Arif Molliqi: Burri që hante djathë zviceran

I. kur kishte shkuar për herë të parë në Bazelbukën e hante vetëm me djathë zvicerannëpër vrimat e çelësit i shikonte fqinjëtrrugët asnjëherë nuk i kishte shëtitë ditënkur lindte dielli dilte nga banesakur binte nata kthehej në dhomën me tapeta me luleduart e mërdhita i ngrohte në gjirin e gruasse në Bazel bënë shumë ftohtë pastaj erdhi një kohë tjetëre burri qe hante djathë zvicerankohën e kalonte nëpër kafenetë e natësendej nëpër rrugë i trazuar plot errësirëderisa gruaja me ninulla i vinte fëmijët në gjumëe nga të ftohtit i mbështjelltë me fustanin e mëndafshtëballin ua nxehte me hukamat e veta burri që hante djathë zvicerannga jeta e tij e varfër, e errët në dhomën e fëmijëvendizte cigarenuk e pengonte kur ata kolliteshin nga tymi i...