Khalil Gibran: Djaloshi që vajtonte për bukë…

Nga Khalil Gibran Në cep të rrugës, një i ri ishte ulur dhe lypte… Dukej djalosh i fuqishëm, por i ligsht fizikisht, për shkak të urisë.Qëndronte anash rrugës, me dorën të shtrirë drejt kalimtarëve, duke iu përgjëruar për ndihmë bamirësve të mundshëm. Herë pas here, recitonte lutje që përshkruanin zemrën e tij të thyer dhe vajtonin dhimbjen e urisë.Nata e gjeti me buzë të thara nga etja dhe duarbosh, njëlloj si barku. U ngrit në këmbë dhe doli jashtë qytetit, ku u ul mes pemësh dhe qau me dënesë. Mandej, ngriti sytë e përlotur nga qielli dhe me urinë që i gërryente zorrët tha:O Zot! Vajta tek të pasurit dhe kërkova punë, por më dëbuan për shkak të rrobave të mia plot arrna…Trokita portën e...