Një titull që nuk është thjesht metaforë, por një diagnozë e një lideri që e nis ditën si gladiator i batutave dhe e mbyll si zvarranik i apologjive. Rama, i veshur me atletet e bardha si një influencer i samiteve, u hodh në skenën ndërkombëtare me entuziazmin e një gaztori oborri që mendon se çdo batutë është diplomaci, çdo sarkazëm është strategji, dhe çdo selfie me Macron është aleancë.Por Kopenhageni nuk ishte një TikTok ballkanik. Ishte një skenë ku batuta ndaj Presidentit Trump – një “shkëmbesë” që u shit si humor mes miqsh – u kthye në një boomerang diplomatik që goditi me forcë imazhin e Shqipërisë. Rama, që zakonisht e sheh veten si një “lider global me shpirt artisti”, u shndërrua në një “artist pa skenë”, një protagonist që nuk di të lexojë publikun ndërkombëtar, por vetëm kamerat e mediave proqeveritare.Në vend që të mbajë qëndrimin e një burrështetasi, ai u kthye në një “lepurush me poture të mbushura”, duke u fshehur pas një deklarate të stërmunduar ku lavdëronte Trumpin si rikthyesin e paqes në fjalorin perëndimor. Një kthesë që nuk ishte reflektim, por një “valle e frikës” – një koreografi e improvizuar për të shpëtuar nga pasojat e një talljeje që nuk ishte as spontane, as e padëmshme.Rama, që në mëngjes performon si “Don Quixote i diplomacisë ballkanike”, në mbrëmje shndërrohet në “Pinoku i apologjisë transatlantike”. Ai nuk është më ai që tallet me Trumpin, por ai që e quan “lider paqësor”, duke e kthyer batutën në bekim, ironinë në lutje, dhe protagonizmin në pendesë.Në këtë grotesk diplomatik, Shqipëria nuk është më një vend me ambicie europiane, por një “shtet me kollare shumëngjyrëshe dhe nerva të bardha”. Një vend që përfaqësohet nga një lider që gdhihet si “showman i samiteve” dhe ngryset si “statist i diplomacisë së frikës”.Ky titull nuk është thjesht hyrje. Është një akt i parë. Një ftesë për të hyrë në një skenë ku politika është performancë, diplomacia është batutë, dhe lideri është një karakter që nuk di të dalë nga roli. Dhe kur roli është grotesk, çdo batutë është një rrezik, çdo buzëqeshje një maskë, dhe çdo apologji një akt i dytë që nuk e shpëton dot nga farsa e aktit të parë.
Kur lideri gdhihet luan dhe ngryset lepurush, grotesku diplomatik i Ramës në Kopenhagen
