Sunde po; po sunde â nata, Që ma s’errte Gjin Bue Shpata!

Sokol Neçaj Gurakuqi në moshën 21 vjeçare, e ka shkruar këtë kushtrim 122 vjet më parë, e duket se ka shkruar për Shqipërinë e sotme. Pesqind, vjet n’dit’ soçme Që futurimin kah lumnija Mirte nji, n’ato koh’ t’moçme, Ndër ma t’mdhajt qe pat Shqypnija; Sunde po; po sunde â nata Që ma s’errte Gjin Bue Shpata! Dridhej toka, vrantë ish moti, Larg kah bregu deti ushtote; Mbi vend t’onë shprazte rrfe Zoti, Kali i Gjjnit n’t zi turfllote; Kur u-ndije gjama e ushtris: “Diq drangoni i t’gjith Tosknis!” “Diq nji burr qe s’la m’ket dhe Shoq si vedin; (na ka fikun!) Bite n’lufta porsi rrfe, Grekt i vuni gjithmone n’t’ikun; Ishte i pashëm, me mend plot; Por t’mjerët na se ç’na gjeti sot!” “Gjinokastër; zhgrehu...