I.
kur kishte shkuar për herë të parë në Bazelbukën e hante vetëm me djathë zvicerannëpër vrimat e çelësit i shikonte fqinjëtrrugët asnjëherë nuk i kishte shëtitë ditënkur lindte dielli dilte nga banesakur binte nata kthehej në dhomën me tapeta me luleduart e mërdhita i ngrohte në gjirin e gruasse në Bazel bënë shumë ftohtë
pastaj erdhi një kohë tjetëre burri qe hante djathë zvicerankohën e kalonte nëpër kafenetë e natësendej nëpër rrugë i trazuar plot errësirëderisa gruaja me ninulla i vinte fëmijët në gjumëe nga të ftohtit i mbështjelltë me fustanin e mëndafshtëballin ua nxehte me hukamat e veta
burri që hante djathë zvicerannga jeta e tij e varfër, e errët në dhomën e fëmijëvendizte cigarenuk e pengonte kur ata kolliteshin nga tymi i zi,nga nikotina… nga dhuna e tije përrallat, këngën ua linte përgjysmë
nuk e di psenjeriu që hante djathë zvicerane mbante xhaketë të vjetruar prej linii mbetur peng i një mashtriminë verilindje të varrezat e vjetra judebënte dashni me një prostitutënë netët e ftohta e të heshturae takonte, e ndante, e takonte përsëriderisa një ditë i harroj gruan dhe fëmijët
II.
burri që hante djathë zviceran i pëlqenin prostitutatçdo natë më mendje i varroste gruan dhe fëmijëtme njëqind mendime e fillonte ditënmes gëzimeve dhe hidhërimeve i rrinte prostitutanjë enigmë e mbetur tek shtëpia publikebrenda një dhome më drita të kuqe
një natë prostituta e parë iu kishte rrëfye:seksin me para e kam bërë për kureshtjenëpër podrumet e mykur të qytetitmë vonë e kam vazhduar pafundderisa s´kisha kohë ta pastroja krevatinsepse klientët me prisnin në radhë
burri që hante djathë zvicerançdo natë shkonte ta takonte prostitutënse i dukej sikur vetëm atë e pristeruana o Zot, dashuria për te e kishte çmenduredhe kur duhma e rëndë e spermës se klientëveia zinte frymën
ditën tjetër kur binte përsëri terrinë të njëjtin rrugë në të njëjtin trotuarajo dhe burri që hante djathë zviceran takoheshinpa e kuptuar se jeta e secilit s´ishte më tepricëishte një fund që po u afrohej çdo natepa menduar se kur të vdesinemri i tyre nuk do të gjendet i shënuar në gur varripa menduar se s´kishte kush t´ua ndizte një qiri të zakonshëmt´ia mbulonte trupin e tyre lakuriq që ishte mërdhij…kur një tis i ftohtë bore ua mbulonte gjurmët
një mëngjes burrin që hante djathë zvicerane gjeten të gozhduar nën urën e vjetërme një valixhe të zbrazët në dorëmë disa fotografi të grisura…një adresë që tashmë nuk ekzistonte
(27.05.2023)
ObserverKult
Lexo edhe:
ARIF MOLLIQI: DITARI I NJË KOHE
Leave a Reply