Testamenti i një poeti

Frederik Rreshpja, portret nga Aleksandër Vreko Analizë semiotike e poezisë “Testament” i Frederik Rreshpjes Nga Riza Braholli MborjaNë poezinë: Testament, Që fëmijë e kam kuptuar se kisha lindurI mallkuar me art.Gjërat i shihja ndryshe:Nëpër shirat e vdekurPeshqit fluturonin drejt çerdheve, te yjet.Në vend të borës binin zogj në çdo dru.Era si ketër brente degët.Qante mbi mua nëna, shënmëria ime. Ave nëna ime!Mos e pastë njeri këtë fat! Kam dashur një Afërditë në Olimpine trëndafilave.Pastaj erdhe ti tërë ikje.Më vonë vije vetëm nëpër ëndrra, si perënditë ilire.Kështu iku dhe rinia, filigrami i djalërisë,i mallkuar me art.Mos e pastë njeri këtë fat! Tani që po vdes ëndërroj vetëm një kryq te koka,Dhe të harrohem, se nuk dua që edhe pas vdekjesTë më ndjekë mallkimi i artit.Mos e...