj. Por askush s’e ka parë ku rri,kur shfaqet, kur humbet, si jeton,ku i gdhin netët e gjata, të ftohta,dhe mëngjeset vallë si i zgjon? As unë s’e njoh dhe kurrë s’e kam parë,as bijë e kujt është s’e di,veç frymën e saj ndjej gjithkund,ngase...