Teodor Keko: Mos u trishto, e shtrenjta ime!

Atëherë ditët qenë të bukuradhe mbanin erë jargavan.Në muzg t’i shfaqeshe e brishtëme hënën flokëve -karficë e bardhë. Dhe parqeve të qetë gjer vonëne putheshim. Dhe prapë.Në gjoksin tim kokë e verdhënë rrugë ëndrash galop kish marrë. Tani janë larg parqet e blertë,të heshtur pimë kafe në klub.Po mbrëmjet prapë jargavan janëdhe kokën tënde e ndjej në sup. Mos u trishto, e shtrenjta ime!Ne prapë duhemi dhe heshtja sotqë ne jemi të pavdekshëmdhe përjetsisht të bukur thotë. Atëhere mbrëmjet qenë të bukuradhe mbanin erë jargavan.Po shih! përmbi tryezë t’u ulnë flokë hëna-karficë e bardhë… ObserverKult Lexo edhe: TEODOR KEKO: POR UNË S’E NJOH… KAM FRIKË…