“Nga nostalgjia te kundërshtimi: Tri qëndrime ndaj trashëgimisë osmane në letërsinë ballkanike – rasti i Kadaresë, Andriqit, Selimoviqit, Kazanxaqisit dhe Pamukut”

(Përse Kadare e trajton osmanizmin me mllef në letërsinë e tij, ndryshe nga Andriq, Selimoviq, Kazanxaqis dhe Pamuku?) Nga Marsel LelaHistoria nuk është vetëm kujtesë, por frymë që endet nëpër artin e një kombi. Në letërsinë ballkanike, hijet e Perandorisë Osmane shfaqen herë si kujtim i bukurisë së humbur, herë si plagë që ende nuk ka mbyllur gjakimin e saj. Ajo është një pasqyrë e mënyrës se si kombet e rajonit e përjetojnë kujtesën historike si fat, plagë ose identitet.Në qendër të këtij debati qëndron dallimi i thellë midis nostalgjisë dhe kundërshtimit — midis atyre që shohin në të kaluarën një burim kulture dhe atyre që e ndiejnë si plagë ende të hapur.Kadareja, Andriqi, Selimoviqi, Kazanxaqisi dhe Pamuku mishërojnë pesë rrugë të ndryshme për ta...